Μια θολή φωτογραφία από το καλοκαίρι του 1970 εμφανίζεται στα «ΝΕΑ» συνοδεύοντας ένα ρεπορτάζ για τις κοινές διακοπές στην Ελλάδα της Μαρίας Κάλλας με τον ιταλό σκηνοθέτη Πιερ Πάολο Παζολίνι. Οπως γράφει το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας, η Μαρία Κάλλας κάνει διακοπές για ένα 20ήμερο στο Τραγονήσι, το ιδιωτικό νησάκι στο σύμπλεγμα Πεταλιοί, στον Νότιο Ευβοϊκό. Η ντίβα και ο σκηνοθέτης φιλοξενούνται από τους εφοπλιστές αδελφούς Πέρη και Ανδρέα Εμπειρίκο. Μάλιστα, στο φύλλο της ίδιας μέρας διαβάζουμε ότι η Ρόουζ Κένεντι παραθερίζει στον Σκορπιό καλεσμένη από την πρώην νύφη της, Τζάκλιν Κένεντι Ωνάση. Τα γυρίσματα της «Μήδειας», ήδη από την προαναγγελία τους είχαν προκαλέσει διεθνή αίσθηση, αφού η απόφαση της Κάλλας να κάνει στροφή στον κινηματογράφο είχε θεωρηθεί η δική της ρεβάνς στον γάμο του Αριστοτέλη Ωνάση με την Τζάκι Κένεντι.

Το σχολιαστικό ρεπορτάζ του «Ταχυδρόμου» αμέσως μετά την αναγγελία έναρξης της ταινίας του Παζολίνι με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κάλλας, αλλά και οι συνεντεύξεις σκηνοθέτη και πρωταγωνίστριας που δημοσιεύθηκαν σε διαφορετικά φύλλα των «ΝΕΩΝ» συμπληρώνουν το κλίμα αυτής της φωτογραφίας των διάσημων λουομένων στα νερά του Ευβοϊκού. Είναι ένα στιγμιότυπο δύο ανθρώπων που ενώθηκαν σε μία βαθιά καλλιτεχνική σχέση.

Μόλις ο Παζολίνι είχε ξεκινήσει το 1968 τη μετάφραση της τραγωδίας του Ευριπίδη είχε δηλώσει: «Η Κάλλας μου αρέσει, είναι μία προσωπικότητα που ταιριάζει στον κόσμο μου. Εχει από μόνη της μία δραματικότητα, αλλά πάνω από όλα μου αρέσει το μυθικό, το βαρβαρικό, το αρχαϊκό, το μινωικό στοιχείο που σφραγίζουν το είναι της» («ΤΑ ΝΕΑ», 12/12/1968).

Στην αποκλειστικότητα του «Ταχυδρόμου», το 1969, διαβάζουμε τα εξής: «Σαν βόμβα έπεσε στη δημοσιότητα η είδηση ότι η Μαρία Κάλλας θα παίξει στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία “Μήδεια” που θα σκηνοθετήσει ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, με βάση την ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη. Ποιος είναι τέλος πάντων αυτός ο Παζολίνι που κατόρθωσε να κάμψει την αντίστασή της και πώς τα κατάφερε; Τι είδους ταινία θα είναι αυτή που θα ‘χει ένα τόσο τραχύ θέμα, μία τόσο θυελλώδη πρωταγωνίστρια και έναν τόσο παράξενο σκηνοθέτη;..

Ο Παζολίνι είναι ποιητής και συγγραφέας από τους εγκυρότερους της Ιταλίας, διαπρεπής εκπρόσωπος της “δυσνόητης” σχολής, είναι επιφανής διανοούμενος, είναι πρωτοποριακός σκηνοθέτης, αλλά πάνω από όλα, είναι ένας εξαιρετικός ιδιότυπος άνθρωπος και κανείς από όσους τον ξέρουν, ακόμη και μέσα στον στενότερο κύκλο του, δεν μπορεί να βεβαιώσει πότε ο Παζολίνι σοβαρολογεί και πότε αστειεύεται, ή μάλλον πότε εξομολογείται και πότε υποκρίνεται ότι εξομολογείται»…

Η «Μήδεια» είχε αρχίσει να προβάλλεται στις ευρωπαϊκές πόλεις όταν η Κάλλας παραχώρησε στην αγγλική εφημερίδα «Ομπσέρβερ» συνέντευξή της, που αναδημοσιεύθηκε στα «ΝΕΑ» (9/2/1970):

«Δεν ήξερα πώς θα τα πάω με τον Παζολίνι. Είναι εσωστρεφής και εγώ το ίδιο και δεν γνωριζόμασταν πριν από την ταινία. Αναρωτιόμουν αν θα είμαστε σαν δύο Μεγάλα Σινικά Τείχη που θα αντικρίζει το ένα το άλλο χωρίς να λέει τίποτα… Ομως όχι. Είχαμε τη μέγιστη επικοινωνία μεταξύ μας. Βρήκαμε πως σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο την ταινία, το θέμα της και τα προβλήματά της και πως θέλουμε να πετύχουμε τους ίδιους αντικειμενικούς σκοπούς… Ο Παζολίνι δεν παρασύρεται όπως τόσοι άλλοι προικισμένοι καλλιτέχνες από το “εγώ” του, δεν αυτοπεριορίζεται πεισματικά από την όποια “καλλιτεχνική αξία”. Το μάτι του είναι πάνω στη δουλειά και όχι πάω στον δικό του τρόπο που κάνει τη δουλειά. Κι εγώ το ίδιο είμαι… Τα πήγα καλά με τον Παζολίνι, γιατί άκουγα τι έλεγε, το κουβεντιάζαμε και ύστερα, όταν συμφωνούσαμε, το έκανα… Δεν είναι δύσκολο για δύο έξυπνους ανθρώπους να ξεπεράσουν την οποιαδήποτε δυσχέρεια, αν ενεργήσουν σαν “μεγάλοι άνθρωποι” και όχι σαν μικρά παιδιά»…