Η ελληνική κυβέρνηση πανηγυρίζει για την υποτιθέμενη έξοδο της χώρας από τα Μνημόνια. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι το μόνο που καταφέρνει για μια ακόμα φορά είναι να ομφαλοσκοπεί. Γιατί για κανέναν πλέον η Ελλάδα δεν συνιστά πρόκληση αυτή τη στιγμή. Απόδειξη ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες είχαν αρνηθεί την πρόσκληση του κ. Τσίπρα για πανηγυρισμούς στην Πνύκα πολύ πριν από την εθνική τραγωδία στο Μάτι. Γι’ αυτό, το καλύτερο που θα είχε να κάνει ένα συγκροτημένο Μέγαρο Μαξίμου αυτή τη στιγμή θα ήταν να ασχοληθεί με το πραγματικά καυτό θέμα της διεθνούς σκηνής: την Τουρκία.
Η γειτονική χώρα αντιμετωπίζει σοβαρή οικονομική κρίση. Και μας επηρεάζει όλους. Μπορεί να χάρηκαν οι επισκέπτες της γειτονικής χώρας από την κατρακύλα της τουρκικής λύρας, όμως η χαρά αυτή θα είναι πρόσκαιρη, γιατί ένα ενδεχόμενο τουρκικό κραχ θα έχει άμεσες επιπτώσεις στην Ευρώπη. Η πτώση της τουρκικής λίρας ήδη αποδεικνύει ποσό ευάλωτη είναι η παγκόσμια οικονομία από τη στιγμή που λειτουργεί στη βάση των συγκοινωνούντων δοχείων.
Η Τουρκία είναι σήμερα ο πέμπτος εμπορικός εταίρος της ΕΕ, μαζί με τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία και Ελβετία. Ευρωπαϊκές τράπεζες και ειδικότερα γαλλικές, ισπανικές και ιταλικές έχουν τουρκικά ομόλογα αξίας άνω των 140 δισ. ευρώ στα χαρτοφυλάκιά τους. Επομένως αν «σκάσει» η Τουρκία, απλώς, θα «σκάσουν» κι αυτές.
Οι Ευρωπαίοι σε αυτή τη φάση κρατούν τη γνωστή στάση αναμονής, περιμένοντας να διαπιστώσουν έως πού μπορεί να φτάσει η περιπέτεια κι ετοιμάζουν παράλληλα μέτρα προστασίας. Παρατηρούν με ανησυχία ότι όπως η Ελλάδα το 2010, έτσι και η Τουρκία σήμερα στρέφεται σχεδόν απελπισμένα προς τη Ρωσία και την Κίνα, αναζητώντας σανίδα σωτηρίας, ενώ η κίνηση προς το Κατάρ είναι η πρώτη έμπρακτη απόδειξη αυτής της πολιτικής. Συνιστά όμως παράλληλα και σοβαρή ένδειξη της πολύ δύσκολης θέσης στην οποία έχει περιέλθει.
Ανησυχούν επίσης – όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό – ότι αυτή η κρίση μπορεί να σημαίνει το τέλος του AKP. Γιατί μετά ακολουθεί το άγνωστο. Οχι ότι η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Τουρκία τούς νοιάζει ιδιαίτερα, αλλά επειδή υπάρχει το μεταναστευτικό πρόβλημα, για το οποίο δεν έχουν βρει λύση και μπορεί να τους «πνίξει».
Με απλά λόγια η τουρκική κρίση αναδεικνύει το πόσο ευάλωτη είναι και γεωπολιτικά η ΕΕ. Γι’ αυτό η Ευρώπη θα σπεύσει να αγκαλιάσει την Τουρκία. Και έτσι εξηγούνται τα ανοίγματα από και προς τη Μέρκελ και τον Μακρόν. Και γι’ αυτό η Αθήνα θα πρέπει να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις. Γιατί κι αυτή η κρίση – όπως όλες στη διπλωματία – είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί. Το απέδειξε άλλωστε και η ιστορία με τους δύο στρατιωτικούς…