Η οικονομική κρίση που πλήττει την Τουρκία δεν ξέσπασε ξαφνικά. Ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν γνώριζε πολύ καλά την κατάσταση εδώ και μήνες. Για αυτό, άλλωστε, αποφάσισε τον Απρίλιο – προτού το πρόβλημα επιδεινωθεί – να προκηρύξει πρόωρες εκλογές, ώστε ο ίδιος και το κόμμα του να αποφύγουν μια πιθανώς μεγαλύτερη φθορά. Πολιτικά δικαιώθηκε, αλλά πλέον βρίσκεται αντιμέτωπος με τις πραγματικές δυσκολίες. Ισως η πορεία της οικονομίας εξελιχθεί στον πιο σημαντικό αντίπαλό του σε όλα τα χρόνια της κυριαρχίας του.
Ο Ερντογάν κατηγορεί τις Ηνωμένες Πολιτείες για τις κυρώσεις που επιβάλλουν στη χώρα του. Αυτή είναι η εύκολη λύση. Αιτία του προβλήματος είναι η ανοχή που ο ίδιος επιδείκνυε στην υπερθέρμανση της τουρκικής οικονομίας με αποτέλεσμα την εκτίναξη του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών και την αύξηση του πληθωρισμού. Αλλά και σήμερα, που καλείται πλέον να λάβει μέτρα υπό καθεστώς πίεσης, ο παρεμβατικός τρόπος διακυβέρνησής του κάθε άλλο παρά περιορίζει τις ανησυχίες των επενδυτών. Από οικονομική άποψη η προσφυγή στο ΔΝΤ μοιάζει μονόδρομος. Από πολιτική, όμως, σκοπιά μια τέτοια επιλογή θα είναι καταστροφική για τον Ερντογάν, o οποίος προσπαθεί να φοβίσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι θα παίξει το χαρτί της Ρωσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ βρίσκεται αυτές τις μέρες στην Αγκυρα
Παρακολουθώντας τις εξελίξεις, η Ελλάδα πρέπει να βρίσκεται σε επιφυλακή, καθώς η θεωρία της εξαγωγής της εσωτερικής κρίσης της Τουρκίας στο Αιγαίο ή την Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να ακολουθηθεί από πράξη. Παράλληλα, βέβαια, χρειάζεται να κινηθεί και πιο δημιουργικά. Το πολύ κακό κλίμα που διαμορφώνεται για τον Ερντογάν στις Ηνωμένες Πολιτείες διευκολύνει την ουσιαστική αμερικανική στήριξη στο δημοκρατικό γεωπολιτικό τρίγωνο Ελλάδας – Ισραήλ – Κύπρου. Η περαιτέρω ενεργοποίηση της ελληνικής διπλωματίας και ομογένειας προς την κατεύθυνση αυτή μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει.