Αυτοί οι Ιταλοί, λες και είναι βαλτοί να χαλάσουνε την πιάτσα. Σχεδόν σαράντα νεκροί από την πτώση της γέφυρας κι ούτε ένας δεν θέλησε να δικαιολογηθεί. Να βγει ο πρωθυπουργός να μιλήσει για «ασύμμετρο φαινόμενο». Να βγει η περιφερειάρχης και να πει «μου έτυχε η στραβή στη βάρδια μου». Να βγει ο υπουργός Υποδομών να τονίσει «δεν φταίμε εμείς. Η γέφυρα φτιάχτηκε το 1967. Πριν από πενήντα χρόνια». Τουναντίον. Αυθωρεί και παραχρήμα άρχισε η αναζήτηση των ευθυνών: «Μία τραγωδία όπως αυτή, το 2018, είναι απαράδεκτη. Θα κάνω τα πάντα για να βρεθούν τα ονοματεπώνυμα των υπευθύνων» δήλωσε ο αντιπρόεδρος της ιταλικής κυβέρνησης Ματέο Σαλβίνι, καταγγέλλοντας μία «απαράδεκτη καταστροφή». Σαφώς και πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις. Αυτό που επισημαίνεται είναι η διαφορά νοοτροπίας. Ούτε ένας από την κυβέρνηση της Ιταλίας δεν προσπάθησε να δικαιολογηθεί.

Δουλειά

Είναι πώς αντιμετώπισαν οι μεν και οι δε τη «στραβή». Κι αν πράγματι είναι απαράδεκτο το 2018 να χάνονται δεκάδες ανθρώπινες ζωές από κατάρρευση γέφυρας, ήταν αναπόφευκτη και κατά συνέπεια φυσιολογική η εκατόμβη νεκρών από τη φωτιά στο Μάτι; «Αφού χτίζανε αυθαίρετα, αφού κλείσανε τις προσβάσεις στη θάλασσα, ήταν άξιοι της τύχης τους». Αυτό ήταν το συμπέρασμα του Πάνου Καμμένου. Πίσω στα δικά μας τώρα, όπως λένε στην τηλεόραση, για να γίνει κατανοητή η πρόοδος που έχουν σημειώσει ΑΕΚ και ΠΑΟΚ θα πρέπει να γυρίσουμε έναν χρόνο πίσω. Η ΑΕΚ δεν υπήρχε στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη. Ο ΠΑΟΚ έμενε έξω από τους ομίλους του Γιουρόπα από την Εστερσουντ. Τη διαφορά στους δώδεκα μήνες που μεσολάβησαν την έκανε η δουλειά. Πριν χτίσεις, πρέπει πρώτα να σκάψεις και να ρίξεις μπετά. Αυτό έγινε στους δύο Δικεφάλους. Κι αυτό ακριβώς εισέπραξαν με τις προκρίσεις επί της Σέλτικ και της Σπαρτάκ.

Χαρακτήρας

Ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ, θεωρητικά καλύτερες. Ολη τη σεζόν πέρυσι η ΑΕΚ έχτιζε χαρακτήρα. Δέκα ματς αήττητη στο Γιουρόπα, έχτισε ένα αξιοπρόσεκτο σερί. Εγινε μία ομάδα που αρνείται να χάσει. Ανεξάρτητα ποιοι είναι κάθε φορά στην ενδεκάδα. Η προίκα που κουβαλάει η ΑΕΚ την έχει ατσαλώσει. Σημαντικοί πρωταγωνιστές της περσινής σεζόν φοράνε διαφορετικές φανέλες: Αραούχο, Λάζαρος, Κονέ. Ο Τσιγκρίνσκι στην εξέδρα. Και τι έγινε; Η ΑΕΚ πάει με τη φόρα. Οι καινούργιοι το βράδυ της Τρίτης ήταν ο Οικονόμου κι ο Αλεφ. Και για δεκατέσσερα λεπτά στο τέλος ο Αλμπάνης. Δεν μπορείς να πεις ότι κάνανε τη διαφορά. Αυτό που έχει κάνει την να ΑΕΚ αλλάξει χαρακτήρα και επίπεδο είναι η δουλειά. Οι στέρεες βάσεις. Τα μπετά που λέγαμε. Απ’ αυτή την άποψη ο Μαρίνος Ουζουνίδης είναι τυχερός. Η ομάδα που βρήκε είναι στρωμένη. Ετοιμη.

Φυσιογνωμία

Πέρυσι τέτοια εποχή ο ΠΑΟΚ δεν βλεπόταν. Φέτος, τηρουμένων των αναλογιών, πετάει. Με τα ίδια σχεδόν υλικά. Ενα ημίχρονο έπαιξε ο Ουάρντα και τριάντα λεπτά ο Χατσερίδης. Αυτή η ομάδα είναι δημιούργημα του Ραζβάν Λουτσέσκου. Βήμα βήμα. Μέρα με τη μέρα. Να ανδρωθούν Πέλκας και Λημνιός. Από τα δεκάλεπτα και τα εικοσάλεπτα να γίνουν βασικοί. Η ομάδα απέκτησε ταυτότητα. Φυσιογνωμία. Αυτοπεποίθηση. Ο ΠΑΟΚ πέρυσι τον Αύγουστο αλλά και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούσε να βγάλει φάση. Δεν μπορούσε να κερδίσει τον Απόλλωνα των δέκα ποδοσφαιριστών. Προχθές στη Μόσχα είχε πάνω από 15 τελικές. Λες και βλέπεις άλλη ομάδα. Μία ομάδα που πιστεύει στον εαυτό της. Στα

πλέι οφ το φαβορί είναι η Μπενφικα. Ποιος μπορεί όμως να αγνοήσει ή να υποτιμήσει αυτόν τον ΠΑΟΚ; Σαφώς πιο εύκολη η αποστολή της ΑΕΚ απέναντι στη Βίντι. Το εύκολο στο ποδόσφαιρο, ωστόσο, το κάνεις εσύ με την απόδοσή σου.