Εχουν περάσει δεκαεννέα ολόκληρες ημέρες από τις φονικές πυρκαγιές στο Μάτι, εκεί όπου η Περιφέρεια Αττικής έλαμψε ολοκληρωτικά διά της απουσίας της και οι πολίτες αναρωτιούνται δικαίως: habemus περιφερειάρχη;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό, ούτε ειρωνικό. Είναι πλέον ουσίας.
Στις φονικές πλημμύρες στη Μάνδρα η περιφερειάρχης μη γνωρίζοντας (;) τις αρμοδιότητες της Περιφέρειας μήνυσε τον εαυτό της.
Στις περσινές φωτιές και πάλι στην Ανατολική Αττική έκανε δηλώσεις σε φόντο άσχετο με τις εξελισσόμενες τότε πυρκαγιές, κουνώντας το δάκτυλο σε όσους τουιτάρουν από τις ξαπλώστρες. «Οταν επιχειρούμε σιωπούμε», είχε πει.
Τώρα προφανώς δεν μπορούσε να επαναλάβει το ίδιο σλόγκαν και μπροστά στη γενικευμένη κατακραυγή επέλεξε τον εύκολο δρόμο της φυγής, όπως τόσες και τόσες άλλες φορές, ευελπιστώντας ότι η απουσία μπορεί να μετριάσει το πολιτικό κόστος και να διασώσει το πολιτικό της μέλλον. Μάλλον δεν είναι της σχολής «η καριέρα είναι χολέρα»…
Ετσι, για μέρες ολόκληρες η Περιφέρεια Αττικής απέμεινε να εκπροσωπείται στη μεγαλύτερη τραγωδία που την έπληξε ποτέ, από την άπειρη εντεταλμένη σύμβουλο σε θέματα πολιτικής προστασίας, που με την παρουσία της περισσότερο προκαλούσε σύγχυση και εκνευρισμό στους πολίτες παρά έδινε απαντήσεις στα κρίσιμα και ακόμη και σήμερα αναπάντητα ερωτήματα για τα πώς και τα γιατί της τραγωδίας. Τελικά θα μάθουμε ποτέ, δόθηκε εντολή εκκένωσης από την Πυροσβεστική κι αν ναι από ποιον, σε ποιον και πότε; Η εισαγγελική έρευνα θα δείξει.
Ωστόσο όλα όσα έχουν συμβεί από εκείνη την αποφράδα μέρα της 23ης Ιουλίου μέχρι σήμερα επιβεβαιώνουν αυτό που εξ αρχής είχε διαφανεί και δεν ήταν τελικά ψήγμα υποψίας.
Η διαχείριση ενός συμβάντος για τη διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παίγνιο επικοινωνίας και εντυπώσεων που υπακούει στον εξής βασικό – με διάφορες παραλλαγές – κανόνα: Οταν τα πράγματα γίνονται σκούρα, η περιφερειάρχης εξαφανίζεται από το κάδρο και εμφανίζονται διάφοροι πρόθυμοι να αναλάβουν τον ρόλο του σάκου του μποξ. Οταν τα πράγματα πάνε καλά, η περιφερειάρχης ως διά μαγείας εμφανίζεται και πάλι.
Οι πολίτες όμως δεν εξέλεξαν περιφερειάρχη a la cart. Εμπιστεύθηκαν τη συγκεκριμένη διοίκηση για να είναι στο πλευρό τους τόσο στα εύκολα, αλλά κυρίως στα δύσκολα. Για να κάνει πράξη όλα όσα υποσχέθηκε. Για να ελέγξει την κυβέρνηση, και να την ψέξει όταν θα χρειαστεί, όχι για να τις κάνει πλάτες.
Για να βρίσκει διεξόδους, όχι για να προκαλεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει. Φευ… Κι όμως τον Σεπτέμβριο του 2014 η σημερινή διοίκηση της Περιφέρειας είχε την τύχη να παραλάβει από εμάς ένα στρωμένο «μαγαζί» που έτρεχε σε τελείως διαφορετικούς ρυθμούς σε σχέση με το χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος. Είχαμε αφήσει νοικοκυριό και ταμείο ύψους 350 εκατ. ευρώ, 1,2 δισ. ευρώ πόρους από το ΕΣΠΑ, 1.000 μικρά και μεγάλα έργα ολοκληρωμένα και σε εξέλιξη, υπηρεσίες που λειτουργούσαν σωστά και αξιοκρατικά, σχεδιασμούς προχωρημένους για να δοθούν λύσεις σε κρίσιμα ζητήματα, όπως οι υποδομές στη διαχείριση των στερεών και υγρών αποβλήτων. Λάθη είχαν γίνει, ναι, παραλείψεις οπωσδήποτε, υπήρχε όμως μία σειρά.
Τον Σεπτέμβριο του 2019 το τοπίο θα είναι εντελώς διαφορετικό. Η Περιφέρεια Αττικής θα έχει περιέλθει σε πλήρη ανυποληψία, όλα της τα έσοδα θα είναι υπερδεσμευμένα σε έργα που δεν υπακούουν σε κανέναν σχεδιασμό και στόχευση, με όλα τα μεγάλα προβλήματα, όπως το θέμα των απορριμμάτων, ανοικτά σε σημείο κόκκινου συναγερμού, με την αναξιοκρατία και την κομματοκρατία να έχουν ανοίξει βαθιές πληγές, με το ΕΣΠΑ σε υστέρηση και κατρακύλα.
Τα δύσκολα είναι μπροστά μας.
Ο Γιάννης Σγουρός είναι πρώην περιφερειάρχης Αττικής