Αναζήτηση
Μέχρι τα πέντε του χρόνια, που οι γονείς του προσπαθούσαν να του βγάλουν τα μπρατσάκια, ο Απόστολος Χρήστου φοβόταν το νερό, αλλά πλέον τον… φοβούνται οι αντίπαλοί του.
Η «τορπίλη» της εθνικής ομάδας και του Ολυμπιακού συνέχισε τη συγκομιδή μεταλλίων με το χάλκινο στα 100 μ. ύπτιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Γλασκώβης, αλλά το μυαλό του ταξιδεύει και λίγο πιο μακριά, μέχρι το Τόκιο το 2020.
«Είναι όνειρο ζωής ένας τελικός στους Ολυμπιακούς Αγώνες και το δύσκολο είναι να μπεις εκεί, αν φτάσεις όλα γίνονται» λέει ο 21χρονος κολυμβητής, που είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός πριν από δύο χρόνια στο Ρίο και τώρα περιμένει με λαχτάρα να περάσουν άλλα δύο χρόνια.
«Στο μυαλό μου κυριαρχούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι σημαντικό να συγκεντρώνεις όλη την εμπειρία από τους αγώνες όπου συμμετέχεις για τέσσερα χρόνια και να προσπαθείς να ενώσεις το καλύτερο από αυτούς για να τρέξεις στη συγκεκριμένη διοργάνωση» λέει με έμφαση ένας νέος, κατασταλαγμένος, που ξέρει τι θέλει και ας κάνει κάθε μέρα κοντά στις 5-6 ώρες προπόνηση στο Μαρούσι στο ΟΑΚΑ, έχει πάει προηγουμένως (ή μετά) στο Πανεπιστήμιο στον Πειραιά όπου σπουδάζει ναυτιλιακά και στο τέλος της ημέρας επιστρέφει εκεί απ’ όπου έφυγε το πρωί, το πατρικό του στην Πετρούπολη!
«Ολη μέρα στους δρόμους, δεν είναι εύκολο αλλά πλέον ευτυχώς έχω πάρει το δίπλωμα και δεν παιδεύω τους γονείς μου να με πηγαίνουν από εδώ και από εκεί, όπως γινόταν μέχρι τα 18» λέει ο αθλητής που ζει και αναπνέει για το κολύμπι. «Αποτελεί λύτρωση για μένα το κάθε μετάλλιο που έρχεται, όπως αυτό του 2016 στο Λονδίνο ή αυτό τώρα στη Γλασκώβη. Σίγουρα αυτό που κάνω σε αυτό το επίπεδο αποτελεί πολλές θυσίες. Οχι μόνο στην καθημερινότητα αφού και ως άνθρωπος στερείσαι πολλά πράγματα. Αλλά κάθε μετάλλιο που κατακτώ, μου δίνει τεράστια δύναμη αλλά και περισσότερο πείσμα για να συνεχίσω ακόμα πιο δυνατά» τονίζει και δεν κάνει καν σύγκριση με το αντίστοιχο χάλκινο (και πάλι στα 100 μ. ύπτιο, που είχε πάρει στο Λονδίνο το 2016).
Το πιο σπουδαίο
«Είναι το πιο σημαντικό μετάλλιο της καριέρας μου. Πολύ πιο δύσκολο θεωρώ το τωρινό γιατί το αγωνιστικό επίπεδο των αθλητών ήταν πολύ υψηλό, ενώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι παίρνω μετάλλιο σε δεύτερο συνεχόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Η αλήθεια είναι ότι όσο περνούν σιγά σιγά τα χρόνια και οι κρίσιμες κούρσες, αποκτώ όλο και περισσότερη εμπειρία και την ικανότητα να καταλαβαίνω και να διορθώνω κάποια λάθη μου ακόμα και μέσα στον αγώνα, ή να ελίσσομαι ανάλογα με τις ανάγκες αυτού.
