Αρχίζει, λέει, σήμερα το πρώτο τη τάξει ελληνικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα. Αλήθεια, το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Δεν μου αρέσει η μίρλα, πολλώ δε μάλλον σε μια ημέρα κατά την οποία θα έπρεπε να κρεμάσουμε γύρω μας γιρλάντες, αλλά και να θέλει κάποιος ν’ αγιάσει δεν τον αφήνουν οι τα φαιά φορούντες κατά πως τους αποκαλούσε ο Καβάφης…

Η (o ελεήμων και φιλεύσπλαχνος Θεός να την κάνει) Super League στιγματίζεται από τόσες αμαρτίες, που μπροστά της η Κασσιανή μοιάζει με αθώα περιστερά! Λίγες ώρες απέμεναν για τη σέντρα και η προκήρυξη είναι σαν τη Χαρά στο παλιό σίριαλ του Mega…

Αγνοείται κι ελόγου της!

Ολα συμβαίνουν (;) στο παρά πέντε και πάλι καλά να λέμε, διότι άλλες φορές συνέβησαν στο και πέντε! Είναι κι αυτή μια κάποια πρόοδος, βρε αδερφέ!

Η προαναγγελθείσα για την περασμένη Τρίτη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΠΟ για το μείζον θέμα της ευθυγράμμισης των προκηρύξεων των πρωταθλημάτων της Α’ και της Β’ Εθνικής μετατέθηκε για χθες, τουτέστιν, κυριολεκτικώς στην τούρλα του Σαββάτου…

Κανονικά βεβαίως τίποτε δεν πρέπει να μας ξενίζει, καθότι όλα μοιάζουν déjà vu από το… ένδοξο παρελθόν και η ιστορία απλώς συνεχίζεται. Το εννοώ αυτό διότι όταν λαμβάνονται θεσμικές αποφάσεις είτε μεσούσης της σεζόν είτε «κοντά στα ξημερώματα και πριν να βγει ο ήλιος», όταν γίνονται κληρώσεις με ομάδες-φαντάσματα τύπου Α’ και Β’ και όταν έχει γελάσει τόσες φορές το παρδαλό κατσίκι με τα χάλια μας, ε, δεν θα μας κόψει δα και η μαγιονέζα με όσα συμβαίνουν τώρα…

Στη θαυμάσια χώρα που λέγεται Ελλάς και έχει μάθει να ισορροπεί επιδεξίως ανάμεσα στην κληρονομική αναισθησία και στην επίκτητη ανοσία, οι όροι, οι προϋποθέσεις, τα προαπαιτούμενα, οι κανόνες και η σοβαρότητα παραμένουν ως έννοιες όχι απλώς αφηρημένες, αλλά κενές περιεχομένου.

Καλή σεζόν να έχουμε, παρά ταύτα. Και καλή ψυχή να παραδώσουμε!