Ο τραγικός θάνατος ενός νέου ανθρώπου στον λόφο του Φιλοπάππου ήρθε να θυμίσει με τον πλέον δραματικό τρόπο ένα γεγονός: χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ελευθερία, χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ζωή. Υπάρχει μόνο φόβος και – δυστυχώς – υπάρχει και θάνατος.

Είναι στην καρδιά της χώρας, το κέντρο της πρωτεύουσας, που επιβεβαιώθηκε αυτός ο κανόνας. Είναι σε περιοχές που θα έπρεπε να σφύζουν από ζωή όπου παραμονεύει ο θάνατος. Περιοχές που προσφέρονται για περιπάτους και επιλέγουν οι επισκέπτες για την ιστορία τους ή για τα εκθέματά τους, όπως ο λόφος του Φιλοπάππου και το Αρχαιολογικό Μουσείο, έχουν μετατραπεί σε θέατρα του μικρού ή και του μεγαλύτερου εγκλήματος.

Δεν πρόκειται απλώς για εικόνες που δεν συνάδουν με μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα και μια ευνομούμενη πολιτεία. Πρόκειται για μια καθημερινότητα όπου απειλείται και τίθεται σε άμεσο κίνδυνο το μεγαλύτερο αγαθό – το αγαθό της ζωής. Είναι αδιανόητο μια βόλτα να καταλήγει σε τραγωδία, είναι πέρα από κάθε λογική μια επίσκεψη να μετατρέπεται σε εφιάλτη. Είναι απαράδεκτο μια πολιτεία να είναι απούσα, να δείχνει ότι αδιαφορεί για την ασφάλεια, δηλαδή για την ελευθερία και τη ζωή των πολιτών, παρά τις συνεχείς καταγγελίες για τις συμμορίες που λυμαίνονται την περιοχή.

Η αδιαφορία, η αβελτηρία, η αμέλεια έγιναν και πάλι αιτία να χαθεί μια ζωή. Η κραυγή της μητέρας του αδικοχαμένου νέου είναι απαραίτητο να φτάσει στα αφτιά των ιθυνόντων. Είναι αναγκαίο να ταρακουνήσει συνειδήσεις.