Η Αντέλ Εξαρχόπουλος και ο βέλγος ηθοποιός Ματίας Σόνερτς βοηθούν ώστε η ταινία «Μη φέρνεις λουλούδια» («Le fidele») του Μίκαελ Ρ. Ρόσκαμ να ξεφύγει από το επίπεδο ενός συνηθισμένου μελοδράματος και να γίνει μια ωδή πυρακτωμένου ερωτικού πάθους 100% σαρκική και ειλικρινής. Ο Σέναρτς ληστεύει τράπεζες, η Εξαρχόπουλος εργάζεται σε οικογενειακή επιχείρηση αυτοκινήτων και είναι η ίδια οδηγός αυτοκινήτων λαμβάνοντας μέρος σε κούρσες. Η γνωριμία τους γίνεται τυχαία, η σχέση τους αναπτύσσεται σχεδόν βίαια. Με τη βοήθεια των δύο ηθοποιών ο Ρόσκαμ αποφεύγοντας όσο μπορεί τα κλισέ αφηγείται μια απρόβλεπτης εξέλιξης ιστορία, στόχος της οποίας είναι να μελετήσει τα όρια ενός πραγματικά δυνατού έρωτα που κυλά στον χρόνο αλώβητος παρά τις αντίξοες καταστάσεις που δημιουργούνται γύρω του οι οποίες θα μπορούσαν να τον αφανίσουν. Η διάρκειας 130 λεπτών ταινία θα μπορούσε να είναι λίγο πιο σύντομη αλλά το ότι δεν είναι, τελικά δεν ενοχλεί. Παραγωγή: Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, 2017.

Γνωρίζοντας τις ταινίες του Πίτερ Μπέργκ («Η μέρα των ηρώων», «Deepwater horizon»), εύκολα μπορείς να φανταστείς τον κακό χαμό που προμηνύεται και στο «Mile 22». Και είναι πράγματι ένας κακός χαμός συνδυασμένος με έναν πονηρό πατριωτισμό ενώ παρακολουθούμε τη δράση των μελών της ομάδας Overwatch που αναλαμβάνει τις δυσκολότερες αποστολές για τη σωτηρία των ΗΠΑ. Ο Μαρκ Γουόλμπεργκ, πρόσωπο που συνήθως συναντάμε στις ταινίες του Μπεργκ, είναι ο ευφυής πράκτορας που με «μάτι» τον Τζον Μάλκοβιτς (η Μαμά), τον καθοδηγητή των κινήσεών του, μπαινοβγαίνει σε σπίτια ευελπιστώντας στην επιτυχία των αποστολών με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες. Η «Αγρια συμμορία» του Γουόλμπεργκ θα βρεθεί σε μια χώρα της Ασίας για να βρει τον κωδικό ασφαλείας που θα σταματήσει την ενεργοποίηση ραδιενεργών βομβών φτιαγμένων από καίσιο. Η ταινία δεν είναι καθόλου φειδωλή στις σκηνές δράσης, σκηνές όμως που μπορούν να γίνουν κουραστικές εξαιτίας της μανίας του σκηνοθέτη να εικονογραφεί και να μοντάρει με καταρρακτώδεις ρυθμούς, σε σημείο, κυριολεκτικά να ζαλίζεσαι. Παραγωγή: ΗΠΑ, 2018.

Η οργάνωση της αποστολής για την απελευθέρωση των ομήρων επιβατών του αεροπλάνου της Air France που το καλοκαίρι του 1976 καταλήφθηκε από τέσσερις τρομοκράτες του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης καταλήγοντας στο Εντεμπε της Ουγκάντας, είναι το θέμα της ταινίας «Επτά ημέρες στο Εντεμπε» («7 days in Entebbe») του Χοσέ Παντίγια. Ο Ντάνιελ Μπριλ και η Ρόζαμουντ Πάικ πρωταγωνιστούν στους ρόλους δύο γερμανών τρομοκρατών που προσπαθούν να κοντρολάρουν το χάος που οι ίδιοι προκάλεσαν· και όλα αυτά για έναν σκοπό για τον οποίο έχουν αρχίσει πια να αμφιβάλλουν. Αυτή η ψυχολογική διάσταση σε μια πολύ γνωστή ιστορία είναι που προσθέτει κάποιο ενδιαφέρον στην ταινία, στην οποία ο σκηνοθέτης δίνει ιδιαίτερη σημασία στη λεπτό προς λεπτό καταγραφή των γεγονότων των επτά εκείνων συνταρακτικών ημερών, ώς τη στιγμή δηλαδή που η ισραηλινή αεροπορία και περίπου 100 κομάντο έδωσαν τη λύση. Παραγωγή: ΗΠΑ, Αγγλία 2018.

Αληθινή όμως είναι και η ιστορία πίσω από τους «Πειρατές της Σομαλίας» (The pirates of Somalia), μέσω ης οποίας ο σκηνοθέτης Μπράιαν Μπάκλεϊ προσπαθεί να φωτίσει όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά τις αφόρητες συνθήκες ζωής σε μια χώρα στιγματισμένη από την πειρατεία. Κεντρικό πρόσωπο εδώ ο Τζέι Μπαχαντούρ, ένας απόφοιτος κολεγίου που σε μια στιγμή παρόρμησης αποφασίζει να ταξιδέψει στη Σομαλία και να εξετάσει από κοντά το καυτό θέμα της πειρατείας. Η αυθόρμητη συμπεριφορά του φερέλπιδος δημοσιογράφου που υποδύεται παιχνιδιάρικα ο Εβαν Πίτερς δίνει έναν κωμικό τόνο σε μα περιπέτεια την οποία παρακολουθείς μεν, ποτέ γοητευμένος δε. Συμπρωταγωνιστούν ο Αλ Πατσίνο στον ρόλο του έμπειρου δημοσιογράφου – ινδάλματος του Μπαχαντούρ και η εντελώς αγνώριστη Μέλανι Γκρίφιθ που παίζει την ιδιότροπη μητέρα του. Παραγωγή: Σομαλία, Κένυα, Σουδάν, Ν. Αφρική, ΗΠΑ, 2018.

Στην ανθολογία των πολλών ταινιών στις οποίες έχουν συμπρωταγωνιστήσει ο Ντανιέλ Οτέιγ και ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ προστίθεται και το «Ερωτευμένος με τη γυναίκα μου» («Amoureux de ma femme») που σκηνοθέτησε ο πρώτος. Ρομαντική κομεντί της σειράς με τον Οτέιγ στον ρόλο του ευπρεπούς κυρίου που φαντασιώνεται ερωτικά τη σύντροφο (Αντριάνα Ουγάρτε) του Ντεπαρντιέ. Το φιλμ στο οποίο συμπρωταγωνιστεί η Σαντρίν Κιμπερλέν παίζοντας τη νευρωτική γυναίκα του Οτέιγ δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να προσφέρει, η ιστορία μοιάζει χιλιοειπωμένη, οι καταστάσεις πάσχουν από μονοτονία, το σύνολο εν τέλει είναι κοινότοπο και ενίοτε βαρετό. Σημειωτέον το σενάριο στηρίχτηκε στο θεατρικό έργο του Φλοριάν Ζελέρ που έκανε θραύση στην Γαλλία αλλά στη χώρα μας είναι άγνωστο. Παραγωγή: Γαλλία, 2018.

Για να εξυπηρετήσει τα αφεντικά της, ένα ζευγάρι πλούσιων Αμερικανών στο Παρίσι (Χάρβεϊ Καϊτέλ, Τόνι Κολέτ), μια ισπανίδα καμαριέρα (Ρόσι Ντε Πάλμα) αναγκάζεται να παραστήσει την αριστοκράτισσα πέφτοντας έτσι στην παγίδα του έρωτα με τον λάθος άνθρωπο. Ενώ όμως η «Κυρία κατά τύχη» («Madame») είναι μια αισθηματική κομεντί που τοποθετείται καλά στο ταξικό πλαίσιό της και έχει κάποια στοιχεία ανθρωπιάς, «τρώει» τόσο πολύ χρόνο ώσπου να μπει στο κυρίως θέμα, που όταν αυτό συμβαίνει, το κυρίως θέμα παύει να σ’ ενδιαφέρει. Επίσης, δεν αξιοποιείται σωστά ο χρόνος για την ανάπτυξη των αρκετών «υποϊστοριών» της που ολοκληρώνονται πρόχειρα ή μένουν ξεκρέμαστες. Αποτέλεσμα; Μια αποτυχία. Παραγωγή: Γαλλία, 2017.

Επανεκδόσεις

«Ο λαβύρινθος του Πάνα» («El laberinto del Fauno», Ισπανία, 2006) του Γκιγέρμο ντελ Τόρο. Παραμύθι και πολιτική με φόντο την Ισπανία του Φράνκο (1944) μέσα από τη ματιά του σκηνοθέτη που θριάμβευσε εφέτος στα Οσκαρ με τη «Μορφή του νερού». Προτάθηκε για έξι Οσκαρ και απέσπασε το ξενόγλωσσο, το πρωτότυπου σεναρίου και το μουσικής. Παίζουν: Σέρχι Λόπεζ, Ιβάνα Μπακέρο κ.ά.

«Ιστορία έρωτα και αναρχίας» («Film d’amore e d’anarchia», Ιταλία, 1973) της Λίνα Βερτμίλερ. Ματιά στη ζωή της φασιστικής Ιταλίας με κεντρικά πρόσωπα έναν αμόρφωτο αγρότη (Τζανκάρλο Τζανίνι) που θέλει να γίνει επαναστάτης και μια πόρνη (Μαριάντελα Μελάτο). Φτωχός συνδυασμός έρωτα και πολιτικής που ενώ έκανε αίσθηση στην εποχή του, σήμερα με το χαοτικό στυλ του μπορεί να γίνει ώς και εκνευριστικός.