Ο πιο επιτυχηµένος σταρ της γενιάς του, ο Νίο του Μάτριξ, συχνά δείχνει να µην αισθάνεται άνετα στο κοστούµι της φήµης του. Ασχολήθηκε µε την µπάντα του, Dogstar, και µε µοτοσικλέτες και τώρα δηµιούργησε έναν µικρό εκδοτικό οίκο, το X Artists’ Book, απ’ όπου θα ξεφυτρώνουν «µυστικά βιβλία», δηλαδή περίεργα βιβλία που άλλοι εκδοτικοί οίκοι απορρίπτουν. Προτιµά βιβλία που µπορούν να εξελιχθούν σε εικαστικές περφόρµανς. Ο Κιάνου Ριβς επιλέγει σίγουρα το «κόκκινο χάπι».

Εγινε γνωστός ως κωµικός και µίµος. Ας πούµε ότι ήταν ο Γιώργος Μητσικώστας της Σλοβενίας, γνωστός για τις ραδιοφωνικές πλάκες που έκανε µιµούµενος φωνές πρωθυπουργών και υπουργών. Μία από τις πιο γνωστές περσόνες που δηµιούργησε για την τηλεόραση ήταν ο Ιβάν Σερπέντινσεκ, ένας γκρινιάρης αγρότης από την Ανω Καρνιόλα, που αγαπούσε τα µισογυνικά ανέκδοτα. Πλέον ο 40χρονος Μαρτζάν Σάρεκ είναι ο νεότερος πρωθυπουργός στην ιστορία της Σλοβενίας. Και θα πρέπει να πείσει ότι είναι πολιτικός και δεν µιµείται απλά, αυτή τη φορά.

Θα θέλατε ένα ποτήρι µπλε κρασί; Η ερώτηση µπορεί να τρελάνει τους οπαδούς της γαλλικής οινολογικής παράδοσης, όµως στην παραθαλάσσια πόλη Σετ οι καταναλωτές είναι περιχαρείς. Τα πρώτα 2.000 µπουκάλια του τιρκουάζ σαρντονέ γίνονται ανάρπαστα και η εταιρεία έχει πάρει παραγγελίες για άλλα 35.000 µπουκάλια. Το «Vindigo», όπως ονοµάζεται, φιλτράρεται µέσω πολτού από φλούδες µιας ποικιλίας κόκκινων σταφυλιών που περιέχουν µια φυσική χρωστική ουσία, την ανθοκυανίνη, που δίνει αυτό το µπλε ελεκτρίκ χρώµα. Εχει άρωµα κερασιού, µούρου και φρούτων του πάθους. À notre santé.

Εδώ και λίγες ηµέρες οι κρατούµενοι στα σωφρονιστικά ιδρύµατα των ΗΠΑ – περίπου 2,3 εκατοµµύρια γυναίκες και άνδρες – έχουν ξεκινήσει τη µεγαλύτερη απεργία σε φυλακές στην Ιστορία της χώρας. Σκοπεύουν να ολοκληρώσουν 19 ηµέρες ειρηνικής διαµαρτυρίας αρνούµενοι να κάνουν οποιαδήποτε εργασία – να µαγειρέψουν, να πλύνουν – ενώ κάποιοι προχωρούν και σε απεργία πείνας. «Μας φέρονται σαν ζώα» γράφει η ανακοίνωσή τους. «Οι φυλακές στην Αµερική είναι πολεµική ζώνη. Για κάποιους από εµάς είναι σαν να έχουµε πεθάνει. Τι έχουµε να χάσουµε;».

Οταν ολοκληρωθεί η διακυβέρνηση Τραµπ, θα έχει τον δικό της ντροπιαστικό επιτάφιο: «Η αλήθεια δεν είναι η αλήθεια». Δεν είναι ευφυολόγηµα, αλλά µια φράση µε την οποία ο πρώην δήµαρχος της Νέας Υόρκης και νυν δικηγόρος του αµερικανικού προέδρου, ο Ρούντι Τζουλιάνι, επέλεξε να υπερασπιστεί το δικαίωµα του πελάτη του να µην καταθέσει για τα όσα τον κατηγορούν. Η φρενήρης προσπάθεια του Τραµπ να αποκρύψει τις αλήθειες που δεν είναι βολικές, πήρε µορφή. Ισως είναι και το µότο της εποχής µας, γενικότερα: Μια αλήθεια που δεν είναι αλήθεια.

Ή µια Ιθάκη που δεν είναι η Ιθάκη. Κι ένας Οδυσσέας όχι τόσο πολυµήχανος. Τι έχει µείνει να πούµε εµείς; Ας τα πει καλύτερα ο µεγάλος Μάνος Ελευθερίου: «Για ποιαν Ιθάκη και ποιο τέρµα µου µιλάς; Ο,τι ονειρεύτηκες ποτέ δεν το πουλάς. Για ό,τι αγωνίστηκες θα τό ‘βρεις στα χαλάσµατα. Καινούργιος κόσµος θα ‘ναι µόνο τα φαντάσµατα. Πέτρες θα τρώµε και θα ζούµε σε σπηλιές. Δεν θα υπάρχουνε πουλιά, µήτε φωλιές. Θα υπάρχει µόνο µοναξιά, τροµοκρατία και µια Ιθάκη βουλιαγµένη πολιτεία».