Η περιφερειάρχης Ρένα Δούρου είναι εδώ! Εμφανίστηκε. Εν μέσω Δεκαπενταύγουστου. Εμφανίστηκε, τρόπος του λέγειν βέβαια: στη βολική κρυψώνα των αναρτήσεων. Προ ημερών, δύο εβδομάδες μετά την τραγωδία, τιτίβισε (ή κάτι τέτοιο) τα εξής:
«Το τίμημα που συνειδητά έχουμε επιλέξει να πληρώσουμε τα τέσσερα τελευταία χρόνια, προωθώντας ένα διαφορετικό πρότυπο άσκησης πολιτικής, χωρίς τηλεοπτική προβολή, στημένα ρεπορτάζ και πορτρέτα – αγιογραφίες στα ΜΜΕ, είναι ακριβώς η παρακαταθήκη που θέτουμε για το μέλλον. Ας καταλάβουν όλοι ότι η σιωπή, η ευπρέπεια, δεν είναι αδυναμία. Τα ψέματα τέλος λοιπόν. Παρουσία δεν είναι αυτή που επιβάλλουν οι κάμερες. Παρουσία είναι οι βρεφονηπιακοί σταθμοί. Παρουσία είναι η έγκαιρη μετακίνηση των μαθητών στα σχολεία τους. Παρουσία είναι το “ρεύμα για όλους”. Παρουσία είναι η ανάπλαση του Φαληρικού. Παρουσία είναι οι αξονικοί τομογράφοι και ο σύγχρονος εξοπλισμός στα νοσοκομεία της Αττικής. Παρουσία είναι τα οικολογικά λεωφορεία. Παρουσία είναι η αποκατάσταση των ιστορικών Στρατιωτικών Παραπηγμάτων. Παρουσία είναι η Ηετώνεια Πύλη. Παρουσία είναι οι αποφάσεις για να δώσουμε στην Πυροσβεστική τα μέσα που χρειάζεται στη μάχη κατά της φωτιάς. Παρουσία είναι η πρόληψη, η σοβαρή κι όχι επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης κατά την εξέλιξη, η αποκατάσταση, η στήριξη των πολιτών. Αυτά κάνουμε. Δεν κρυβόμαστε. Αλλοι θα πρέπει να κρύβονται για αυτά που γράφουν. Αλλοι θα πρέπει να κρύβονται για αυτά που δεν κάνουν. Αλλά και για αυτά που κάνουν… ηθικοί αυτουργοί, όχι της εξόντωσης μόνο προσώπων αλλά της ελπίδας για να γίνουν τα πράγματα διαφορετικά. Θα επανέλθω».
Συμπέρασμα: Ολη η τραγωδία για την κυρία Δούρου γυρνά αποκλειστικά και μόνον γύρω από τον εαυτό της. Και αφορά πρωτίστως τη σχέση της με την τηλεόραση και το τι έχει προσφέρει. Ωραία. Μα επ’ αυτών συζητούμε; Γι’ αυτά θρηνούν τόσες οικογένειες; Για τους σχεδόν εκατό ανθρώπους που χάθηκαν δεν άκουσε και δεν είδε τίποτα η περιφερειάρχης; Για το τι έκανε την ώρα της καταστροφής και πριν από αυτή δεν είχε κάτι να πει; Α, είπε: έφτιαξε πρόληψη! Πού; Πάνω στα αποκαΐδια; Να τη χαίρεται! Η Δούρου δεν ελέγχεται για τη… σιωπή της, αλλά για την ανυπαρξία της. Οσο για αυτή τη μεγαλειώδη δήθεν υπεύθυνη σιωπή, είναι 100% επικοινωνιακή πολιτική: «Είμαι διαφορετική, δεν μιλάω», αυτό είναι το νόημα. Ομως εδώ υπάρχουν νεκροί. Πολλοί. Ευθύνη είναι να πράξεις ότι μπορείς. Και να πεις την αλήθεια. Οχι να αυτοθαυμάζεσαι λέγοντας άλλ’ αντ’ άλλων.
Ουδέποτε άλλοτε αιρετό πρόσωπο επέδειξε τέτοια εγωπάθεια όσο η Δούρου με αυτή την ιταμή ανάρτηση. Ουδέποτε διανοήθηκε κανείς να απαντά με τέτοια ύβρη σε τραγωδία: με ασχετοσύνες και αερολογίες. Το υπερεγώ της Δούρου απεδείχθη τόσο μεγάλο που οι νεκροί είναι πολύ μικροί και πολύ μακριά για να τους δει. Ως νέα Μαρία Αντουανέτα, όταν ακούει τις φωνές αντί για παντεσπάνι μοιράζει, όπως λέει, αναπλάσεις και οικολογικά λεωφορεία. Δεν μοιράζει τουλάχιστον οξυγόνο και καμιά μάσκα; Ομως πού να την κατανοήσουμε οι κοινοί θνητοί; Δίκιο έχει λοιπόν που δεν εμφανίστηκε τις ώρες της τραγωδίας και που μιλά με το… έργο της, μέσω αναρτήσεων για την «ελπίδα να γίνουν τα πράγματα διαφορετικά». Ε, ναι, προδήλως έγιναν. Και αυτό είναι το πρόβλημα.