Στο κέντρο της σκηνής είναι τοποθετημένος ένας μεγάλος μεταλλικός όγκος που μοιάζει με λόφο ενώ γύρω του υπάρχουν πολλές πέτρες και σκούρα σκόνη, οριοθετώντας αφενός τον χώρο και αφήνοντας αφετέρου ακάλυπτη στο μάτι του θεατή την υπόλοιπη επιφάνεια της ορχήστρας. Το μαύρο του χρώμα κρύβει όλα τα σκηνικά ευρήματα που φιλοξενούνται πάνω του και θα παρουσιαστούν αργότερα, στην πορεία της παράστασης. Δημιουργεί πάντως την αίσθηση ενός κρανίου τόπου, γεγονός που σχολιάζει και μια κυρία με τον σύζυγό της όπως ανεβαίνουν τα σκαλιά της κερκίδας λίγο πριν σβήσουν οι προβολείς. «Είδαμε τα καμένα στο Μάτι, θα μας τα δείξουν τώρα κι εδώ» μονολογεί ενώ προσπαθεί να βρει τη θέση της.
Μόλις ακούγονται τα ενημερωτικά ηχητικά μηνύματα από τα μεγάφωνα και το φως στο θέατρο χαμηλώνει, η σιωπή που απλώνεται στις κερκίδες σπάει από τον ρυθμικό ήχο των μουσικών οργάνων που κάνουν την εμφάνισή τους στη σκηνή. Μαζί τους μια ομάδα ηθοποιών που απλώνονται πάνω στην κατασκευή, έχοντας βαμμένα τα πρόσωπά τους λευκά και μαύρα (θυμίζουν λίγο το μακιγιάζ των Kiss) και φορώντας μαύρα ρούχα με σκουρόχρωμους λεκέδες στις μπλούζες.
Κάνουν σπασμωδικές κινήσεις με το σώμα τους, τη στιγμή που ανάμεσά τους ξετρυπώνουν δύο γνώριμες φιγούρες. Ο Δημήτρης Πιατάς και ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ντυμένοι με αντίστοιχο τρόπο, παίρνουν το μικρόφωνο και αρχίζουν να δίνουν το ιστορικό υπόβαθρο της παράστασης που ακολουθεί. Μόλις ολοκληρώνουν την απαγγελία τους, χάνονται από τη σκηνή μαζί με τον Χορό, δίνοντας το έναυσμα για την αρχή του κυρίως μέρους του θεατρικού δρωμένου.
Οι δύο γνωστοί ηθοποιοί μαζί με τον Λάκη Λαζόπουλο και τη Σοφία Φιλιππίδου ήταν οι πρωταγωνιστές της παράστασης «Βάτραχοι» που έκανε μια στάση από την περιοδεία τους στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο. Ο Κώστας Φιλίππογλου σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου παρουσίασε μία από τις πιο ευρηματικές κωμωδίες του Αριστοφάνη, κερδίζοντας τελικά το γέλιο και το χειροκρότημα των περίπου 15.000 θεατών που ταξίδεψαν το διήμερο στην Αργολίδα. Επιστρατεύοντας αναγνωρίσιμους κωμικούς, που στην πορεία της καριέρας τους έχουν σχηματίσει συγκεκριμένη υποκριτική μανιέρα, αν και θέλησε να δώσει νέα πνοή στο αρχαίο κείμενο, δεν απέφυγε τα κλισέ, κυρίως εξαιτίας του τυποποιημένου παιξίματος των ηρώων. Παράλληλα, ο λόγος τους σε αρκετά σημεία ήταν αγοραίος, στην προσπάθεια να μιμηθεί τη γνωστή αθυροστομία του Αριστοφάνη, γεμάτος με ευφυολογήματα της καθομιλουμένης και με εμμονή στις αναφορές στις σωματικές εκκρίσεις. Αντίθετα, η ομάδα του Χορού είναι εξαιρετική, γεμάτη ενέργεια μπαινόβγαινε στο ευρηματικό σκηνικό, δίνοντας μια ευχάριστη νότα στην εξέλιξη του έργου.
Ο Φιλίππογλου, όπως σημειώνει στο σκηνοθετικό του σημείωμα, αντιλαμβάνεται το ταξίδι του Διονύσου στον Κάτω Κόσμο για να φέρει στη ζωή έναν θανόντα μεγάλο ποιητή που θα σώσει την Αθήνα από την παρακμή, σαν μια πορεία η οποία αγγίζει τα όρια του μεσαιωνικού καρναβαλιού. Κι αυτό το αποτύπωσε πολύ εύγλωττα, συνειδητά ή όχι, με τη δραματουργική πρόοδο της παράστασης. Ο Δημήτρης Πιατάς, ο μοναδικός ο οποίος διατήρησε μια ακέραια υποκριτική πορεία μέσα στην παράσταση, ως Ηρακλής στην αρχή εμφανίστηκε με λιονταρίσια χαίτη στο κεφάλι, κόκκινα γάντια του μποξ να κρέμονται από τον λαιμό, ζώνη πρωταθλητή στη μέση και ασορτί λευκό σορτσάκι πυγμαχίας με ρόμπα.
