Ο Πρωθυπουργός όφειλε χθες να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είχε την υποχρέωση να δείξει στους έλληνες πολίτες, τους πολίτες που σήκωσαν το τεράστιο βάρος της κρίσης και εξαιτίας των δικών του λαθών, και εξαιτίας του δικού του Μνημονίου, ότι είναι ένας ηγέτης που ενώνει αντί να διχάζει, ένας ηγέτης που ξέρει να στέκεται πάνω από τις κομματικές σκοπιμότητες σε κρίσιμες για το έθνος και γεμάτες συμβολική φόρτιση στιγμές.
Αντ’ αυτού, ο Αλέξης Τσίπρας πρόδωσε το πνεύμα όχι μόνο του ομηρικού Οδυσσέα, αλλά και της καβαφικής Ιθάκης. Εμφανίστηκε διχαστικός απέναντι στους πολίτες, υπέδειξε εχθρούς (μεταξύ των οποίων και τα μέσα ενημέρωσης που δεν του είναι αρεστά), στοχοποίησε δημόσιους άνδρες που ανέλαβαν τα ηνία της χώρας σε δύσκολες στιγμές κρατώντας την όρθια, δημαγώγησε άκριτα, ενώ δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για τα δικά του έργα και ημέρες, για την κρίση μέσα στην κρίση που προκάλεσε η άφρων πολιτική του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Οι έλληνες πολίτες δεν περίμεναν να ακούσουν μια νέα εκδοχή του αλήστου μνήμης συνθήματος «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν». Περίμεναν από τον Πρωθυπουργό τους να επιδείξει σθένος και γενναιοδωρία, να εμφανιστεί ενώπιόν τους όχι με έναν ακραία επιθετικό λόγο, αλλά με έναν λόγο ενωτικό που αναγνωρίζει και προετοιμάζει για τις δυσκολίες της μεταμνημονιακής εποχής. Ο Αλέξης Τσίπρας απέτυχε στον ρόλο του. Απέτυχε υπενθυμίζοντας στους έλληνες πολίτες ότι δεν είναι απλώς μέρος, αλλά η βασική συνιστώσα του προβλήματος.