Με τις τελευταίες εξελίξεις στον χώρο του εγχώριου ποδοσφαίρου και κυρίως με την απόφαση να δοθεί κρατική χορηγία μέσω της δημόσιας τηλεόρασης σε επτά ΠΑΕ, ένα επιτεύχθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα: να χωριστούν οι ομάδες!
Οχι πως νωρίτερα υπήρχε ομόνοια στον άλλοτε δυνατό συνεταιρισμό, αλλά αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ώρες είναι να κοιτά ο ένας με μισό μάτι τον απέναντι. Γιατί από τη μία πλευρά υπάρχουν εγγυημένα συμβόλαια και από την άλλη όχι. Γιατί ορισμένες ΠΑΕ πήραν χρήματα που δεν θα έβρισκαν ούτε στα καλύτερα όνειρά τους. Και κυρίως επειδή διαμορφώθηκε ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο, μια κατάσταση που ανατρέπει τους όρους και δημιουργεί συνθήκες ανισότητας.
Αν θέλουν οι παράγοντες να πληροφορηθούν τι γνώμη έχουν οι απλοί φίλαθλοι για τις εξελίξεις, ας κάνουν τον κόπο για έναν μικρό περίπατο στα social media. Δυσπιστία για τις προθέσεις όλων, καμία διάθεση να παρακολουθήσουν ποδόσφαιρο με τα τωρινά δεδομένα, απόψεις που οι περισσότερες κατακεραυνώνουν την επιλογή Βασιλειάδη. Σε ένα θολό τοπίο έγινε χθες η κλήρωση του προσεχούς πρωταθλήματος και τα ευχολόγια να πάνε όλα καλά, ως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις, περισσεύουν. Πώς να υπάρχει αισιοδοξία όταν η κλήρωση πήγε να αναβληθεί επειδή δεν είχε στείλει το απαραίτητο έγγραφο η ΕΡΤ; Πώς να κυλήσουν τα πάντα ομαλά όταν η προκήρυξη υπογράφτηκε με χαρακτηριστική καθυστέρηση; Ακόμη να μάθουν όσοι εμπλέκονται στο πρωτάθλημα τους όρους διεξαγωγής του. Δεν είναι συναρπαστικά απίθανο; Μάλλον τα όσα συμβαίνουν εκτός των γραμμών, έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους αγώνες! Εκεί θα μπορούσε να εστιάσει η τηλεόραση. Στις συνεδριάσεις, στους διαλόγους, στις θεσμικές κόντρες. Και στη λογική τού «όλοι είναι ίσοι, αλλά ορισμένοι περισσότερο ίσοι από τους υπόλοιπους».
Ο κόσμος έχει βαρεθεί τα τερτίπια των περισσοτέρων. Δυστυχώς, μυαλό δεν βάζουν. Με αποτέλεσμα και αυτή η διοργάνωση να μην εκκινεί με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Οι κυβερνητικές παρεμβάσεις ουδέποτε υπήρξαν επιτυχείς. Το φετινό πείραμα ταρακούνησε το ποδόσφαιρο από την αρχή. Και κυρίως τον συνεταιρισμό που αλλιώς άρχισε την πορεία του πριν από περίπου 10 χρόνια με την κλήρωση στο Μέγαρο Μουσικής. Τότε υπήρχε εξωστρέφεια, αύρα θετική, διάθεση να καταπολεμηθούν οι παθογένειες του χώρου. Πρόσωπα κοινής αποδοχής και με εμπειρία στην αγορά, όπως ήταν ο Γιώργος Κυριακός. Ολα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ενα προϊόν που ουσιαστικά δεν υφίσταται σε μια αγορά που έχει σβήσει. Καλό θα ήταν ορισμένοι να ξαναδούν το πού βαδίζουν και πώς έχουν σχεδιάσει να φτιάξει το ποδόσφαιρό μας.