Η είδηση δεν περνά στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος. Και μάλλον δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν μιλάμε για ένα μέγεθος όπως είναι το Λαύριο. Η μπασκετική ομάδα της πόλης, να εξηγούμαστε. Ωστόσο, τι ακριβώς συνέβη; Απλά, χθες ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα αυτό που όλοι γνώριζαν: ο Χρήστος Σερέλης συνεχίζει στο πόστο του, παραμένει με τον πίνακα των οδηγιών στο χέρι για 15η συνεχόμενη σεζόν. Θα μπορούσε να είναι και υποψήφιος για ρεκόρ, καθόσον στην Ελλάδα με τους παντογνώστες που ξεπηδούν σε κάθε καφενείο και σε κάθε γωνία, είναι το σπάνιο ένας τεχνικός να μη μετακινείται από τη θέση του τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. «Θα οδηγήσει την ομάδα μας και στο πρωτόγνωρο ταξίδι της Ευρώπης και του FIBA Europe Cup, με σκοπό το ιστορικό βήμα παραπάνω», λέει σε ένα κομμάτι της η ανακοίνωση. Δίκαιο είναι αυτό. Ενας κόουτς που μεγάλωσε μαζί με μια άσημη ομάδα, διεκδικεί μερίδιο στην καταξίωση μαζί με το δημιούργημά του. Δεν είναι ωραίο; Δεν ξεχειλίζει από συναίσθημα όλη αυτή η ιστορία; Δεν υποδηλώνει ότι μολονότι θα υπήρξαν και τριγμοί στη σχέση, ήρθαν οι καρποί επειδή τα δύο μέρη έκαναν αμοιβαίες υποχωρήσεις, αποφάσισαν να κρατήσουν όσα τους έδεναν και επιπρόσθετα αγνόησαν τις σειρήνες του νεοπλουτισμού; Θα λέγαμε πως εδώ ή και σε αντίστοιχες περιπτώσεις, υπάρχει και ένα μάθημα ζωής για τη σωστή πορεία των ζευγαριών. Ασφαλώς όλα τα ωραία έχουν τέλος, αλλά όσοι αγαπούν τις ιστορίες πίσω από τους πρωταγωνιστές, θέλουν να βλέπουν τέτοιο δέσιμο. Να πάμε από το Λαύριο στο Μιλάνο; Αν δούμε το μεγάλο κομμάτι του αθλητισμού, δεν αμφιβάλλει κανείς ότι θα υπάρξει συγκίνηση με την επιστροφή του Μαλντίνι στη Μίλαν. Ο «ωραίος Πάολο» αναλαμβάνει τον τίτλο του «συμβούλου στρατηγικής ανάπτυξης» και μπορεί από μόνο του το γαλόνι να μη λέει τίποτα, ουδείς όμως αρνείται ότι Μίλαν και Μαλντίνι δεν μπορούσαν άλλο να ζουν χώρια. Είναι το πεπρωμένο τους να βαδίζουν μαζί και μόνο απορίες γεννούσε ο σχεδόν δεκαετής χωρισμός τους. Ο ιταλός παλαίμαχος άσος είναι σύμβολο για το Μιλάνο. Κάτι σαν συνώνυμο της ομάδας. Και ομολογούμε ότι σεβόμαστε απόλυτα όσες ομάδες επενδύουν στα δικά τους παιδιά και φροντίζουν να τους δίνουν πόστα, αρκεί φυσικά να διαθέτουν ανάλογα προσόντα. Πάνω απ’ όλα όμως σεβόμαστε τους αθλητές – παράγοντες που εξελίσσονται σε ένα κλαμπ, προσφέρουν και δίνουν το άπαν για να το δουν να προοδεύει και να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. Βάζοντας κι αυτοί ένα λιθαράκι. Μια πολυετής παρουσία και προσφορά ενός ατόμου είναι απείρως πιο σημαντική από κάποιον που πάει σαν τις μέλισσες από ομάδα σε ομάδα.