Τα πρόσφατα κρούσματα αντισημιτισμού στο βρετανικό Εργατικό Κόμμα βρίσκονται στα πρωτοσέλιδα πολλών εφημερίδων. Διάλογος περί αντισημιτισμού γίνεται και στη Γερμανία. Είναι ανησυχητικό ότι η σχέση των Γερμανών με το βίαιο παρελθόν τους φαίνεται να αλλάζει. Τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο η Γερμανία δεν μπορούσε να αποδεχτεί τις θηριωδίες των ναζί. Το 1968 ξέσπασε ένας διαγενεακός πόλεμος, εκείνοι που γεννήθηκαν μετά τον πόλεμο επέκριναν την προηγούμενη γενιά για τα εγκλήματά της και αποδέχτηκαν την ευθύνη των γονιών τους. Τις δεκαετίες 1980 και 1990, καθώς η λίστα με τα εγκλήματα των ναζί συνέχιζε να μεγαλώνει, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η ιστορική ενοχή και ευθύνη της χώρας πρέπει να γίνουν το κεντρικό σημείο της εθνικής της ιστορίας. Ομως από το 2015, όταν η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ άνοιξε τα σύνορα στους πρόσφυγες, υπάρχει η ανησυχία ότι ο αντισημιτισμός αναζωπυρώνεται στη Γερμανία.
Τον τελευταίο χρόνο κάποιος έριξε πέτρες σπάζοντας το παράθυρο μιας συναγωγής, σημαίες του Ισραήλ έχουν καεί σε διαδηλώσεις και ένας άνδρας που φόραγε εβραϊκό καπέλο δέχτηκε επίθεση. Ακόμα χειρότερα, αυτές οι επιθέσεις, οι οποίες καμιά φορά γίνονται από μουσουλμάνους μετανάστες, συμπίπτουν με την άνοδο του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Τέσσερις είναι οι λόγοι για την άνοδο του αντισημιτισμού στη Γερμανία. Πρώτον, το Ολοκαύτωμα περνάει από τη μνήμη στην Ιστορία. Εκείνοι που έζησαν στον Β’ Παγκόσμιο πεθαίνουν και οι νέοι δεν αισθάνονται το ίδιο συνδεδεμένοι με το παρελθόν. Δεν είναι το ίδιο να έχεις έναν γονιό που ήταν ναζί με το να έχεις έναν προπάππο που ήταν ναζί. Λογικό είναι οι νέοι να μην αισθάνονται τόσο υπεύθυνοι για τα εγκλήματα των προγόνων τους. Δεύτερον, έχουν αυξηθεί οι μουσουλμάνοι μετανάστες από χώρες όπου ο αντισημιτισμός είναι έντονος. Τρίτον, οι περισσότεροι Γερμανοί μάλλον δεν γνωρίζουν και πιθανόν δεν πρόκειται να γνωρίσουν έναν Εβραίο, καθώς αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό του γερμανικού πληθυσμού. Τέταρτον, τα αντι–ισραηλινά αισθήματα εκφράζονται ως μίσος προς όλους τους Εβραίους.
Η γερμανική εβραϊκή κοινότητα κατανοεί ότι πρέπει να κοιτάξει προς το μέλλον και ότι πρέπει να ανοίξει έναν διάλογο σχετικά με τη συνύπαρξη, την πολυπολιτισμικότητα και τη διαθρησκευτικότητα. Ο στόχος είναι περισσότεροι νέοι Γερμανοί να γνωρίσουν Εβραίους. Η εβραϊκή κοινότητα προσπαθεί επίσης να προσεγγίσει τη μουσουλμανική κοινότητα, μέσω της κοινής τους εμπειρίας ως καταπιεσμένων και περιθωριοποιημένων κοινοτήτων…
Ο Μαρκ Λέοναρντ είναι διευθυντής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων