Επιτέλους, μια καταπληκτική είδηση μέσα σ’ αυτό το μαύρο καλοκαίρι. Επιτέλους, ένα χαρμόσυνο γεγονός που ενώνει όλους τους πολίτες, που δεν δίνει λαβή για κομματικές αντιπαραθέσεις, που επιτρέπει την ελπίδα ότι θα έχει και συνέχεια.

Η απελευθέρωση του Αγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη δεν οφείλεται βέβαια σε θαύμα της Παναγίας της Ελευθερώτριας. Ούτε αποτελεί θρίαμβο του τουρκικού κράτους δικαίου. Οι δύο έλληνες στρατιωτικοί συνελήφθησαν αυθαιρέτως, κρατήθηκαν αδίκως, χρησιμοποιήθηκαν ως διαπραγματευτικό χαρτί ματαίως και αφέθηκαν ελεύθεροι όταν πια δεν χρησίμευαν σε τίποτα στο καθεστώς της Αγκυρας. Η χειρονομία αυτή του προέδρου Ερντογάν, όμως, τον βοηθά να προσεγγίσει την Ευρώπη σε μια στιγμή που αισθάνεται αδύναμος και χρειάζεται επειγόντως συμμάχους.

Η επιστροφή των δύο στρατιωτικών στην πατρίδα τους μπορεί έτσι να αποτελέσει την αφορμή για την επανατοποθέτηση των σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και τον μεγαλύτερο εμπορικό της εταίρο, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ο Ερντογάν δεν μπορεί να συνεχίσει να προκαλεί εχθρούς και φίλους, δεν μπορεί να συνεχίσει να αγνοεί τους νόμους της οικονομίας, όπως δεν μπορεί να συνεχίσει να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις δημοκρατικές κατακτήσεις. Αν η χώρα του εκσυγχρονιστεί και εκδημοκρατιστεί, μπορεί και πρέπει να παίξει αποφασιστικό ρόλο σε αυτό που ο πρόεδρος Μακρόν αποκάλεσε τον περασμένο μήνα μια «Ευρώπη πολλών ταχυτήτων».

Οι χειρονομίες καλής θέλησης πρέπει να συνεχιστούν. Ο πάστορας Μπράνσον πρέπει να αφεθεί ελεύθερος και οι δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι να αποφυλακιστούν. Στον όλο και πιο ασταθή μας κόσμο, πρέπει να γίνουν επειγόντως βήματα προόδου και σταθερότητας. Στο μεταξύ, Αγγελε και Δημήτρη, καλώς ήρθατε!