Υπάρχουν δύο μεγάλες παρανοήσεις σε σχέση με τον Ερντογάν. Η μία, ιδιαιτέρως δημοφιλής στην Ελλάδα, είναι ότι πρόκειται για έναν σύγχρονο, παντοδύναμο Σουλτάνο. Με τα παλάτια του, με τους αυλικούς του, μόνο χαρέμι δεν έχει. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δείχνουν ότι η εικόνα αυτή είναι λανθασμένη. Ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει τεράστιες αδυναμίες και συγκεκριμένες εξαρτήσεις. Κι αν στο εσωτερικό της χώρας του έχει ρίξει στη φυλακή όποιον τόλμησε να του αντιταχθεί, στο εξωτερικό τα βρίσκει μπαστούνια.

Η δεύτερη παρανόηση είναι ότι ο Ερντογάν είναι λίγο πειραγμένος. Κάτι η θρυλούμενη αρρώστια του, κάτι ο τρόπος που μιλάει, δεν μπορεί, κάποια βίδα έχει λασκάρει. Ούτε αυτό ισχύει. Μεγαλομανής και αλαζόνας είναι σίγουρα. Οπως και απρόβλεπτος. Η εξουσία τον μεθάει. Είναι όμως πραγματιστής. Και ώς τώρα έχει αποδείξει ότι την κρίσιμη στιγμή κάνει αυτό που πρέπει. Δηλαδή κάνει πίσω.

Να σημαίνει άραγε αυτό ότι ο άνθρωπος τον οποίο η «Wall Street Journal» παρομοίασε με «μαινόμενο βασιλιά Ληρ στον χερσότοπο» είναι έτοιμος να αφήσει ελεύθερο τον αμερικανό πάστορα, να παραδώσει τη χώρα του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ακόμη και να ζητήσει μια συγγνώμη; Κάπως έτσι αποκατέστησε στο παρελθόν τις σχέσεις του με τη Γερμανία, τη Ρωσία και, μόλις τον περασμένο μήνα, με την Ολλανδία.

Αυτό είναι το πιθανότερο σενάριο, απλώς μπορεί να αργήσει λίγο. Κι αυτό, επειδή ο Ερντογάν θα εκμεταλλευτεί τη διεθνή αντιπάθεια προς τον Τραμπ και θα παίξει, ή θα υποκριθεί ότι παίζει, το ρωσικό χαρτί. Δεν θα βγάλει κάτι, οι Ρώσοι μπορεί να τον χρησιμοποιούν στις γεωπολιτικές τους ίντριγκες αλλά δεν μπορούν να βγάλουν την Τουρκία από την οικονομική κρίση. Μια κρίση, άλλωστε, που δεν ξεκίνησε τώρα, έχει βαθιές αιτίες, οφείλεται τόσο στον υπέρμετρο δανεισμό της Τουρκίας για την οικοδόμηση του δικού της πελατειακού κράτους όσο και στην άρνηση του Ερντογάν να δεχθεί την ανεξαρτησία της κεντρικής του τράπεζας.

Δεν θα έχει αποτέλεσμα λοιπόν η προσέγγιση με τη Μόσχα – κι αν ο τούρκος πρόεδρος έχει αμφιβολίες μπορεί να ρωτήσει τον Τσίπρα και τον Κοτζιά. Το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει είναι ότι με τις κορόνες για αλλαγή συμμάχων, τα νέα οικονομικά μοντέλα, τις θεωρίες συνωμοσίας και τις διώξεις των «προδοτών» θα κερδίσει λίγο χρόνο. Η λίρα όμως θα συνεχίσει να κατρακυλά. Οι στρατιωτικές περιπέτειες στη Συρία και η αντικουρδική υστερία δεν θα καθησυχάσουν τους φόβους των πολιτών για τις καταθέσεις τους. Η ανησυχία και η δυσαρέσκεια του πληθυσμού θα ενταθούν. Αργά ή γρήγορα θα επιβληθούν κεφαλαιακοί έλεγχοι και θα καταφτάσουν οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ.

Ο Ερντογάν θα συνεχίσει να κυβερνά με ψαλιδισμένα φτερά. Αλλά θα βλέπει ήδη το τέλος του δρόμου.