Ηταν καλό που έσκασε χαμόγελο στα χείλη όλων των Ελλήνων. Τούτο το καλοκαίρι σηματοδοτεί τη δεύτερη άνοιξη του ελληνικού στίβου. Οι προπονητές το επιζητούσαν, οι αθλητές πάλευαν, ο κόσμος περίμενε την έκρηξη. Γιατί περί αυτού επρόκειτο. Λες και έσπασε ένα τσόφλι! Ξαφνικά, η συγκομιδή μεταλλίων ισοδυναμεί με βροχή αισιοδοξίας για το μέλλον. Βέβαια, αρκετοί δείχνουν επιφυλακτικοί με όλους και όλα και ίσως δεν ευθύνονται όσοι παρακολουθούν τις προσπάθειες των αθλητών και τα επιτεύγματά τους. Πολύ απλά διότι οι ίδιοι τους κάνουν να νιώθουν κουμπωμένοι ύστερα από κάθε μεγάλη επίδοση στον στίβο. Αν ρίξουμε μια ματιά στο όχι μακρινό παρελθόν, σίγουρα θα λιγοστέψουν οι φωνές που θα πρεσβεύουν κάτι διαφορετικό. Θα θυμάστε, ασφαλώς, τι συνέβη την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, τον χορό των μεταλλίων και συνάμα επιδόσεις που παρέπεμπαν σε μια στιβική υπερδύναμη. Και μετά, το μπαλόνι έσκασε, η προσγείωση υπήρξε ανώμαλη και σταδιακά χρειάστηκε να περάσουν σε δεύτερο πλάνο αθλητές και αθλήτριες μέχρι να γίνει η επανεκκίνηση. Κάποιες «αμαρτίες» άφησαν σημάδια που δεν φεύγουν τόσο εύκολα, οπότε διόλου παράλογο δεν φαντάζει το να είναι κάποιος επιφυλακτικός ή καχύποπτος ακόμη με όσα βλέπει.
Τα παιδιά που ανέβηκαν στο βάθρο κατά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου πάσχισαν συνειδητά με όλες τις αντιξοότητες, δεν είχαν στρωμένο χαλί με ευκολίες όπως συνέβη πριν από περίπου 15 χρόνια, άρα ο δρόμος τους ήταν δύσβατος και συνεπώς με αμέτρητες κακουχίες. Τα κατάφεραν. Η προσπάθειά τους δικαιώθηκε και μοιάζει ότι όλο αυτό πόρρω απέχει από άλλες περιόδους. Η αποφασιστικότητα στο βλέμμα τους, η θέληση να κυριαρχήσουν και να ανεβάσουν ψηλά την ελληνική σημαία, άγγιξε τους πάντες. Τους εραστές του στίβου που δεν είναι λίγοι στην πατρίδα μας. Απλά, θέλουν να ζεσταθούν προκειμένου να εκδηλώσουν ξανά την ευαρέσκειά τους για τα αποτελέσματα και παράλληλα τον ανυπόκριτο θαυμασμό τους για όσους πετάνε ψηλά, τρέχουν σαν τον άνεμο και δείχνουν αστείρευτες δυνάμεις.
Ναι, το έργο όλων των παιδιών που ξεχώρισαν είναι δύσκολο. Ταυτόχρονα, παραμένει μεγάλη και η ευθύνη τους. Γιατί είτε το θέλουν είτε όχι, αντιπροσωπεύουν έναν ολόκληρο κόσμο. Τον μικρόκοσμο ενός αθλήματος που κάποιες φορές κακοχαρακτηρίστηκε, ενώ παραμένει χωρίς καμιά αμφιβολία ο βασιλιάς των σπορ. Ο Ολυμπος της δόξας απαιτεί καθαρή ματιά. Υποθέτουμε ότι οι συγκεκριμένοι την έχουν. Και κάπως έτσι, τα μπουκάλια με τα παγωμένα δείγματα θα αφορούν άλλους που ταλανίζονται σε ανάλογες πικρές ιστορίες.