Για «Μνημόνιο διαρκείας» έκανε λόγο το Κίνημα Αλλαγής, αναμένοντας το πανηγυρικό διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα. Παρότι στη Χαριλάου Τρικούπη αναγνωρίζουν πως, τυπικά, η χώρα βγαίνει από τα προγράμματα διάσωσης, η επιτροπεία συνεχίζεται κανονικά. Παράλληλα θεωρούν ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός αποτελούν πλέον μια «αναξιόπιστη ηγεσία» – παρότι ξεκίνησε αντιμνημονιακά και έφτασε τη χώρα στο χείλος της καταστροφής, εφάρμοσε τις πιο σκληρές απαιτήσεις των δανειστών.

Σ’ αυτό το μήκος κύματος βρίσκεται και η δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, Παύλου Χρηστίδη -«παίζοντας» με την Ιθάκη, το μέρος που, όπως διαφαινόταν, είχε προγραμματισθεί από το Μέγαρο Μαξίμου να αποτελέσει το ντεκόρ του διαγγέλματος του Αλέξη Τσίπρα. «Σε αντίθεση με τον Οδυσσέα που τα κατάφερε, ο κ. Τσίπρας απέτυχε», αναφέρει χαρακτηριστικά, τονίζοντας πως ο Πρωθυπουργός είναι ο «πρωταγωνιστής της δημαγωγίας και του λαϊκισμού, νομίζει ότι με επικοινωνιακά τεχνάσματα μπορεί να καλύψει τις τεράστιες ευθύνες του». Ξεκαθαρίζει ότι «οι Ελληνες δεν είναι Λωτοφάγοι», καθώς «θυμούνται τους πρωταγωνιστές των διχασμών, της πλατείας των αγανακτισμένων, των ανέξοδων υποσχέσεων που δέσμευσαν τη χώρα». Η κυβέρνηση, αναφέρει, «εφαρμόζει με τον πιο σκληρό και άδικο τρόπο το αχρείαστο Μνημόνιό τους, με μέτρα που οι Ελληνες θα πληρώνουν για πολλές δεκαετίες. Αντί για πανηγύρια, θα έπρεπε να ζητήσουν μία συγγνώμη για τα χαμένα χρόνια».

ΠΥΡΙΝΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ. Σε αποδόμηση των κυβερνητικών πανηγυρισμών προχώρησε και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, στη δική του αντίδραση για την «έξοδο» από το πρόγραμμα διάσωσης. Είναι «προσβλητικό για την κοινή λογική», εξηγεί ο πρώην υπουργός Οικονομικών, «να εμφανίζεται ως επιτυχία» η έξοδος από το τρίτο Μνημόνιο, «στο οποίο οδηγηθήκαμε με τους χειρότερους δυνατούς όρους το 2015». «Το επικίνδυνο είναι ότι επιχειρείται, για πολλοστή φορά τα τελευταία εννιά χρόνια, να ακυρωθεί η κοινή λογική. Να επικρατήσουν νέες, πιο επικίνδυνες τη φορά αυτή “ψευδαισθήσεις”», σχολιάζει, κάνοντας λόγο για «συγκάλυψη της αλήθειας». Επισημαίνει, μάλιστα, ότι «η έξοδος από την κρίση μπορεί να αρχίσει πράγματι μόνο όταν διαμορφωθούν οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις σεβασμού της αλήθειας και της κοινής λογικής».