Γιατί άραγε το Πανεπιστήμιο του Εσεξ επέλεξε να αναγορεύσει επίτιμη διδάκτορα τη Ρένα Δούρου; Για τη συμβολή της σε κάποια επιστήμη ή, έστω, τη συμβολή της διά της πολιτικής στο κοινό καλό;

Εκανε κάτι σπουδαίο στην περιφέρεια της οποίας ηγείται; Στέφθηκε με κάποια επιτυχία «η βάρδια της»; Δεν βρήκα τίποτα. Το μόνο που βρήκα ήταν οι δύο πλημμύρες της Μάνδρας, η πρώτη με 24 νεκρούς. Οι φωτογραφίες της περιφερειάρχου σε ρόλο τεθλιμμένης. Και καθυστερημένες υποσχέσεις.

Σε ένα κόμμα που ανακάλυψαν αργά την αξία της ακαδημαϊκής προσπάθειας, η τήβεννος για τη Ρένα Δούρου ήταν απαραίτητο ηγετικό λάφυρο.  Ομως η Περιφέρεια δεν είναι ονόρε και δημόσιες σχέσεις. Η Περιφέρεια θέλει σύστημα, δουλειά, προετοιμασία για «όταν γίνει η στραβή».

Είχε προετοιμάσει «τη βάρδια της» η Ρένα Δούρου για να διαφέρει από το υπόλοιπο κράτος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ την ώρα της φονικής πυρκαγιάς; Διέθετε επιχειρησιακό μηχανισμό; Πώς συντονίζεται το μαγαζί της με το υπόλοιπο κράτος και τις υπηρεσίες;

Στη συνέντευξή της του περασμένου Σαββάτου στην «Εφημερίδα των Συντακτών», η περιφερειάρχης αποδεικνύει ότι δεν έχει ιδέα ποια είναι η δουλειά της. «Ποιος ευθύνεται;» ρωτά ο δημοσιογράφος. «Η Περιφέρεια […] έχει εγκαίρως, πολλές φορές, καταθέσει στον δημόσιο διάλογο προτάσεις» απαντά η Δούρου.

Σωθήκαμε. Την ώρα που πρέπει να δρα, αυτή καταθέτει προτάσεις. Και απαγγέλλει το ποίημα: «Οφείλουμε να δείξουμε στους πολίτες ότι μπορούμε αλλιώς. Χωρίς αυθαίρετα. Χωρίς μπαζώματα ρεμάτων. Χωρίς λαϊκισμούς. Πράξεις χωρίς πολλά λόγια». Πολλά λόγια χωρίς πράξεις!

Κάνει ότι δεν καταλαβαίνει; Πολύ φοβάμαι ότι, όντως, δεν καταλαβαίνει.

Διότι αν καταλάβαινε δεν θα επαναλάμβανε, λες και αναλαμβάνει αύριο καθήκοντα, ότι «πρέπει να συγκρουστούμε με μικρά και μεγάλα συμφέροντα. Νοοτροπίες τού χθες. Γραφειοκρατίες που, όπως είδαμε, μπορούν να γίνουν φονικές». Σήμερα κρίνεσαι όχι για το προεκλογικό ποίημα, αλλά για τη δουλειά που παρήγαγες.

«Πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο – για να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά η ίδια τραγωδία. Για το μέλλον των παιδιών μας» λέει η Ρένα Δούρου στην ίδια συνέντευξη. Ποιος διαφωνεί; Μόνο που για να μην επαναληφθεί ξανά καμία τραγωδία, πρέπει στα αξιώματα να βρίσκονται πρόσωπα που αντιλαμβάνονται ό,τι ο Πικιώνης αποκαλούσε «πύρινο έδαφος της πραγματικότητας».

Αν και η τήβεννος της πάει πολύ, η Ρένα Δούρου, δυστυχώς, ήταν και συνεχίζει να βρίσκεται εκτός πραγματικότητος.