Την κυβέρνηση θα τη βόλευε όλα να αποτελούσαν ένα σίκουελ του Λέμονι Σνίκετ και όσα έγιναν στο Μάτι να αποτελούσαν μια Σειρά από Ατυχή Γεγονότα. Τα τρία ανήλικα παιδιά που, στην παιδική ιστορία, χάνουν τους γονείς τους σε πυρκαγιά στο σπίτι τους θα μπορούσαν να δείξουν κατανόηση. Αλλά ο Νίκος Τόσκας δεν ήθελε τον ρόλο του πανούργου κόμη Ολαφ. Ηξερε ήδη από τη νύχτα της 23ης Ιουλίου ότι ο δικός του κυβερνητικός κύκλος έκλεισε, έστω κι αν μεσολάβησε περισσότερο από μία εβδομάδα για να αποδειχθεί ότι οι δικές του αντοχές είχαν εξαντληθεί. Κατά μία εκδοχή, ήταν η δική του παραίτηση εκείνη που οδήγησε και στην άμεση απομάκρυνση της ηγεσίας σε Πυροσβεστική, Αστυνομία και Πολιτική Προστασία. Το Μαξίμου είχε χαράξει διαφορετική γραμμή άμυνας, η οποία με κυνικό τρόπο παρουσιάστηκε στην περιβόητη βραδινή συνέντευξη Τύπου, που δημιούργησε περισσότερα προβλήματα από εκείνα που υποτίθεται ότι θα αντιμετώπιζε. Ο Τόσκας ήταν κεντρικό πρόσωπο, ο Τζανακόπουλος συντόνιζε και από κάτω, στην πρώτη σειρά του ακροατηρίου, ο Νίκος Παππάς εμφανιζόταν να κρατά τη σκαλέτα. Τα ατυχή γεγονότα αραδιάστηκαν ένα ένα, μαζί με αστοιχείωτες καταγγελίες για συντονισμένη δράση εμπρηστών, αλλά δεν φώτισαν όλα τα αίτια της τραγωδίας. Το κυβερνητικό επιτελείο, ωστόσο, είχε αποφασίσει να παραμείνει αμετακίνητο στην ίδια πορεία και τα υπόλοιπα θα τα έλυνε ο Τσίπρας στον ανασχηματισμό. Ο Τόσκας είχε αντιληφθεί ότι στην πορεία θα σήκωνε ολομόναχος ίσως το βάρος και την Τρίτη συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό για να μπει τέλος στην εκκρεμότητα. Ο Τσίπρας τού ζήτησε να παραμείνει, μάλλον αναποφάσιστος για τις επόμενες κινήσεις και το χρονοδιάγραμμά τους. Την Παρασκευή ο Τόσκας επανήλθε και επέμεινε, επισημοποιώντας την τελευταία πράξη. Από την κυβερνητική ομάδα είναι ο πρώτος και μοναδικός ώς τώρα που αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη και πληρώνει το (πολιτικό) τίμημα.

Ατυχή γεγονότα πίσω από την εκατόμβη θυμάτων στο Μάτι ασφαλώς υπήρξαν – με κυριότερο την καθήλωση των εναέριων μέσων, την κρίσιμη ώρα, σε Ελευσίνα και Τατόι λόγω των ισχυρών ανέμων. Υπό συνθήκες, θα μπορούσαν να αποτρέψουν να περάσει η φωτιά τη Μαραθώνος. Αλλά δεν δικαιολογούν το βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η φύση μαζί με τα αυθαίρετα εκδικούνται. Στην πραγματικότητα, και στην Ανατολική Αττική επιβεβαιώθηκε ότι εξίσου εκδικείται η καθημερινότητα και εν τέλει η πολιτική. Οι 23 νεκροί στη Μάνδρα είχαν ήδη προειδοποιήσει για τους 93 νεκρούς στο Μάτι, αλλά στο Μαξίμου ουδείς είχε αντιμετωπίσει εκείνη την καταστροφή ως μάθημα. Οσα εξαγγέλλονται τώρα για κατεδαφίσεις αυθαιρέτων και νέες δομές Πολιτικής Προστασίας θα μπορούσαν να είχαν τεθεί επί τάπητος ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο. Αλλά για τον Πρωθυπουργό και το κυβερνητικό επιτελείο, στους σχεδόν εννέα μήνες που μεσολάβησαν, μόνον ο σχεδιασμός μιας πολιτικής και επικοινωνιακής αντεπίθεσης με ορίζοντα τις εκλογές υπήρχε στην ατζέντα. Διαδοχικά από το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση πνιγόταν στο κάρβουνο, στην πίσσα, στη λάσπη και πάλι στο κάρβουνο, αλλά αδυνατούσε να αντιληφθεί ότι αυτός ο κύκλος αναδείκνυε σε πρωτοφανή βαθμό τη διαχειριστική της ανικανότητα.

Γι’ αυτή την εικόνα ο Τόσκας προφανώς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αλλά, αποχωρώντας από το υπουργείο και επικαλούμενος τη συνείδησή του που τη βαραίνει η πολύνεκρη τραγωδία και τη στρατιωτική τιμή του, φρόντισε να πει μάλλον περισσότερα που αναδεικνύουν και τις εύθραυστες ισορροπίες στην κυβέρνηση. Το «δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός ούτε βιδωμένος στην καρέκλα» του Τόσκα θα μπορούσε να προαναγγέλλει το κλείσιμο και του προσωπικού κύκλου του στην πολιτική, που άνοιξε μέσα από το Πράττω του Νίκου Κοτζιά. Αλλά περισσότερο σκιαγραφεί εξελίξεις στο κοντινό μέλλον. Ο ανασχηματισμός που ζυμώνεται στο Μαξίμου όχι μόνο δεν θα είναι μια εύκολη υπόθεση, αλλά θα οδηγήσει τον Τσίπρα σε νέα αδιέξοδα.