Οπως έκανα στον τελικό όπου είχα υπομονή και σωστή τακτική με τον προπονητή μου και παρότι δεν είχα τον χρόνο που ήθελα δεν με ενδιέφερε, γιατί πήρα το μετάλλιο που ήταν και ο μεγάλος στόχος» λέει ο Απόστολος Χρήστου, που έχει στερηθεί πολλά για το κολύμπι (δεν πήγε μέχρι και πενταήμερη εκδρομή στη Γ’ Λυκείου γιατί δεν μπορούσε να μείνει μία εβδομάδα χωρίς προπόνηση!) αλλά όταν του το λένε οι φίλοι του αυτός έχει… πληρωμένη απάντηση. «Το κολύμπι μού έχει προσφέρει πολλά πράγματα και κυρίως εμπειρίες και ιστορίες που μπορώ να λέω για μια ζωή. Από εκεί και πέρα με έχει βοηθήσει να καλλιεργήσω τον χαρακτήρα μου, μου έχει δώσει τεράστια υπομονή και επιμονή ώστε να πετύχω στόχους που θέτω και αυτό είναι γενικότερα ένα μάθημα ζωής και για όταν σταματήσω το κολύμπι».
Το μέλλον
Ο Πειραιάς είναι η αγαπημένη του πόλη, όπου σπουδάζει ναυτιλιακά, αλλά δεν αποκλείει το να μείνει στις πισίνες ακόμα και όταν σταματήσει το κολύμπι, αφού λατρεύει τους χώρους.
Προς το παρόν βλέπει το αγωνιστικό κομμάτι: «Δείχνω σιγά σιγά ότι καθιερώνομαι στους τελικούς και σε μεγάλες διοργανώσεις. Ενώ στη συνέχεια χρησιμοποιώντας και την εμπειρία που αποκτώ, μπορώ να διεκδικώ και να κατακτώ μετάλλια όπως έκανα και εδώ στη Γλασκώβη με έξυπνη τακτική αναμονής».
Οσο για το αν έχει φτάσει ποτέ στο αμήν;
«Ναι, είχε περάσει από το μυαλό μου η σκέψη να τα παρατήσω. Ηταν σε στιγμές κούρασης, αγανάκτησης, αποτυχιών. Ο αθλητής έχει περισσότερες αποτυχίες, αλλά εκεί χτίζεις χαρακτήρα και θέλει το πείσμα να πας κόντρα. Δοκιμάζεσαι στις αποτυχίες και λες θα δουλέψω σκληρά για τη μία επιτυχία και θα χτίσω πάνω σε αυτή» καταλήγει ο νεαρός κολυμβητής.
«Ευλογία να δουλεύεις με τον Απόστολο»
Ο προπονητής του Απόστολου Χρήστου, ο Παναγιώτης Βελέντζας, μιλώντας στα «ΝΕΑ» για τον αθλητή του στα τρία χρόνια που είναι μαζί, είναι κατηγορηματικός λέγοντας ότι: «Εχει ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης, η οποία άλλωστε δεν σταματάει ποτέ. Είδαμε αρκετά πράγματα εδώ που, με το καλό, από τον Σεπτέμβριο θα βάλουμε μπροστά να τα διορθώσουμε».
Αναφορικά με τον αγώνα του μεταλλίου προσθέτει:
«Ο Απόστολος έκανε μια κούρσα αναμονής, είχε πολλές δυνάμεις στα τελευταία μέτρα και είναι η πρώτη φορά που μπόρεσε να κάνει τέτοια κούρσα με πολύ κοντινά τα περάσματα, όπως λέμε. Δείγμα της δύναμης που έχει της διαχείρισης που έκανε στον αγώνα και της δουλειάς που έχουμε κάνει. Ολα αυτά τον αντάμειψαν με το μετάλλιο, αυτό που μετράει δηλαδή σε έναν τελικό».
Οσο για τους αφανείς ήρωες, τους αποκαλύπτει:
«Δεν θα μπορούσαμε να τα κάνουμε όλα αυτά χωρίς κάποιους ανθρώπους. Να ευχαριστήσω πρώτα απ’ όλα τις οικογένειές μας που είναι δίπλα μας και μας στηρίζουν στις αποφάσεις, όπως επίσης και τον γιατρό μας κ. Αντωνακάκη, τη βιοχημικό άσκησης κυρία Σγουράκη, τον φυσικοθεραπευτή μας κ. Γκούντα, τον γυμναστή μας κ. Κουλούρη.