Μόλις ο Διόνυσος με τον δούλο του, που υποδύεται ο Λάκης Λαζόπουλος, παίρνουν το μονοπάτι του κάτω κόσμου, συναντούν τον Χάρο που ντυμένος με μαύρο αδιάβροχο και πηλήκιο ναύτη διαφημίζει το δρομολόγιό του στον «αγύριστο», σαν να βρίσκεται σε μεγάλο τουριστικό λιμάνι. Παίρνει με τη βάρκα του τη Φιλιππίδου, η οποία αρχίζει να μιμείται το τραγούδι των βατράχων στη διαδρομή, βγάζοντας κοασμούς που μοιάζουν με στριγκλιές, με τη χαρακτηριστική διαπεραστική της φωνή. Προχωρώντας τελικά προς την κατοικία του Πλούτωνα, βρίσκονται ενώπιον ενός αλλόκοτου καμπαρέ. Με έναν Χορό ο οποίος κάνει επίκληση στον Βάκχο καταλήγοντας να κατηγορεί όσους έδιναν κι έπαιρναν θαλασσοδάνεια και στο τέλος αρχίζει να γδύνεται και να πλησιάζει ο ένας τον άλλον, καταλήγοντας σ’ ένα ηδονικό όργιο με τον Διόνυσο και τον δούλο του στο επίκεντρο.
Μόλις οι δυο τους παρακάθονται σ’ ένα δείπνο, ο δούλος σπεύδει να φιλήσει τον Διόνυσο σαν άλλος Ιούδας, δίνοντας το έναυσμα ώστε το πανί που κρατάει ο Χορός σαν τραπέζι να σηκωθεί και να γίνει μπερντές από θέατρο σκιών, όπου η φιγούρα του Διόνυσου φαίνεται να ξυλοκοπείται. Το ξύλο του δεν περιορίζεται εκεί, αφού το δικό του ράπισμα ρίχνει κι ένας βασανιστής που υποδύεται ο Πιατάς, ο οποίος εμφανίζεται σαν αξιωματικός των Ες Ες με μαστίγιο και ναζιστικό χαιρετισμό.
Οταν πια έρχεται η ώρα της λυρικής αναμέτρησης των δύο αρχαίων ποιητών, η φαντασία απογειώνεται. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος ως Αισχύλος βγαίνει στη σκηνή υπό την υπόκρουση της μουσικής του «Πολέμου των Αστρων» και σαν πολεμιστής με τη συνοδεία του κάνουν διατατικές ασκήσεις. Αντίθετα, ο Λάκης Λαζόπουλος ως Ευριπίδης παρουσιάζεται με άσπρη ρόμπα και μαύρα μακριά ράστα μαλλιά, με τις μελωδίες του «Ενα πρωινό, η Παναγιά μου» και φανερό ομοφυλοφιλικό λόγο και στήσιμο. Η αντιπαράθεση μεταξύ τους φουντώνει, όπως και τα γνώριμα στοιχεία στην ερμηνεία τους. Ο μεν Λαζόπουλος εναλλάσσει μέσω του Ευριπίδη στο παίξιμό του τους χαρακτήρες από τους «Δέκα μικρούς Μήτσους», δίνοντας διαρκώς μια καρικατούρα με διακεκομμένο λόγο και ασόβαρο ύφος. Ο δε Καφετζόπουλος, αλαφιασμένος και σοβαροφανής, πασχίζει να κάνει τον «βαρύ» Αισχύλο. Αφού κατηγορεί τον αντίπαλό του πως βάζει τσιφτετέλια αντί για χορικά στις τραγωδίες του και το επιβεβαιώνουν οι μουσικοί παίζοντας «Σήκω, χόρεψε, κουκλί μου», στήνει μια παρωδία τηλεοπτικού γυρίσματος. Με κάμερες, ανεμιστήρα να πετάει χιόνι μακρύ και το σακάκι του να ανεμίζει, για να απαγγείλει στίχους και να κερδίσει τον διαγωνισμό του Διονύσου.
Το αλλοπρόσαλλο μουσικό στοιχείο παρέμεινε και στα στόματα του Χορού που κορόιδευαν τον Ευριπίδη τραγουδώντας το όνομά του στον ρυθμό τού «Πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία» με ραπ παρεμβολές. Του απαλύνουν έτσι τον πόνο, λίγο πριν χάσει τη μάχη και αποχωρήσει από τη σκηνή μονολογώντας «γλυκά πονούσε το μαχαίρι».
INFO
«Βάτραχοι» σε περιοδεία έως τις 8/9. Επόμενες παραστάσεις: 22/8 στο Ανοιχτό Θέατρο Χώρας Ανδρου, 24/8 στο Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη στα Βριλήσσια