Τέσσερις διαφορετικοί προπονητές. Μεταγραφές αμφιβόλου ποιότητος. Η φουρνιά του Φορναρόλι, του Μπαρμπαρούση, του Κάιπερς, του Σο. Μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος, μια σεζόν σχεδόν εφιαλτική. Που τίποτα δεν θύμιζε Παναθηναϊκό και οι καλές στιγμές ήταν ελάχιστες. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Μια χρονιά που ξεκίνησε με τον Ζεσουάλδο Φερέιρα στον πάγκο, τον Πορτογάλο που λίγους μήνες πριν είχε διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι ενός σημείου, συνεχίστηκε με τον Χουάν Ρότσα, ήρθε ο Φάμπρι για να τα διορθώσει και τα έκανε χειρότερα και έκλεισε με τον Γιάννη Βονόρτα. Δέκα παιχνίδια ο Φερέιρα, έξι ο Ρότσα, έντεκα ο Φάμπρι, τέσσερα ο Βονόρτας, μαζί με το μπαράζ κόντρα στην Ξάνθη, που εν τέλει δεν είχε καμία ουσία.
Για όσους δεν θυμούνται, εκείνη τη σεζόν ο Παναθηναϊκός κατετάγη 6ος στον βαθμολογικό πίνακα, ισόβαθμος με την Ξάνθη.
Ο ΠΑΣ Γιάννινα, που ήταν στην πρώτη πεντάδα, δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αδειοδότηση και να παίξει στην Ευρώπη. Παναθηναϊκός και Ξάνθη έδωσαν μπαράζ για την ευρωπαϊκή συμμετοχή, οι Πράσινοι επικράτησαν, αλλά ούτε εκείνοι πήραν αδειοδότηση, με αποτέλεσμα οι Ακρίτες να κερδίσουν τελικά την ευρωπαϊκή έξοδο.
Οι εντός έδρας νίκες
Το Ολυμπιακό Στάδιο δεν ήταν ποτέ η έδρα-όνειρο για καμία ομάδα. Δεν έχει τη δυναμική άλλων γηπέδων. Είναι ένα στάδιο πολλές φορές κρύο, που όταν ο κόσμος είναι λίγος μοιάζει σαν να δίνεις φιλικό προετοιμασίας. Αν το συγκρίνουμε με το Απόστολος Νικολαΐδης, θα διαπιστώσουμε πως ναι μεν έχει σαφώς μεγαλύτερες ανέσεις και σίγουρα περισσότερη ασφάλεια για όλους, όμως δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να συγκριθεί ως έδρα.
Η τελευταία φορά που ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο αποδείχθηκε καταστροφική όσον αφορά τα αποτελέσματά του. Το ποσοστό νικών του ήταν μόλις στο 33,3%. Πέντε νίκες σε δεκαπέντε εντός έδρας αναμετρήσεις. Στα υπόλοιπα δέκα ματς οι Πράσινοι είχαν επτά ισοπαλίες και τρεις ήττες. Σχεδόν ίδιο ήταν το ποσοστό τους και εκτός έδρας: 5-5-5.
Με λίγα λόγια, είτε έπαιζαν εντός έδρας είτε εκτός, έμοιαζε να είναι το ίδιο. Δεν είχε την παραμικρή δυναμική. Δεν του πρόσφερε τίποτα περισσότερο. Εμοιαζε σαν ένα ουδέτερο γήπεδο που καμία ομάδα δεν φοβόταν. Φυσικά, ήταν και η ίδια η δυναμική της ομάδας. Παίκτες μέτριοι, προπονητές… αναλώσιμοι. Ισως η χειρότερη χρονιά του Παναθηναϊκού την τελευταία δεκαετία, αν εξαιρέσουμε την περσινή. Και ένας κόσμος που απουσίαζε.
Πέμπτος σε εισιτήρια
Εκτος στο γήπεδο, πέμπτος στα εισιτήρια. Ασορτί με την εικόνα του Παναθηναϊκού στο γήπεδο ήταν και η εικόνα στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας την τελευταία χρονιά που οι Πράσινοι αγωνίστηκαν εκεί. Είναι χαρακτηριστικό πως από το 2008 έως και το 2013 η σεζόν 2012-13 ήταν η χειρότερη σε μέσο όρο εισιτηρίων για τον σύλλογο.
Το 2008-09 είχε μέσο όρο 18.667 εισιτήρια, το 2009-10, που πήρε το νταμπλ, έκλεισε με το… μυθικό 27.531 και με ρεκόρ σε εισιτήρια διαρκείας, το 2010-11 είχε 20.180 εισιτήρια μέσο όρο και το 2011-12 ο μέσος όρος του ήταν 14.437 εισιτήρια. Πόσα ήταν την τελευταία του χρονιά στο Ολυμπιακό Στάδιο; Μόλις 8.045. Μέσα σε τρία χρόνια ο Παναθηναϊκός έχασε περίπου 70% του κόσμου που πήγαινε να τον δει στο γήπεδο. Από τους 27.500 μέσο όρο το 2009-10 στους 8.045 το 2012-13.
Εκείνη τη σεζόν, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός ήρθε πέμπτος σε εισιτήρια πίσω από τον Ολυμπιακό (20.918), τον ΠΑΟΚ (11.005), την ΑΕΚ (10.602) και τον Αρη (8.121). Στο φινάλε εκείνης της σεζόν, η διοίκηση Αλαφούζου αποφάσισε τη μετακόμιση της ομάδας και την επιστροφή της στο Απόστολος Νικολαΐδης. Και η προσέλευση του κόσμου ήταν σίγουρα ένας σημαντικός λόγος για τη συγκεκριμένη κίνηση.
Η επιστροφή του Παναθηναϊκού στο Απόστολος Νικολαΐδης τη σεζόν 2013-14 άλλαξε άρδην την εικόνα της ομάδας στα εντός έδρας παιχνίδια. Εικόνα που αποτυπώθηκε και στη βαθμολογική συγκομιδή. Ο Παναθηναϊκός της τελευταίας του χρονιάς στο Ολυμπιακό Στάδιο κατέκτησε μόλις 22 βαθμούς σε δεκαπέντε αγώνες, όπως αναφέραμε και παραπάνω. Πέντε νίκες και επτά ισοπαλίες.
Την τελευταία πενταετία, που ο Παναθηναϊκός αγωνίζεται στη Λεωφόρο, κατέκτησε κατά σειρά 38 βαθμούς σε δεκαεπτά αγώνες το 2013-14, 46 βαθμούς σε δεκαεπτά αγώνες το 2014-15, 33 βαθμούς σε δεκαπέντε αγώνες το 2015-16, 38 βαθμούς σε δεκαπέντε αγώνες το 2016-17 και 28 βαθμούς σε δεκαπέντε αγώνες το 2017-18.
Και πριν από εκείνη τη σεζόν οι Πράσινοι είχαν από το 2006-07 και έπειτα 26 βαθμούς, 39, 34, 35, 36 και 39.
Το τελευταίο εντός έδρας ματς
21 Απριλίου 2013. Αυτή είναι η ημερομηνία στην οποία ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε ως γηπεδούχος στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας (έναν χρόνο αργότερα έπαιξε με τον ΠΑΟΚ για το Κύπελλο, αλλά όχι σαν γηπεδούχος). Ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τη Βέροια στην τελευταία αγωνιστική της σεζόν 2012-13, με τους Πράσινους να επικρατούν με 3-2.

