Ο ΠΑΟΚ, σύμφωνα με τους περισσότερους, κατεβαίνει ως φαβορί για τον τίτλο, έχοντας κάβα από την περασμένη σεζόν το πολύ σημαντικό στοιχείο της ομοιογένειας. Αλλά και της δίψας να αποδείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει και να αφήσει στη λήθη και το παρελθόν κάποια δικά του, ανομολόγητα έστω, λάθη που του στέρησαν το δικαίωμα να πανηγυρίσει.

Η ΑΕΚ, πρωταθλήτρια ύστερα από 24 πέτρινα χρόνια, επένδυσε σε όχι ακριβές λύσεις και θέλει ξανά με τον δικό της τρόπο να επιβιώσει και να επιβεβαιωθεί το πλάνο της. Χωρίς βαριά ονόματα, με παίκτες-στοιχήματα που αν βγουν θα ενταχθούν αρμονικά στο ήδη καλά δομημένο σύνολο και δεν θα αποκτήσουν τη στάμπα της πριμαντόνας με όσα καλά ή αρνητικά ενέχει αυτή.

Ο Ολυμπιακός των πολλών και αξιομνημόνευτων αλλαγών, παραμένει ένα γοητευτικό μυστήριο για τους απανταχού οπαδούς του. Η χρονιά άφησε πίσω πίκρα μεγάλη και ταυτόχρονα θέληση για επανεκκίνηση. Ψαγμένες μεταγραφές, κινήσεις που μαρτυρούν σωστό σκάουτινγκ και υπερβάσεις που δείχνουν τη διάθεση των αρμοδίων να δημιουργήσουν εκ νέου κάτι καλό που θα κυριαρχεί στο εγχώριο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι.

Και ο Παναθηναϊκός; Εδώ κι αν πρόκειται για άγνωστο Χ. Ο Ουζουνίδης έφυγε μαζί με τους λίγους εναπομείναντες παίκτες με συμβόλαια ακριβά και στη θέση τους ήρθαν ο Δώνης και αρκετοί φερέλπιδες νέοι. Κι αν τον κόουτς τον γνωρίζουμε καλά για τον πρότερο θετικό και άκρως αποδοτικό βίο του στο ποδόσφαιρο, τι θα είναι η πιτσιρικαρία που παρελαύνει συνεχώς μπροστά στα αδηφάγα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού; Το πάθος των ποδοσφαιριστών κατά τη διάρκεια των φιλικών προετοιμασίας, όντως σήκωνε παφλασμό στο ακροθαλάσσι μιας παραλίας που σκέπαζε με ψήγματα αισιοδοξίας την άμμο. Πού θα φτάσει ο Παναθηναϊκός; Θα καταφέρει να αντεπεξέλθει στις δυσκολίες μιας ακόμη μνημονικής περιόδου; Θα κάνει αντεπίθεση με στόχο να ξεπεράσει το -6 του βαθμολογικού πίνακα; Και τέλος, το αχανές Ολυμπιακό Στάδιο θα αποτελέσει σύμμαχο ή ανυπέρβλητο εμπόδιο στη συνολική προσπάθεια; Γιατί αν θυμηθούμε τη χρονιά της ΑΕΚ που ολοκληρώθηκε με ατέλειωτο πόνο, τα δύσκολα είναι μπροστά για τα άγουρα παιδιά του Δώνη.

Το καλό για τον Παναθηναϊκό είναι πως ο κόσμος έχει ξανά διάθεση να στηρίξει το όλο εγχείρημα. Οσο πάει, όσο κρατήσει. Αρκεί να πάει παρακάτω, να φανεί φως στον ορίζοντα. Ομορφος κι όλος ερείπια ο πρώτος έρωτας, σίγουρα θα στοχαζόταν ο Ελύτης. Αλλά για τους φίλους του Παναθηναϊκού, ο έρωτας με το Τριφύλλι είναι διαχρονικός και αδιαπραγμάτευτος.