Τα κεφάλια των Δικεφάλων

Μαρίνος Ουζουνίδης, Ραζβάν Λουτσέσκου. Δύο προπονητές που αφήνουν το στίγμα τους σε αυτή την πορεία προς τα αστέρια της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ αντίστοιχα. Γιατί ναι μεν μιλάμε για ολότελα διαφορετικούς χαρακτήρες, ωστόσο οι προκρίσεις επί της Σέλτικ και επί της Σπαρτάκ Μόσχας ήρθαν με τρόπο που έμοιαζε λες και είχε βγει από κόπια!

Δεν είναι μόνο οι εντός έδρας νίκες και μάλιστα με ένα γκολ διαφορά. Ούτε οι εκτός έδρας ισοπαλίες σε έδρες που θεωρούνται καυτές. Κυρίως μιλάμε για την ίδια προσέγγιση από τους δύο τεχνικούς. Και ας το δούμε αναλυτικά.

Αμφότεροι κοστουμαρισμένοι για τις ανάγκες της χλιδάτης διοργάνωσης, αμφότεροι όρθιοι και φωνακλάδες από τους πάγκους τους. Ο Ουζουνίδης, νιόφερτος στην ΑΕΚ, λες και αγοράζει χρόνο, έχοντας φυσικά τη στήριξη της διοίκησης που τον εμπιστεύτηκε αμέσως ως αντι-Χιμένεθ. Τι έκανε στο ματς με τη Σέλτικ; Οχι κάποια μεγάλη καινοτομία και ούτε αρέσκεται σε τέτοιες προπονητικές υπερβάσεις ο Μαρίνος. Στηρίχθηκε στον περσινό κορμό της ομάδας ή για να το πούμε σωστότερα, στους ποδοσφαιριστές που έμειναν από την περασμένη σεζόν.

Συν την προσθήκη του Αλεφ, ενός υψηλόσωμου άσου, που στα μάτια του προπονητή θα μπορούσε να είναι ένα ανάχωμα πριν από την εστία του Βασίλη Μπάρκα. Και κάνοντας εδώ μια παρένθεση, αξίζει να αναφέρουμε ότι ο γκολκίπερ έχει ήδη το δικό του φαν κλαμπ στην ΑΕΚ, τους οπαδούς που βλέπουν στο πρόσωπό του έναν μελλοντικό ξεχωριστό γκολκίπερ. «Θέλω τα γάντια σου», φώναζε και ζητούσε από τον Μπάρκα πιτσιρικάς μετά το τέλος του αγώνα και ενώ ο «άσος» κατευθυνόταν στο αυτοκίνητο που θα τον οδηγούσε μακριά από την έδρα της ΑΕΚ. Είναι δε σίγουρο ότι στο εγγύς μέλλον θα του ζητήσει τα γάντια πολλές φορές.

Επιστροφή στον Ουζουνίδη: ο τεχνικός φρόντισε να καλύψει μεν τα νώτα του, ωστόσο από την αρχή θέλησε να αιφνιδιάσει τους αντιπάλους. Ναι, η ΑΕΚ πέρασε όχι με όπλο την άμυνα ή παίζοντας σούπερ οπισθοχωρημένα, αλλά βάζοντας γκολ. Κινήθηκε στην επίθεση, είχε κρυφό χαρτί έναν παίκτη πολύ υποτιμημένο αλλά ασφαλώς υπέροχο στις προωθήσεις του, τον Ροντρίγκο Γκάλο, ενώ διασφάλισε την πρόκριση με το δεύτερο γκολ που σημείωσε ο Λιβάγια. Διασφάλισε είπαμε; Γράψτε λάθος. Γιατί όταν μείωσε η Σέλτικ, όλοι οι θεατές έγιναν μάρτυρες ενός μεγάλου θρίλερ! Κοιτούσαν το χρονόμετρο και περίμεναν το τέλος όπως κοιτούν ορισμένοι την κλεψύδρα όταν  αδειάζει.

