Η Πολωνία δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν της. Κατά τη διάρκεια μιας συνεδρίασης τον Ιούνιο, η Κάτω Βουλή της Πολωνίας τροποποίησε τον Νόμο περί του Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης, αναιρώντας μια άλλη τροποποίηση που είχε γίνει τον Ιανουάριο. Πλέον εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η Πολωνία ενδέχεται να ευθύνεται για τα εγκλήματα των ναζί δεν θα τιμωρούνται με τρία χρόνια φυλάκιση.
Η νέα τροποποίηση του νόμου ήταν αναμενόμενη. Η αρχική νομοθεσία είχε προκαλέσει διεθνή κατακραυγή, ιδιαίτερα από το Ισραήλ. Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση άλλαξε τον νόμο είναι παράδοξος. Η διαδικασία έγινε μυστικά, σε σημείο που οι υπηρεσίες πληροφοριών έπαιξαν τον ρόλο του μεσολαβητή ανάμεσα στην Πολωνία και το Ισραήλ, προκειμένου να μην καταλάβει τίποτα ο εισηγητής του νόμου, ο υπουργός Δικαιοσύνης Ζμπίγκνιου Ζιόμπρο. Επειτα από τη νέα τροποποίηση του νόμου, οι πρωθυπουργοί των δύο χωρών Ματέους Μοραβιέτσκι και Μπενιαμίν Νετανιάχου υπέγραψαν μια κοινή δήλωση βάζοντας τέλος στη διαμάχη. Ομως το Γιαντ Βασέμ, μουσείο αφιερωμένο στο Ολοκαύτωμα, και ο υπουργός Παιδείας και επικεφαλής του εθνικιστικού κόμματος του Ισράηλ, Ναφταλί Μπενέτ, κατήγγειλαν την κοινή δήλωση.
Ο Νετανιάχου ζήτησε από την Πολωνία να αλλάξει τον νόμο επειδή τον πίεσε η αντιπολίτευση. Ο ίδιος ήθελε να βάλει γρήγορα τέλος στη διαμάχη για να μην αποξενώσει τον πιο στενό σύμμαχο του Ισραήλ στην Ευρώπη. Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί η κοινή δήλωση, η οποία φαίνεται να υπονοεί ότι ο αντιπολωνισμός είναι το ίδιο κακός με τον αντισημιτισμό, ρίχνει το φταίξιμο αποκλειστικά στους ναζί. Παραδόξως ενώ η πολωνική εκδοχή της δήλωσης αναγνωρίζει ότι υπήρχαν Πολωνοί που φέρθηκαν σκληρά στους Εβραίους, η εβραϊκή εκδοχή καταδικάζει κάθε περιστατικό σκληρότητας, χωρίς να αναφέρεται συγκεκριμένα στους Πολωνούς. Ομως και οι δύο εκδοχές συνεχίζουν επαινώντας τους Πολωνούς που διακινδύνευσαν τις ζωές τους για να σώσουν Εβραίους.
Στην επόμενη ενότητα υπάρχει μια μικρή αναφορά στους πολωνούς υποστηρικτές των ναζί. Το λάθος της συνθήκης είναι ότι παρουσιάζει τις σπάνιες πράξεις καλοσύνης ως συχνό φαινόμενο, ενώ οι περιπτώσεις Πολωνών που κατέδωσαν Εβραίους στους ναζί παρουσιάζονται ως σπάνιες. Η Ιστορία μάς δείχνει το αντίθετο: Ο ηρωισμός είναι σπάνιος και για αυτό τον τιμάμε. Αν μια ολόκληρη χώρα αποτελούνταν από ήρωες η λέξη θα έχανε το νόημά της.