Τι ζητάει η αντιπολίτευση στην Περιφέρεια Αττικής; Να συγκληθεί άμεσα το Περιφερειακό Συμβούλιο για να κάνουν απολογισμό για την τραγωδία στην Ανατολική Αττική. Το αίτημα ακούγεται λογικό. Οχι, όμως, στα αφτιά της μικρής πρωθυπουργού της Αττικής που το απορρίπτει. Χθες, μάλιστα, η γαλάζια περιφερειακή σύμβουλος Φωτεινή Βρύνα δήλωσε πως η δικαιολογία για τη δουρική άρνηση είναι ότι οι σύμβουλοι της συμπολίτευσης λείπουν σε διακοπές. Σαν να λέμε έκατσε μια στραβή στη βάρδια της Δούρου, μη χαλάσουν τα μπάνια των συντρόφων. Αν κάτι φαίνεται να επιβεβαιώνει η συγκεκριμένη καταγγελία είναι πως η παραπάνω ατάκα της Ρένας δεν ήταν ένα λεκτικό ολίσθημα από αυτά που συμβαίνουν στον καθένα. Η περιφερειάρχης εκφράστηκε ειλικρινέστατα όταν περιέγραφε ως «στραβή» τούς δεκάδες νεκρούς, τα 68.892 καμένα στρέμματα γης, τα 1.218 μη κατοικήσιμα σπίτια και τα 305 κατεστραμμένα αυτοκίνητα. Και μάλλον είπε αυτό που πραγματικά νιώθει και για το πόστο της. Το βλέπει σαν μια βάρδια. Ως μια αγγαρεία, δηλαδή, από εκείνες που καλείσαι να κάνεις γιατί δυστυχώς περιλαμβάνονται στην περιγραφή της θέσης εργασίας.

Δελφίνος

Μια σύντομη αναδρομή στη δημόσια παρουσία της στα χρόνια που ο ΣΥΡΙΖΑ καβαλούσε το ρεύμα της αγανάκτησης κι έπειτα, στην περίοδο της αριστερής διακυβέρνησης, το μαρτυρά. Λίγο μετά αφότου ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της για την Περιφέρεια δήλωνε στα πλατό της πρωινής ζώνης πως δεν πρόκειται να αφήσει τη βουλευτική της έδρα. Το επιχείρημά της μάλιστα ήταν – πώς να το πούμε; – βιοποριστικό. Τελικά, ύστερα από τα διόλου κολακευτικά σχόλια, τιτίβισε πως παραιτείται. Κι ύστερα ήρθε το «ένα βήμα πίσω όλοι» της εκλογικής βραδιάς ώστε εκείνη να λάμψει στην πίστα των εορτασμών. Εκτοτε όμως λάμπει διά της απουσίας της από το συριζαϊκό κάδρο. Το καλοκαίρι του 2015 αποπειράθηκε να αποφύγει τη φθορά του δημοψηφίσματος και του Μνημονίου. Το περυσινό καλοκαίρι δεν εμφανίζεται καν στο πύρινο μέτωπο Καλάμου, Καπανδριτίου, Βαρνάβα. Για τα λασπόνερα που πνίγουν τη Μάνδρα η διάγνωσή της είναι πως φταίει η κλιματική αλλαγή. Για να το πούμε αλλιώς, όπως το λένε οι άσπονδοι φίλοι της στο κόμμα, «είχε πάντα μία μόνο φιλοδοξία: να “γράφει” ως δελφίνος».