Δεν ξέρω πώς θα µπορούσε κανείς να περιγράψει µια απονενοηµένη κίνηση όπως ο σηµερινός ανασχηµατισµός. Υπάρχουν δυνατές και τυποποιηµένες εκφράσεις. «Ο,τι να ‘ναι», «Ωδινεν όρος και έτεκεν µυν», «Ο πνιγµένος από τα µαλλιά πιάνεται», «Πολύς θόρυβος για το τίποτα», «Ανευ ουσίας και σηµασίας» και άλλα ων ουκ έστιν αριθµός. Δεκάδες τίτλοι θα µπορούσαν να τον περιγράψουν. Τι δείχνει η σύνθεση; Το προοδευτικό αντιδεξιό µέτωπο; Την ανανέωση σε βάθος; Τη νέα δυναµική για τη µετά τα Μνηµόνια εποχή; «Πλίνθοι και κέραµοι» από παλιά υλικά. Τις εντυπώσεις κερδίζει ακόµη το κήρυγµα µίσους της Ιθάκης.

Το δυστύχηµα για τη χώρα είναι ότι ο Πρωθυπουργός της, παρά την έπαρση, την αλαζονεία και τη διχαστική του λογική, αδυνατεί να επινοήσει µια κίνηση που τουλάχιστον θα δηµιουργούσε κάποιες εντυπώσεις. Θα άλλαζε την ατζέντα έστω πρόσκαιρα. Θα κέρδιζε κάποιον χρόνο. Τίποτε από όλα αυτά δεν πέτυχε. Κρίµα γιατί είναι µια εποχή που η χώρα χρειάζεται πραγµατικό τιµονιέρη κι όχι ταχυδακτυλουργό που µε τρικ προσπαθεί να κρατηθεί.