Καθώς ο χρόνος για την «πρώτη φορά Αριστερά» έχει αρχίσει να μετράει αντίστροφα, είναι η θεωρία του χάους που μπορεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο: «Αν μία πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα». Τι συνέβη κι ένα κόμμα του 4% έφτασε να γίνει κυβέρνηση; Οταν ο πολύ πιο χαρισματικός από τον Αλέξη, Ανδρέας Παπανδρέου, που ξεκίνησε από το 13,5%, χρειάστηκε να περιμένει έντεκα χρόνια. Της «πεταλούδας», ωστόσο, είχε προηγηθεί ο Αλέκος Αλαβάνος. Με τη φαεινή έμπνευση τον Φεβρουάριο του 2008 να κατεβάσει για πρόεδρο στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ τον Αλέξη Τσίπρα. Η λογική της επιλογής απλή και κατανοητή: Αφού οι ιδέες μας και το πρόγραμμά μας δεν βρίσκουν ανταπόκριση, να βάλουμε μπροστά ένα νέο, άφθαρτο πρόσωπο. Ενα ομορφόπαιδο 33 ετών. Αφού αυτά που λέμε δεν τ’ ακούει κανείς και δεν πουλάνε, να βρούμε κάποιον καλύτερο πλασιέ.

Ζεν πρεμιέ

Και τον βρήκανε. Μια μπουκιά τον έκανε τον μπαρμπα-Φώτη τον Κουβέλη ο νεαρός Αλέξης. Με την ταπεινότητά μου να κάνει τότε σκληρή κριτική στο ΚΚΕ: «Πού πάτε ρε Καραμήτροι με την Αλέκα; Καμιά τύχη δεν έχετε. Πρέπει να βρείτε κι εσείς έναν ζεν πρεμιέ της πολιτικής. Κάντε γενικό γραμματέα τον Γιάννη Τσιμιτσέλη (φωτογραφία κάτω) που γράφει ακόμα καλύτερα στο γυαλί». Παρά ταύτα, ο μόλις 34χρονος τότε Αλέξης δεν περπάτησε. Στις ευρωεκλογές του 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις και μετά βίας πήρε 4,7%. Ποσοστό χαμηλότερο από τις αμέσως προηγούμενες εθνικές εκλογές. Ακόμα πιο κάτω, στο 4,6%, στις εθνικές που ακολούθησαν τον Οκτώβριο του 2009. Το νέος και ωραίος δεν πούλησε στο εκλογικό σώμα. Με τον νεαρό Αλέξη να δέχεται έντονη εσωκομματική κριτική. Και την ανανεωτική πτέρυγα με επικεφαλής τον Κουβέλη να αποχωρεί από το κόμμα. Κι ενώ ο διασπασμένος ΣΥΡΙΖΑ ήταν στο μπαίνω δεν μπαίνω στη Βουλή, ήρθε η ώρα να τινάξει η πεταλούδα τα φτερά της.

Πεταλούδα

Οχι στον Αμαζόνιο, αλλά μόλις 635 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Στο Καστελλόριζο, στις 23 Απριλίου 2010. Οταν ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα δεν ήταν βροχή στην Κίνα, αλλά χειρότερο από τεκτονικό σεισμό. Τίποτα πλέον δεν θα ήταν ίδιο. Ο 35χρονος τότε Αλέξης είχε μιλήσει με την τύχη του. Από κει και πέρα δεν χρειαζόταν να κάνει τίποτα. Ολα ήρθαν βολικά και εύκολα. Η πεταλούδα που τίναξε τα φτερά της, του έκανε το μεγαλύτερο δώρο. Τη φθορά των άλλων, που εισέπραξε απλόχερα. Οταν κλείνει το απέναντι μαγαζί, οι πελάτες θα έρθουν στο δικό σου. Απογοητευμένος, απελπισμένος, ζαλισμένος ο κόσμος, ψήφισε με θυμό και οργή. Η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή με 7%. Στο 7,5% ο θίασος των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Δεν θα χτύπαγε 25,89% το ομορφόπαιδο ο Αλέξης; Είκοσι και πλέον μονάδες αύξηση σε λιγότερο από τρία χρόνια. Ούτε η Λέστερ του Κλάουντιο Ρανιέρι (φωτογραφία πάνω).

