Τι ψάχνει ο Αλέξης Τσίπρας στον ανασχηματισμό; Το ερώτημα διατύπωσε με τον δικό του τρόπο ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, προχωρώντας επί της ουσίας και σε οδηγίες προς τον Πρωθυπουργό, αλλά στην πραγματικότητα απασχολεί όλο το συριζαϊκό στερέωμα. Σε πρώτο χρόνο, επειδή οι φοβίες αρκετών για μια «εκπαραθύρωση» ή δυσμενή μετάθεση επιστρέφουν, όπως ανοίγουν και οι ορέξεις όσων αναμένουν πάνω από το κινητό. Η μεγάλη εικόνα πίσω από τον προβληματισμό, ωστόσο, είναι οι κάλπες και η μετεκλογική περίοδος. Υπουργοί και στελέχη, όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται ότι μετά τις εκλογές είναι πιθανόν στην Κουμουνδούρου να βρίσκονται λιγότεροι, μαζεύοντας συντρίμμια. Ανάλογες σκέψεις κάνουν και στο Μαξίμου.

Για έναν εν ενεργεία πρωθυπουργό, προφανώς η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Τα δύο χαρτιά που ετοιμάζεται να τραβήξει ο Τσίπρας το προσεχές δεκαπενθήμερο – με τις αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα και το μεταμνημονιακό «καλάθι» στη ΔΕΘ – προσφέρονται ως αντιπερισπασμός και ευκαιρία για αλλαγή ατζέντας. Αλλά ούτε ο αισιόδοξος Πρωθυπουργός δεν πιστεύει ότι με αυτές τις κινήσεις μεταβάλλεται το πολιτικό σκηνικό. Κανένας ανασχηματισμός και κανένα πακέτο παροχών δεν έσωσε μια κυβέρνηση που δείχνει να βρίσκεται σε αποδρομή. Συνεπώς, εάν το νέο σχήμα επενδυθεί με χαρακτηριστικά «εκλογικής μηχανής» φθάνοντας ώς τις κάλπες, οι κινήσεις θα έχουν και προληπτικό χαρακτήρα για όσα ακολουθήσουν μετά.

Η προοπτική της μετάθεσης Σκουρλέτη στο κόμμα και η παρέμβαση Τσακαλώτου, άλλωστε, είναι πρόδηλο ότι συνδέονται με την επόμενη μέρα. Στην εικόνα που μπορεί να διαμορφωθεί σε ένα μετεκλογικό τοπίο αποβλέπει και η ανάγκη του Νίκου Παππά για μια μετακίνηση από το υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τεχνολογιών και Ενημέρωσης. Η μάχη παρασκηνίου για τη δική του αναβάθμιση, ακόμη κι αν είναι πρόωρο να αντιμετωπιστεί ως «μάχη επιγόνων» (ο Βερναρδάκης φρόντισε ήδη να διαμηνύσει ότι ο Τσίπρας είναι μόλις 44 ετών), επιβεβαιώνει ότι η ορχήστρα του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να ξεκουρδίζεται μπροστά στον μαέστρο. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η εσωτερική σύγκρουση για τη θέση εξουσίας δίπλα στον Τσίπρα όχι μόνον δεν θα ελεγχθεί μετά τον ανασχηματισμό, απεναντίας θα κλιμακώνεται καθ’ οδόν προς τις κάλπες. Ο εισοδισμός του Παππά στον κύκλο των λεγόμενων παραγωγικών υπουργείων, με στόχο τον έλεγχο των αναπτυξιακών προγραμμάτων, θα επικυρώνει τη δική του ολική επαναφορά στο κέντρο της σκηνής και, παράλληλα, θα καταγραφεί ως ήττα του Τσακαλώτου στο σκληρό μπρα ντε φερ που ξεπερνά τη διετία. Εναλλακτικά, ο Παππάς θα συνθηκολογούσε με μια μετακίνηση στο Εσωτερικών, αν και ο βασικός στόχος είναι να σπρώξει τον Χρήστο Σπίρτζη στο πιο νευραλγικό υπουργείο για την εκλογική αναμέτρηση. Η συμμαχία του Τσακαλώτου με τον Σκουρλέτη δείχνει αυτονόητη απέναντι σε έναν Παππά που θέλει με μια ζαριά να τα κερδίσει όλα στον ανασχηματισμό. Ο Ευκλείδης θα προτιμούσε ο Παππάς να παραμείνει στο ΨΗΠΤΕ και στην άγονη γραμμή της Γενικής Γραμμματείας Ενημέρωσης, ενώ οι 53+ αντιπροτείνουν τον Θοδωρή Δρίτσα για το Εσωτερικών, υψώνοντας αναχώματα στον Σπίρτζη.

Την προηγούμενη φορά, με τη συνδρομή και του Γιάννη Δραγασάκη, ο Παππάς παρέμεινε στο βάθος της βιτρίνας, καθώς δεν είχε ξεχρεώσει και για το «ναυάγιο» με τις τηλεοπτικές άδειες. Αυτή τη φορά, ωστόσο, τα συντροφικά στοιχήματα είναι διαφορετικά – και ίσως εξηγούν τη δυσφορία και τον απομονωτισμό του υπουργού Οικονομικών την ώρα της ολοκλήρωσης των δανειακών προγραμμάτων. Ολα αυτά, βέβαια, δείχνουν ότι οι αγωνίες όσων θεωρούν ότι κατέχουν μερίδιο ή έχουν ειδικό ρόλο στην Κουμουνδούρου, μπορούν να τροφοδοτήσουν έναν πόλεμο διαρκείας μπροστά σε μια προδιαγραφόμενη καταστροφή. Ο Παππάς, όπως και ο Τσακαλώτος, βλέπουν ήδη μετά την επόμενη μέρα. Νωρίτερα, στην ομώνυμη ταινία, είχαν γίνει όλα στάχτη.