Η επιθετικότητα κατά των πολιτικών αντιπάλων τους που τους έψεξαν για τους χειρισμούς τους στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι επιβεβαίωσε για ακόμα μια φορά τον τρόπο άσκησης πολιτικής από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε, γι’ αυτούς «η κόλαση είναι οι άλλοι». Το «παλιό».

Το «παλιό» αυτό αρχίζει από τον Ιούλιο του 1974. Τις επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ στιχειώνει το φάντασμα της Μεταπολίτευσης, ό,τι επέφερε στην ελληνική κοινωνία η παλινόρθωση της δημοκρατίας. Η πρόοδος, δηλαδή, η δημοκρατία, η θεσμική θωράκιση της κοινωνίας, το αίτημα του εκσυγχρονισμού, ο ευρωπαϊκός δρόμος.

Η κοινή απέχθεια για τη Μεταπολίτευση υποκινεί την επιθετικότητα όχι μόνο προσώπων όπως ο Πολάκης, ο Τζανακόπουλος και βέβαια ο Τσίπρας, αλλά και ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής. Ο Κοντονής, καλώντας απαξιωτικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη «να θέσει υποψηφιότητα για φύλακας», υποτιμά εσκεμμένα ότι το πιστόλι του Κουφοντίνα έφτασε στην οικογένεια των Μητσοτάκηδων με τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη.

Κατά τη γνώμη μου, η συγκρατημένη συμπάθεια στους τρομοκράτες οφείλεται στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ τους συναντά ιδεολογικά σε αυτό το κομβικό σημείο, στην προσπάθεια απαξίωσης της Μεταπολίτευσης. Η περιφρόνηση αυτής της ιστορικής περιόδου άλλωστε, η απαξίωσή της ως «παλιού», κάνει τη διαφορά ανάμεσα στην παράδοση του ΚΚΕ εσωτερικού και στον διαχειριστή της κληρονομιάς του, τον ΣΥΡΙΖΑ.

Αναλύοντας την ιδεολογία της 17 Νοέμβρη, ο Αγγελος Ελεφάντης, θεωρητικός του ανανεωτικού χώρου της κομμουνιστικής Αριστεράς, περιγράφει τον σκοπό των τρομοκρατών ως «σκιές ιδεολογικών φαντασιώσεων, ιδεολογημάτων κι έναν ακραίο αυριανικού τύπου λαϊκισμό». Ο Ελεφάντης, ιδεολογικά συγγενής του Κοντονή τα χρόνια πριν από τον Συνασπισμό, πιστεύει ότι όλα αυτά συμπυκνώνονται στη φράση ενός εκ των τρομοκρατών στην απολογία του: «Μας είπαν να χτυπήσουμε κάτι φραγκάτους, το κάναμε» (περ. «Ο Πολίτης», τχ. 102, 7-8/2002).

Ο Ελεφάντης επεσήμαινε την εργαλειοποίηση των πάντων από τους τρομοκράτες. Ολα είναι πράγματα στην αντίληψή τους, σημείωνε, δρούσαν όχι από ιδεολογία αλλά από έναν «κυνισμό, έναν ερεβώδη πραγματισμό». «Και πιστόλιζαν ακόμη και νοσταλγίες, τα οράματα και τους αγώνες όσων η Μεταπολίτευση τους είχε αφήσει κάποια πικρή γεύση και πολλές διαψεύσεις».

Η Μεταπολίτευση για τον ερεβώδη πραγματισμό, τον κυνισμό, αλλά και τον καιροσκοπισμό του ΣΥΡΙΖΑ είναι η περίοδος που, έστω οδυνηρά, αφήνει πίσω ηττημένο και το πολιτικό και το ιδεολογικό και, ιδίως, το ηθικό αφήγημα της Αριστεράς. Εχασαν την ευκαιρία να χτίσουν τη δημοκρατική Ελλάδα. Και τώρα αντιμετωπίζουν επιθετικά την περιθωριοποίηση. Τους αξίζει.