Εκεί ο Ουζουνίδης ήταν τυχερός, γιατί αν ερχόταν η ισοφάριση θα μιλούσαμε διαφορετικά και ο ίδιος θα είχε χάσει αρκετούς πόντους. Με τις λύσεις, τις όχι πολλές, που διέθετε, πήγε καλά τον αγώνα, έβαλε επιθετικό για να κρατήσει τους αντιπάλους, αναμένει την προσεχή πρόκληση και νιώθει ότι τώρα βρίσκεται στη θέση του οδηγού-φαβορί. Εστω κι αν ουδέποτε θα το παραδεχθεί.

Αμυντικός στα νιάτα του ο Ουζουνίδης, τερματοφύλακας ο Λουτσέσκου. Δεν γνωρίζουμε αν τα γονίδια του μπαμπά Μιρτσέα είναι τόσο ισχυρά, με σιγουριά όμως λέμε ότι ο ρουμάνος προπονητής αφήνει τις πατημασιές του στην Τούμπα. Δεν δίνει βάση μόνο στην άμυνα, αλλά φροντίζει να ξεδιπλώνει ο ΠΑΟΚ επιθετικές αρετές. Κυρίως εμπιστεύεται παιδιά όπως είναι ο Πέλκας ή ο Λημνιός που αποτελούν παρακαταθήκη για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Λουτσέσκου, για να επανέλθουμε στο προκείμενο, στη Ρωσία βασίστηκε σε ποδοσφαιριστές που έφτασαν ψηλά τον ΠΑΟΚ την περασμένη περίοδο. Είναι η μαγιά για τη συνέχεια. Δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά αν και ποιους (ή ποιον) θα φέρουν στην Τούμπα, δεν χωρά όμως αμφιβολία ότι ο οποιοσδήποτε θα χρειαστεί να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να αφήσει κάποιον από τους τωρινούς έξω.

Με τον Λουτσέσκου, που πολλοί δεν παραδέχονται, αρκετοί παίκτες κάνουν καλύτερες σεζόν με την πάροδο των ετών. Ενα παράδειγμα είναι ο Μαουρίσιο, αληθινά καταπληκτικός στη Μόσχα, ένα έμβολο στον άξονα που δίνει πολλά σε ομάδα που χρειάζεται τον ρυθμό και βασίζεται σε αυτόν.

Γιατί ο τεχνικός επιθυμεί ο ΠΑΟΚ να κυριαρχεί στο γήπεδο, όχι κατ’ ανάγκη με φουλ επιθετικό τέμπο, αλλά ελέγχοντας τον αγώνα στο 100%. Οι εποχές της αφέλειας, οι εποχές που ο ΠΑΟΚ έχανε τις ευκαιρίες και δεχόταν γκολ που έφερνε πικρά αποτελέσματα και αποκλεισμούς, μάλλον πέρασαν. Τουλάχιστον με αντιπάλους που θα είναι ισοϋψείς και θα μπορεί να τις κοιτά στα μάτια, ο ΠΑΟΚ δεν θα κάνει λάθη που φέρνουν σε αρκετούς το γέλιο. Ολα τα λάθη του παρελθόντος έφυγαν λες και τα πήγε μακριά μια αόρατη δύναμη. Δεκτό. Κι αν η ΑΕΚ έμαθε να μη χάνει στην Ευρώπη και είναι έναν χρόνο αήττητη φτάνοντας το σερί της στα 12 παιχνίδια, ο ΠΑΟΚ έμαθε να νικά. Στο σπίτι της Σπαρτάκ δεν το κατάφερε, αλλά ποιος λησμονεί ότι μόλις μία εβδομάδα νωρίτερα είχε γυρίσει ένα ματς από το 0-2 στο 3-2. Τότε μπήκαν οι βάσεις της πρόκρισης. Και δεν αποκλείεται, ακριβώς εκείνο το αποτέλεσμα να αποτελεί ορόσημο για τον φετινό ΠΑΟΚ. Εδωσε ψυχή στους ποδοσφαιριστές. Ηθικό που εκτοξεύτηκε στα ουράνια. Ολοι το πίστεψαν ότι μπορούν να τα βάλουν με οποιονδήποτε αντίπαλο και τίποτα δεν είναι προκαταβολικά χαμένο. Ομάδα με ταυτότητα και με σφραγίδα του Λουτσέσκου.

Ποιος αντιλέγει, συνεπώς, ότι στις συγκεκριμένες προκρίσεις έβαλαν για τα καλά το χεράκι τους οι δύο τεχνικοί;