Ενα ρωσικό γνωμικό λέει πως το παρελθόν είναι φάρος, όχι λιμάνι.

Ενας φάρος για να αποφεύγουμε τα βράχια του ενθουσιασμού και της απειρίας των νεανικών μας χρόνων. Της απερισκεψίας, του περίσσιου θράσους. Δυστυχώς, στο ποδόσφαιρο το φως αυτών των φάρων λίγοι το βλέπουν. Προτιμούν τα άλλα, τα πιο έντονα φώτα, της υπέρμετρης αισιοδοξίας, της εφήμερης επιτυχίας, του δημοσιογραφικού καιροσκοπισμού.

Οι δημοσιογράφοι-φίλοι του ΠΑΟΚ και πολλοί άλλοι πανηγυρίζουν. Τι ακριβώς πανηγυρίζουν; Μιλούν για την καυτή Τούμπα που θα λιώσει την Μπενφίκα.

Κάποτε ο Μπομπ Πέισλι είχε πει «βρείτε μου έναν φανατικό οπαδό που έβαλε γκολ και τότε θα μιλήσουμε για τη δύναμη της έδρας».

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΠΑΟΚ αποσπά ισοπαλία 1-1 σε προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλες τρεις φορές τα κατάφερε από το 2010. Και άλλες τόσες έφυγε από τη διοργάνωση με σκυμμένο το κεφάλι από την έδρα του.

Καμία καυτή Τούμπα δεν μπορεί να νικήσει από μόνη της αν οι παίκτες του ΠΑΟΚ και κάθε άλλης ομάδας που διεκδικεί πρόκριση στην έδρα της δεν παίξει με σύνεση, σοβαρότητα και επαγγελματισμό.

Ούτε να λιώσει, ούτε να μαδήσει τους Αετούς της Λισαβόνας μπορεί. Στον ΠΑΟΚ αρκεί να κρατήσει μακριά από τον Πασχαλάκη τους ιδιαίτερα επικίνδυνους και πολύ ταλαντούχους παίκτες της Μπενφίκα.

Να αντιληφθούν επίσης οι παίκτες του Δικεφάλου πως η ισοπαλία που απέσπασαν δεν προήλθε αποκλειστικά από το απόσταγμα των προσπαθειών τους αλλά και από τη βοήθεια της τύχης. Να διατηρήσουν χαμηλούς τόνους και να σεβαστούν τον αντίπαλο.

Μπορεί το πέναλτι που δόθηκε στην Μπενφίκα να ήταν «μαλακό», η ρομφαία των επιθέσεων των Πορτογάλων όμως ήταν ιδιαίτερα κοφτερή.

Ο Λουτσέσκου πρέπει να απομονώσει τους παίκτες του, να τους προφυλάξει από τις οξειδωτικές δράσεις των εξωγενών παραγόντων, διαφορετικά ο ΠΑΟΚ θα δει για τέταρτη φορά το τρένο του Τσάμπιονς Λιγκ να περνά χωρίς να κάνει στάση στην Τούμπα.