Ομως δεν ξεχνάμε την ομοσπονδία και όλους τους συναδέλφους προπονητές που ήρθαν εδώ και μας βοήθησαν πολύ. Ξέρετε, ίσως στην Ελλάδα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακριβώς το πόσο σημαντικό και δύσκολο είναι να μπεις σε έναν τελικό στον στίβο ή στο κολύμπι σε μεγάλη διοργάνωση».
«Αλλαξε η ζωή μου στον Ολυμπιακό»
«Δεν υπάρχει αυτό που έχει κάνει ο Ερασιτέχνης και αξίζουν συγχαρητήρια στον κ. Μαρινάκη και στον κ. Κουντούρη. Κανένας άλλος σύλλογος στην Ελλάδα δεν έχει τέτοια στήριξη στα ερασιτεχνικά τμήματα και δεν είναι τυχαίο ότι οι επιτυχίες είναι πολύ μεγάλες τόσο στα ομαδικά όσο και στα ατομικά αθλήματα, κάτι που δείχνει ότι το πλάνο του Ολυμπιακού λειτουργεί.
Και εγώ ζω μεγάλες στιγμές κάθε χρόνο, με τα πρωταθλήματα που κατακτά η ομάδα στην κολύμβηση, αλλά πέρα από τους τίτλους ήταν πολύ σημαντικό το θέμα της οικονομικής εξυγίανσης όλων των τμημάτων του Ερασιτέχνη και η κάρτα φιλάθλου» λέει και δεν βλέπει την ώρα και τη στιγμή που οι Ερυθρόλευκοι θα φτιάξουν το δικό τους κολυμβητήριο.
«Θα είναι ευχής έργον και θα βοηθήσει απίστευτα τον σύλλογο στην κολύμβηση και κατ’ επέκταση και την εθνική ομάδα. Αυτό θα είναι κάτι το ιδανικό αν γίνει κάποια στιγμή» τονίζει και ετοιμάζεται για διακοπές και πάλι σε νερό! «Η Χαλκιδική με περιμένει και φυσικά διακοπές με νερό, το αγαπημένο μου, και μάλιστα στη θάλασσα να κάνουμε και καμιά βουτιά. Λατρεύω το υγρό στοιχείο και είναι ευκαιρία να χαλαρώσω, να καθαρίσει λίγο το μυαλό μου και να μπω πάλι στην πισίνα με γεμάτες μπαταρίες τον Σεπτέμβριο. Θα… απομονωθώ και από τον κόουτς» λέει γελώντας και στάζει μέλι για τον προπονητή του Παναγιώτη Βελέντζα.
«Τον νιώθω πλέον σαν οικείο οικογενειακό μου πρόσωπο ύστερα από τρία χρόνια που είμαστε μαζί. Περάσαμε και τις κρίσεις που υπάρχουν σε μια τέτοια σχέση, αλλά έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Μου αρέσει που είναι συζητήσιμος και όχι απλά αυστηρός με παρωπίδες, ένα μοντέλο με το οποίο εγώ δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω».
Δεν τον αγχώνει ότι το μετάλλιο που πήρε ήταν το 13ο (χάλκινο) της Ελλάδας σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, καθώς «δεν έχω τέτοιες προλήψεις και πιστεύω ότι θα έρθουν στο μέλλον και άλλα μετάλλια για την ομάδα και ελπίζω και για εμένα – γιατί όχι; – και άλλου χρώματος».
Αν και υπάρχει το δέλεαρ μιας καλύτερης ευκαιρίας στο εξωτερικό: «Δεν θα το έκανα και ούτε ποτέ θα άλλαζα υπηκοότητα και να αγωνιστώ με άλλη χώρα. Μένω στην πατρίδα μου που την αγαπάω και νομίζω με τη στάση μου δείχνω ότι με τη θέληση και την προσπάθεια ο άνθρωπος μπορεί να πετύχει πολλά».
