Το 2014 ο λαϊκιστής Αλέξης Τσίπρας προετοιμαζόταν να γίνει πρωθυπουργός και υποσχόταν. Θα έδιωχνε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, θα έσκιζε τα Μνημόνια, θα καταργούσε τον ΕΝΦΙΑ, θα μείωνε τον ΦΠΑ, θα διέγραφε το χρέος με μια μονοκοντυλιά και έτσι θα προέκυπταν δουλειές, μάλιστα με κατώτερο μηνιαίο μισθό 751 ευρώ.

Στις λογικές επιφυλάξεις των δυνάμεων της λογικής, απαντούσε με εχθροπάθεια. «Ή εμείς ή αυτοί». «Ή θα μας τελειώσετε ή θα σας τελειώσουμε».

Χρειάστηκαν έξι μήνες, απερίγραπτοι πολιτικοί ερασιτεχνισμοί από Τσίπρα και Βαρουφάκη, μια εξευτελιστική για τα συμφέροντα της χώρας διαπραγμάτευση, το κλείσιμο των τραπεζών, η επιβολή capital controls και, κυρίως, το αποτέλεσμα του διχαστικού και αυτοκτονικού δημοψηφίσματος για να κατανοήσει ο Τσίπρας πού μας οδηγούσε και, την τελευταία στιγμή, να στρίψει το τιμόνι ανάποδα. Περιφρονώντας τους ψηφοφόρους του και υπογράφοντας ένα ακόμα Μνημόνιο.

Ενα Μνημόνιο που, αν δεν τα είχε κάνει όπως τα ‘κανε, δεν θα χρειαζόταν. Ενα Μνημόνιο που, πριν καν υπογραφεί, μας είχε ήδη κοστίσει κοντά 200 δισ. ευρώ – όπως υποστηρίζει σταθερά ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) Κλάους Ρέγκλινγκ.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο Τσίπρας, με την ψήφο ακόμα μια φορά εκείνων τους οποίους είχε εξαπατήσει δις, υποτάχτηκε απολύτως στους δανειστές. Στόχος του, παρ’ όλα αυτά, να μείνει στην εξουσία – και στο πολιτικό παιχνίδι στην Ελλάδα. Για να το πετύχει, συνέχισε να παριστάνει τον αντιμνημονιακό σε αναστολή, ενώ προσπαθούσε θεσμικώς να δημιουργήσει προϋποθέσεις πολιτικής αστάθειας για την επόμενη μέρα.

Σήμερα βγαίνουμε από το τρίτο και αχρείαστο Μνημόνιο του Τσίπρα. Δυστυχώς, η χώρα είναι βαθιά τραυματισμένη. Τελευταίο και βαθύτερο τραύμα, η φονική πυρκαγιά στο Μάτι, που εν πολλοίς οφείλεται στην κρατική ολιγωρία. Ο χειρισμός της πυρκαγιάς ανέδειξε την ύβρι: για να υποβαθμίσουν τις ευθύνες τους, οι κυβερνώντες υποβάθμισαν τον θάνατο. Περιφρόνησαν τους νεκρούς.

Στα αποκαΐδια, η κυβέρνηση επιχειρεί να δείξει ότι από αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Ηδη κλείνουν το μάτι, μιλάνε για μείωση ΕΝΦΙΑ και ασφαλιστικών εισφορών, λένε και κάτι ασαφή για τις συντάξεις. Κάνουν διορισμούς στο πελατειακό κράτος και διακινούν το παραμύθι της προοδευτικότητας, ενώ πιθανόν σκέπτονται να παραβιάσουν μέρος των όσων έχουν συμφωνήσει προκειμένου να διασωθούν στις επερχόμενες εκλογές.

Ελπίζω ο Τσίπρας να μην επιχειρήσει να αθετήσει τις υποχρεώσεις του. Οχι στους δανειστές, αλλά στη χώρα. Που πληρώνει πανάκριβα την άφρονα ιδιοτέλειά του. Και δεν χρειάζεται επιπλέον περιπέτειες.