Το πρώτο χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα στην ιστορία των Ευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων είχε έρθει στο μακρινό 1982, από την Αννα Βερούλη στον ακοντισμό, σε έναν αξέχαστο τελικό στο Ολυμπιακό Στάδιο, όπου η Σοφία Σακοράφα είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο.

Από τότε έχουν περάσει 36 χρόνια, ακριβώς όσων χρονών είναι δηλαδή ο χάλκινος πρωταθλητής μας στο τριπλούν Δημήτρης Τσιάμης, που είχε γεννηθεί εκείνη τη χρονιά (12 Ιανουαρίου) στην Καρδίτσα!

Ενας διαχρονικός αθλητής, που θυμίζοντας το καλό κρασί, πιο ώριμος από ποτέ, ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο μιας τόσο μεγάλης διοργάνωσης κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο.

«Το 36 είναι για εμένα ένα νούμερο. Οσο νιώθω καλά θα συνεχίσω να κάνω αγώνες και να κυνηγάω τα 17 μέτρα. Είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό το μετάλλιο, έστω κι αν ξέρω πως το επίπεδο του τελικού δεν ήταν υψηλό.

Ωστόσο είμαι πολλά χρόνια στους στίβους και είναι η πρώτη φορά που κατακτώ μετάλλιο και αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Θα μπορούσα να έχω καλύτερη επίδοση, ακόμη και να κερδίσω» τόνισε ο 36χρονος άλτης που πριν από δώδεκα χρόνια στη Θεσσαλονίκη στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο Μπρούνο Ζάουλι είχε απογειωθεί και στη συνέχεια προσγειωθεί στα 17,55 μ., επίδοση που αποτελεί μέχρι σήμερα πανελλήνιο ρεκόρ.

Ηταν όμως πολύ άτυχος, γιατί ίσως στην καλύτερη φάση της καριέρας του τότε, ένας τραυματισμός δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει λίγο καιρό έπειτα από αυτή τη σπουδαία επίδοση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ του 2006 όπου ίσως εκεί θα ερχόταν το μετάλλιο πολύ νωρίτερα.

Το «στοίχειωμα»

Είναι κάτοχος και του πανελλήνιου ρεκόρ στον κλειστό στίβο με 17,12 μ. επίσης από το 2006, καθώς έπειτα από εκείνη τη χρονιά μόνο στον κλειστό στίβο είχε ξαναπεράσει πάνω από τα 17 μέτρα. Και όταν το έκανε είχε έναν ακόμα σοβαρό τραυματισμό, που τον πήγε πίσω για έναν χρόνο (επέστρεψε το 2012).

Αυτά τα 17 μέτρα είναι που τον «στοιχειώνουν» λοιπόν εδώ και καιρό και τα κυνηγάει στους μεγάλους αγώνες. Ηθελε να τα περάσει στο Βερολίνο και αν το κατάφερνε θα έπαιρνε σίγουρα το ασημένιο μετάλλιο και γιατί όχι και το χρυσό (ο Πορτογάλος Νέλσον Εβόρα το κατέκτησε καθώς ήταν ο μόνος που πέρασε τα 17 μέτρα, έχοντας επίδοση 17,10).

Η αλήθεια είναι ότι είχε ευκαιρίες στην καριέρα του για να διεκδικήσει ακόμη και χρυσό μετάλλιο, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν είχε καταφέρει να βρει τον τρόπο να φτάσει στο βάθρο. Εδώ όμως μέτρησε και η εμπειρία του, καθώς γνώριζε ότι το επίπεδο δεν είναι τόσο υψηλό και πως το χρυσό θα κριθεί κοντά στα 17 μέτρα ή λίγο πιο πάνω.

Ουσιαστικά πέτυχε αυτό που έδειχνε πιο πιθανό σε παλαιότερες χρονιές, αλλά έχει τη δική του γλύκα. Ο αθλητής του Δημήτρη Σιούντρη έχοντας κάνει πολύ σταθερή σεζόν έφτασε αθόρυβα στον τελικό και εκεί συνέχισε σε χαμηλούς τόνους, την ώρα ίσως που οι αντίπαλοί του δεν τον πίστευαν.

Κακό του κεφαλιού τους…

Η πρώτη φορά που ο Τσιάμης έδωσε το «παρών» σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης ήταν το 2007 στην Οσάκα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, όπου ήταν 12ος, ενώ η καλύτερη θέση μέχρι σήμερα σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν η 9η το 2012 στο Ελσίνκι. Ο κάτοχος του πανελλήνιου ρεκόρ ήταν παρών στο ίδιο στάδιο και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2009, ενώ έχει αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο.

 «Είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό το μετάλλιο, αν και το επίπεδο δεν ήταν τόσο υψηλό. Ωστόσο ήμουν πολύ καλά και πίστευα πως θα κάνω πάνω από τα 17 μ. και θα μπορούσα ακόμη και να έχω κερδίσει. Θέλω να ευχαριστήσω την οικογένειά μου, τον προπονητή μου Δημήτρη Σιούντρη και τους ανθρώπους της ελληνικής αποστολής που με βοήθησαν. Πιστεύω πως μπορώ ακόμη να πάω ακόμη μακρύτερα», δήλωσε αμέσως μετά τον αγώνα στον οποίο έδιωξε αμέσως το άγχος με το πρώτο του άλμα (16,55) για  να έρθει το 16,78 στην τρίτη προσπάθεια και να του χαρίσει το μετάλλιο.