Ελπίδα

Δεν κουράστηκε ο Αλέξης να φτάσει στην κορυφή. Δεν ίδρωσε. Ολα του ήρθαν εύκολα. Οταν διαλύεται το σύμπαν, ο κόσμος ψάχνει σωσίβιο. Μία ελπίδα. Εστω και ψεύτικη. Και για να μην τον αδικήσουμε, εκεί ήταν που έγραψε η γοητεία του. Το νέος, ωραίος και άφθαρτος. Θα είχε την ίδια τύχη ο ΣΥΡΙΖΑ με μπροστινό τον Κουβέλη; Μόνο που τον βλέπεις βαριέσαι. Ετσι κι ανοίξει το στόμα του, χασμουριέσαι. Νύσταξες. Σε πήρε ο ύπνος. Ο Αλέξης είχε το γκελ. Το ποτάμι του ΠΑΣΟΚ έκανε παράκαμψη. Αλλαξε κοίτη, τον πήρε μαζί του και τον έβγαλε στον αφρό. Εγινε αυτό που είπαμε παραπάνω. Με το που βάρεσε διάλυση το μαγαζί, η πελατεία πήγε στο απέναντι. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις καφετέριες και στα σουβλατζίδικα. Συμβαίνει και στα πολιτικά κόμματα. Οπως ο κόσμος κάπου πρέπει να πιει καφέ, κάπου πρέπει να φάει, έτσι και κάπου πρέπει να ψηφίσει. Κι αφού εσύ του κόβεις μισθούς και συντάξεις, θα πάει σ’ αυτόν που του τάζει αυξήσεις.

Αυταπάτες

Ολα εύκολα του ήρθαν του Αλέξη. Οταν τον κοντράρισαν Λαφαζάνης, Στρατούλης, Ζωή και λοιποί, που πράγματι είχαν αυταπάτες, τους καθάρισε σαν αβγό. Οταν τα έκανε μούτι ο Γιάνης στη διαπραγμάτευση, έβγαλε από το καπέλο τον λαγό του δημοψηφίσματος. Και τι έγινε που βγήκε το απευκταίο «Οχι»; Εκεί ο Αλέξης έδειξε τις ταχυδακτυλουργικές του ικανότητες και το έκανε «Ναι». Και τι έγινε που πέσανε όλα τα προσχήματα; Εύκολο είναι να αποδεχθεί ο ψηφοφόρος μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ότι πιάστηκε κορόιδο; Ξανά εκλογές ο Τσίπρας. Οπως είπε κι ο Πάγκαλος, ποια τύχη μπορούσε να έχει ο 62χρονος, με μουστάκι και χωρίς μαλλιά Μεϊμαράκης απέναντι στον Αλέξη; Περίπατο έκανε. Κι ο κόσμος υπομονή. Καμιά κυβέρνηση δεν πέρασε τόσο σκληρά μέτρα στο ξεκούραστο και στο ρελαντί.

Με την πάροδο του χρόνου βέβαια η φθορά ήταν αναπόφευκτη. Το «άλλα λέω κι άλλα κάνω» έχει ημερομηνία λήξεως.

Χαριστική βολή

Τον ΣΥΡΙΖΑ τον είχε πάρει η κάτω βόλτα για τα καλά. Και ξαφνικά η πεταλούδα ξανατίναξε τα φτερά της. Η φωτιά στο Μάτι, η διαχείρισή της δηλαδή, ήταν η χαριστική βολή. Ενα τυχαίο, ένα απρόβλεπτο γεγονός έφερε στην επιφάνεια το μέγεθος της ανικανότητας και της ανευθυνότητας.