Είμαστε μαζί με κάθε Ελληνα που διώκεται για την ελληνικότητά του ή με αφορμή αυτή. Και πρέπει. Οποιες κι αν είναι οι λοιπές συνθήκες. Ημασταν οι Πανέλληνες μαζί με τους δύο έλληνες στρατιωτικούς που κρατήθηκαν παράνομα στις τουρκικές φυλακές επί 167 ημέρες. Με εντολή, ουσιαστικά, Ερντογάν.
Είμαστε μαζί με όλους τους Ελληνες απανταχού της γης μέσα στο μεγάλο πανηγύρι και της άφατης χαράς στην υποδοχή τους. Ελεύθεροι πια και περήφανοι για τη στολή που φορούν και για τη δική τους στάση και συμπεριφορά στις σκληρές ώρες της άδικης κράτησής τους. Και πρέπει! Οποιος κι αν αρύεται έμμεσα οφέλη. Δεν μας αφορούν! Δεν μας νοιάζει! Ακόμη κι αν αδικεί και αδικείται. Από τα πραγματικά δεδομένα.
      Δεν έχουμε αποδείξεις και τεκμήρια. Υπάρχουν, όμως, ενδείξεις, αρκετές για την υποστήριξη των ακόλουθων εκτιμήσεων και αξιολογήσεων.
Η πρώτη. Η απελευθέρωση των δύο ελλήνων στρατιωτικών δεν ήταν «το αποτέλεσμα των διπλωματικών κινήσεων της Αθήνας», όπως επιχειρεί να υποστηρίξει η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση αιφνιδιάστηκε! Οπως και η ελληνική κοινή γνώμη. Απόδειξη; Ολα τα πρωτοσέλιδα της παραμονής της Παναγιάς! Με τις ίδιες, σχεδόν, λέξεις! Λέτε η κυβέρνηση να παγίδευσε και τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, με αφορμή τα επεισόδια εις βάρος ψαράδων της Λέρου;
Η δεύτερη. Από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση αναζήτησε σχετικά διεθνή στηρίγματα και «fora». Κυρίως στον ευρωπαϊκό χώρο και ευρωπαϊκά όργανα. Είτε το ήθελε είτε όχι, και αυτό το επεισόδιο εντάχθηκε στη συνολική στρατηγική του Ερντογάν για τα μεγάλα ζητήματα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του. Που αλλάζουν ατζέντα, στόχους και προτεραιότητες με «εκθαμβωτική» άνεση. Ο σημερινός «φίλος», αύριο μπορεί να ενταχθεί στους «εχθρούς» του τουρκικού έθνους και του… «Αλλάχ»!
Η τρίτη. Η μη έκδοση και η παροχή ασύλου με αποφάσεις των ανώτερων και ανώτατων δικαστηρίων της χώρας μας στους οκτώ τούρκους στρατιωτικούς, που ζήτησαν καταφύγιο στην Ελλάδα μετά το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου 2016, είναι η αφετηρία πολλών θερμών επεισοδίων με εντολή Ερντογάν. Αντίστοιχα, ο Αλέξης Τσίπρας προχώρησε και εντατικοποίησε ενέργειες και πρωτοβουλίες που δεν έχουν συνολική διεθνοπολιτική στρατηγική: η απευθείας υπόσχεσή του να «επαναπατρίσει» τους οκτώ τούρκους στρατιωτικούς μέσα σε… λίγες μέρες. Που δεν διαψεύστηκε επισήμως ποτέ. Οι περιφερόμενες και περιρρέουσες τροπολογίες για την ενδεχόμενη διεξαγωγή δίκης των οκτώ τούρκων στρατιωτικών στην… Ελλάδα! Για αδικήματα που δεν έχουν δικαιοδοσία τα ελληνικά δικαστήρια. Η πλασματική παροχή κατοικίας των δύο ελλήνων στρατιωτικών στο Ελληνικό Προξενείο Αδριανούπολης και οι παράξενες τροπολογίες απομάκρυνσης των δύο αμαρτωλών μουφτήδων της Θράκης. Μήπως η ψηφισμένη τροπολογία είναι μόνο η αρχή; Αλλιώς τι νόημα είχαν οι δηλώσεις του Ερντογάν, αμέσως μετά την τελευταία συνάντησή του με τον Αλέξη Τσίπρα και με ειδική αναφορά σε αυτούς; Λέτε να ενδιαφέρεται ο Ερντογάν για τα συνταξιοδοτικά ζητήματα των απομακρυσθέντων μουφτήδων;
Η τέταρτη. Δεν κατανοώ την ευφορία για τη νέα σελίδα των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Εγκατέλειψε ο Ερντογάν τη στρατηγική του να ανατρέψει τους βασικούς πυλώνες της Συνθήκης της Λωζάννης; Της πράξης ίδρυσης του κεμαλικού Κράτους και Δημοκρατίας; Μήπως η αφέλεια έχει τα όριά της;
Ο Αντώνης Βγόντζας είναι δικηγόρος