Με τον Γιάννη Βονόρτα στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός άνοιξε το σκορ στο 5’ με πέναλτι του Βιτόλο και στο 32’ ο Σο με μακρινό σουτ έκανε το 2-0. Η Βέροια κατάφερε να ισοφαρίσει, με τον Κόστλι να μειώνει με πέναλτι στο 58’ και τον ίδιο παίκτη, εννιά λεπτά αργότερα, με κεφαλιά να κάνει το 2-2, με τον Παναθηναϊκό να αγωνίζεται με δέκα παίκτες λόγω αποβολής του Σπυρόπουλου.

Ωστόσο, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να φτάσει στη νίκη με σουτ του Βιτόλο στο 77’ και κατάφερε να πάρει μόλις την 5η του νίκη εκείνη τη σεζόν στο Ολυμπιακό Στάδιο.

Ο Παναθηναϊκός στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι του στο ΟΑΚΑ είχε παραταχθεί ως εξής: Καπίνο, Σπυρόπουλος, Τριανταφυλλόπουλος, Μπουμσόνγκ, Χουχούμης, Βιτόλο, Σο, Καζιγιάμα (64’ Λαγός), Μπαρμπαρούσης (74’ Ντίνας), Σισοκό, Φιγκερόα (89’ Τοτσέ).