Η κίνηση της Αγκυρας να απελευθερώσει τους δύο έλληνες στρατιωτικούς σε τι βαθμό συνδέεται με την όξυνση των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και τη νέα ισορροπία που αναζητεί η τουρκική πλευρά με την ΕΕ; Εχουν ήδη γραφεί πολλά και θα γραφούν ακόμη περισσότερα τις επόμενες ημέρες σχετικά με τους λόγους για τους οποίους ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε, παραμονή του Δεκαπενταύγουστου, να αφήσει ελεύθερους τους δύο Ελληνες, οι οποίοι κρατούνταν για πάνω από πέντε μήνες στις φυλακές υψίστης ασφαλείας της Αδριανούπολης – χωρίς μάλιστα την απαγγελία κατηγοριών. Η πραγματικότητα είναι ότι ουδείς μπορεί να βγάλει οριστικές εκτιμήσεις, από τη στιγμή μάλιστα που στη σύγχρονη Τουρκία όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από τον πρόεδρο.
Αλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι πριν από λίγες ημέρες ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Πάνος Καμμένος χρησιμοποιούσε σκληρότατη γλώσσα εναντίον του Ερντογάν για προσχεδιασμένη απαγωγή των Δύο. Το γεγονός ότι συνέπεσε η απελευθέρωση με τη σοβούσα αμερικανοτουρκική κρίση που έχει στο επίκεντρό της την αντίστοιχη απελευθέρωση του πάστορα Αντριου Μπράνσον θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η πίεση αυτή εκ μέρους της Ουάσιγκτον οδήγησε τον Ερντογάν να πράξει κάτι σε ένα μάλλον ανώδυνο για τον ίδιο προσωπικά μέτωπο.
Οι πληροφορίες ότι αμερικανοί αξιωματούχοι ενεχείρισαν σε τούρκους αξιωματούχους λίστα με 15 ονόματα στα οποία συμπεριλαμβάνονταν αυτά τον Αγγελου Μητρετώδη και Δημήτρη Κούκλατζη δεν είναι εύκολο να διασταυρωθούν. Κατά την εκδοχή αυτή, η αμερικανική λίστα με κρατουμένους σε τουρκικές φυλακές που ζητείται να αποφυλακισθούν διαβιβάσθηκε μόλις πριν από μία εβδομάδα στην Αγκυρα. Μοιάζει ξεκάθαρο πάντως ότι η Ουάσιγκτον κυρίως ενδιαφέρεται πέραν του Μπράνσον και για άλλα πρόσωπα που σχετίζονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε αμερικανούς υπηκόους είτε, για παράδειγμα, Τούρκους που εργάζονται σε αμερικανικές διπλωματικές αποστολές στην Τουρκία.
Αυτό που είναι σαφές όμως είναι ότι οι δύο Ελληνες δεν ανήκουν στην κατηγορία όσων κατηγορούνται για συνεργασία με τους γκιουλενιστές ή ακόμη και με το κουρδικό ΡΚΚ. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η αποφυλάκιση έλαβε χώρα μετά από απόφαση του δικαστηρίου δίνει στον Ερντογάν το δικαίωμα να πει ότι αυτό που έγινε υπήρξε απόφαση της τουρκικής Δικαιοσύνης. Παράλληλα, ο Ερντογάν φαίνεται να συνεχίζει μία σειρά ανοιγμάτων προς ευρωπαίους εταίρους της Τουρκίας – σε μία στιγμή που δέχεται ισχυρότατες πιέσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εχει υπάρξει μία επαναπροσέγγιση με την Ολλανδία και τη Γερμανία, επαφές με τη Γαλλία και τώρα η απελευθέρωση των δύο Ελλήνων.
Τέλος, στη δημόσια συζήτηση σίγουρα θα τεθεί, μόλις πέσουν τα φώτα της δημοσιότητας, το ζήτημα του αν δόθηκαν ή όχι ανταλλάγματα στον Ερντογάν για την αποφυλάκιση των δύο ελλήνων στρατιωτικών. Και σε αυτό το σημείο είναι νωρίς για συμπεράσματα. Ορισμένοι, όπως ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης, σπεύδουν να μιλήσουν για ανταλλάγματα στο μέτωπο των μουφτήδων στη Θράκη, εξαιτίας σχετικής αναφοράς του Ερντογάν μετά την τελευταία συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα στις Βρυξέλλες. Ωστόσο, η σχετική τροπολογία που κατατέθηκε προβλέπει παύση των νυν μουφτήδων και επιλογή τοποτηρητών πάλι από το κράτος – όχι εκλογή τους. Ισως αυτό που πρέπει να συγκρατηθεί είναι ότι παύει η σύνδεση της υπόθεσης των δύο ελλήνων στρατιωτικών με εκείνη των οκτώ τούρκων αξιωματικών που βρίσκονται, με άσυλο, στην Ελλάδα.