Η… επικλινής πολυτέλεια είναι το εύρημα της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου προκειμένου να αυξήσει τα έσοδά της. Το ανοιχτό κάλεσμα του κόσμου σε ενύπνια διαμονή στα μουσεία αποκτά μια αντιδιαμετρική, περιοριστική πρόταση που αφορά ολίγους και οικονομικά διατεθειμένους να αποκτήσουν μια ξεχωριστή εμπειρία.

Να κοιμηθούν δηλαδή σε μοναδικά χειροποίητα κρεβάτια των οποίων το προσκέφαλο είναι διακοσμημένο με έναν από τους σημαντικούς ζωγραφικούς πίνακες που ανήκουν στη συλλογή του αγγλικού μουσείου.

Η συνεργασία του άγγλου σχεδιαστή εσωτερικών χώρων Αντριου Μάρτιν, της εταιρείας χειροποίητων κλινών Savoir Beds και της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου, ώστε να δημιουργήσουν μια συνθήκη πάνω στην πιο ποθητή και σπάνια απόλαυση, δηλαδή την κατάσταση του ύπνου, προβάλλει πάνω στα τρία έργα σύγχρονης χειροτεχνίας και καλλιτεχνικής οικειοποίησης για διακοσμητικούς λόγους.

Ετσι ο πίνακας του ιταλού αναγεννησιακού ζωγράφου Γκεράρντο ντι Τζιοβάνι ντελ Φόρα «Η μάχη του Ερωτα και της Αγνότητας», που απεικονίζει με τέμπερα πάνω σε ξύλο την ποιητική αλληγορία «Θρίαμβοι» του Πετράρχη, μεταφέρεται σε άλλη επιφάνεια. Το έργο του Ντελ Φόρα πιθανόν να αποτελούσε τμήμα ενός φλωρεντινού επίπλου και χρονολογείται προς τα τέλη του 15ου αιώνα. Η σύγχρονη υφασμένη ή κεντημένη μεταφορά του σε κρεβάτι από πολύτιμο βελούδο, λινό ή βαμβάκι κοστίζει από 16.000 έως  και 30.000 στερλίνες. Και όπως επισημαίνει η ανακοίνωση της Εθνικής Πινακοθήκης, οποιοδήποτε από τα έργα των συλλογών της μπορούν να αποτυπωθούν ανάλογα προκειμένου να ικανοποιήσουν τις προτιμήσεις των παραγγελιοδόχων. Ετσι η τέχνη του ύπνου προσφέρει το έργο του ιμπρεσιονιστή Κλοντ Μονέ «Νούφαρα στο Ηλιοβασίλεμα» ή μια φλαμανδική θαλασσογραφία του 17ου αιώνα.  Στις μέρες μας είναι πλέον βεβαιότητα πως ο ύπνος μετατρέπεται σε μια από τις μεγάλες ανησυχίες. Ολο και πιο σπάνιος σε ποιότητα, συχνά σύντομος σε διάρκεια, ο ύπνος αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες επιθυμίες της σύγχρονης κοινωνίας. Η διαρκής εγρήγορση που επιβάλλει η online εργασία, η διεθνής επικοινωνία μέσω των δικτύων σε εικοσιτετράωρη βάση, η εντατική ενεργοποίηση του εγκεφάλου από τη συνεχή υποδοχή πληροφοριών, ερεθισμάτων και άλλων δεδομένων προερχόμενων από τα σύνθετα μητροπολιτικά αστικά περιβάλλοντα απομακρύνουν από τον τρόπο ζωής μας αυτή τη νησίδα εφησυχασμού και ανάπαυσης.

Ο σύγχρονος ύπνος πολλές φορές, λόγω της αυξημένης παραγωγικής δραστηριότητας ή εξαιτίας άλλων βιοπολιτικών παραγόντων (μετακινήσεις, κλιματικές συνθήκες, περιβαλλοντικές καταστροφές, κτιριακή πυκνότητα), είναι ελλιπής. Αντίστοιχα και ο χώρος μέσα στον οποίο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ύπνου μετασχηματίζεται σε μια νέα υβριδική τυπολογία του 21ου αιώνα που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «υπνοδωμάτιο-γραφείο». Ετσι, από πρωταρχική σωματική λειτουργία ο ύπνος σήμερα αποκτά χαρακτηριστικά κοινωνικού μηχανισμού με αυξημένη περιπλοκότητα. Ο γάλλος φιλόσοφος Ζαν Λικ Νανσί στο έργο του «Η πτώση του ύπνου» (Galillée, Paris 2007) δίνει τον ορισμό του ύπνου καθώς γράφει πως δεν είναι μόνο μια αντίθεση στο ξύπνημα, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι, ούτε περιορίζεται σ’ έναν αντιπροσωπευτικό τόπο του ονείρου μέσω του οποίου μπορούμε να αναλύσουμε το ασυνείδητο. Πάνω απ’ όλα είναι μια «ξαφνική εξαφάνιση» του εγώ που μας φέρνει σε μια απόλυτη οικειότητα με την κενότητα του εαυτού μας, με την αναστολή και την απραξία  (désœuvrement) της νύχτας. Μια συνένωση με τη χαμένη ενότητα του κόσμου, που δίνει στο σώμα μας τη δυνατότητα να συνδιαλέγεται με την κίνηση που διέπει «τα κρύσταλλα, τις παλίρροιες, τις εποχές, τους κύκλους των πλανητών και των δορυφόρων τους».

Μέσα από έναν τέτοιο ορισμό για τον πολυπόθητο ύπνο, η χειροποίητη απόδοσή του σε ένα κρεβάτι με προσκέφαλο ένα έργο ζωγραφικής εξηγεί και τη φετιχιστική αξία που του προσδίδει το αγγλικό μουσείο.