Το μεγάλο στοίχημα αυτής της μαγικής εβδομάδας για τον ελληνικό αθλητισμό θα πρέπει να είναι η αξιοποίηση και η εξαργύρωση όλων αυτών των μεγάλων επιτυχιών που χαρήκαμε. Μένουν πλέον λιγότερο από δύο χρόνια μέχρι την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, που είναι προγραμματισμένη για τις 24 Ιουλίου 2020.
Εκεί, τόσο η νυν όσο και η νέα γενιά του ελληνικού αθλητισμού θα παρελάσουν πρώτες, όπως ορίζει το πρωτόκολλο στο Ολυμπιακό Στάδιο, αλλά η ελπίδα είναι να… παρελάσουν και στους αγωνιστικούς χώρους και να πετύχουν μεγάλες διακρίσεις.
Οι αθλητές και οι αθλήτριες υπάρχουν, το θέμα είναι να μπορέσουν να προετοιμαστούν όσο το δυνατόν πιο άρτια ώστε το μόνο που θα έχουν να κάνουν είναι να εκτελέσουν το πρόγραμμά τους.
Να μπουν δηλαδή στον αγωνιστικό στίβο που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα και να αφοσιωθούν σε αυτά τα λίγα ή περισσότερα λεπτά που διαρκεί καθενός η άσκηση, το πρόγραμμα, η προσπάθεια.
Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα της κρατικής μηχανής (ανεξάρτητα από κόμματα και συμφέροντα), να παρέχουν σε όλους αυτούς που τους έκαναν υπερήφανους, όπως έκαναν και εμάς όλους τους υπόλοιπους, τα καλύτερα εφόδια με βάση πάντα τις συνθήκες ώστε να τους διευκολύνουν τα μέγιστα.
Ναι, θα χρειαστούν ενδεχομένως χρήματα, αλλά σε τελική ανάλυση εδώ τόσα δώσαμε (όλοι μαζί μέσω ΕΡΤ) σε ανώνυμες εταιρείες, τις ομάδες, για να ξεκινήσει το πρωτάθλημα με το κάθε παιχνίδι να κοστίζει ουκ ολίγες χιλιάδες ευρώ και μάλιστα χωρίς να είναι όχι επιπέδου Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά ούτε καν Τσάμπιονς Λιγκ.
Ας εξοικονομηθούν λοιπόν και κάποια ποσά ώστε να αρχίσουν να λειτουργούν ξανά κάποιες εγκαταστάσεις, όπως η Παιανία για παράδειγμα, αλλά και αρκετά κολυμβητήρια που μένουν για μήνες κλειστά. Ή να βελτιωθούν άλλες, όπως το ΟΑΚΑ, το Καυτανζόγλειο κ.λπ.
Τότε και μόνο τότε θα μπορούν (και πάλι μέχρι ένα σημείο) οι κλειδοκράτορες του ελληνικού αθλητισμού να κοιμούνται λίγο πιο ήσυχοι.