«Κάνε την κρίση ευκαιρία» λέει το σλόγκαν. Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι εφικτό. Δεν μπορεί να γίνει τυχαία ή συμπτωματικά. Θέλει και κόπο και τρόπο. Θέλει πρώτα απ’ όλα σχέδιο. Στον Παναθηναϊκό, είναι η ανάγκη που έγινε φιλότιμο. Η χρεοκοπία και οι επιπτώσεις αυτής: απαγόρευση μεταγραφών, έλλειψη ρευστότητας κ.λπ. Κάπως έτσι είδαμε στην Ξάνθη, στην αρχική ενδεκάδα, τον Μπουζούκη και τον Χατζηγιοβάννη. Και αλλαγές τον Στάικο και τον Εμμανουηλίδη. Η παραγωγή, η προώθηση και η ανάδειξη ποδοσφαιριστών δεν είναι θέμα συγκυριών: «Επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε μεταγραφές ανεβάζουμε μικρούς από τις Ακαδημίες». Ολες οι ομάδες, μεγάλες και μικρές, έχουν την υποχρέωση να βγάζουν ποδοσφαιριστές. Το «γιατί» είναι αυτονόητο. Δεν γίνεται να αγοράζεις συνέχεια. Εκ των ων ουκ άνευ, ότι ένα μέρος του προϋπολογισμού πηγαίνει στις Ακαδημίες. Και είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα τα λεφτά αυτά θα γυρίσουν πίσω και με το παραπάνω.

Επιλογή

Στην Ελλάδα, αυτή η τόσο σοβαρή δουλειά γίνεται κατά κανόνα από υποχρέωση και αποσπασματικά. Ενα 100% εξειδικευμένο αντικείμενο ανατίθεται σε κάποια «καλά παιδιά» από τους παλαίμαχους που πρέπει να τακτοποιηθούν μετά το τέλος της καριέρας τους. Οι Ακαδημίες δεν είναι ό,τι κάτσει. Είναι στρατηγική επιλογή. Και πολύ περισσότερο μάλιστα στις σημερινές συνθήκες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ομάδες που επενδύουν στις Ακαδημίες με σκάουτινγκ σε όλη την Ελλάδα είναι ο Ατρόμητος και ο Αστέρας Τρίπολης. Και δρέπουν τους καρπούς. Επενδύσεις σ’ αυτόν τον τομέα, σε συνδυασμό με το υψηλό επίπεδο των εγκαταστάσεων στον Ρέντη, κάνει ο Ολυμπιακός. Κι αν δουλέψεις επαγγελματικά είναι δεδομένο ότι θα βγουν ποδοσφαιριστές. Αντίθετα, απογοητεύει η στροφή στον λάθος δρόμο της Ξάνθης. Μια ομάδα που τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν υπόδειγμα στην ανάδειξη νέων ποδοσφαιριστών.

Χρεοκοπία

Η εικόνα της στο ματς με τον Παναθηναϊκό ήταν απογοητευτική. Με εννιά ξένους στην αρχική ενδεκάδα δεν μπορεί να υπερηφανεύεται για το θέαμα που παρουσίασε. Δεν νοείται ποδόσφαιρο χωρίς παραγωγή ποδοσφαιριστών. Η επιλογή μόνο να αγοράζεις, χωρίς να βγάζεις ποδοσφαιριστές, είναι αδιέξοδη. Ομάδες μιας χρήσεως δεν οδηγούν πουθενά. Με την εταιρεία στα πρόθυρα της κατάρρευσης, το επιχείρησε ο Παναθηναϊκός. Και δύο φορές μάλιστα. Ο Γιάννης Αλαφούζος εμπιστεύθηκε με κλειστά τα μάτια τον Στραματσόνι κι αγόρασε μία καραβιά ποδοσφαιριστές. Απέτυχε. Η ίδια τακτική και πέρυσι το καλοκαίρι. Μεταγραφές, που σε σχέση με το υψηλό τους κοστολόγιο πρόσφεραν ελάχιστα. Η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη. Η τωρινή ομάδα, που τελείωσε το ματς στην Ξάνθη με τρεις ποδοσφαιριστές από τις Ακαδημίες, ενώ στο 78′ είχε αντικατασταθεί ο MVP Μπουζούκης, είναι σαφώς πιο ελκυστική.

Ταλέντο

Ο οπαδός, ο φίλαθλος, νιώθει καλύτερα στην εξέδρα όταν βλέπει νέα παιδιά. Και είναι πρόθυμος να τα στηρίξει. Δεν είναι απαραίτητο να χρεοκοπήσεις για να ακολουθήσεις αυτή την επιλογή. Ο Ολυμπιακός πρόπερσι έκανε πρωταθλητισμό, με επιτυχία μάλιστα και σταδιακά έμπαιναν στην πρώτη ομάδα Ρέτσος, Νικολάου, Ανδρούτσος, Μανθάτης. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν βγάζει λεφτά. Τα έσοδα από τηλεόραση, χορηγούς, εισιτήρια είναι περιορισμένα. Η παραγωγή ποδοσφαιριστών μπορεί να μη φέρνει άμεσα αποτέλεσμα αλλά είναι μονόδρομος. Και είναι βέβαιο ότι σε βάθος χρόνου θα αποδώσει. Δεν θα βγάλεις τον Μέσι. Δεν θα βγάλεις μαζικά Καραπιάληδες και Τσιάρτες, θα βγάλεις ποδοσφαιριστές. Οι Σκανδιναβοί, δηλαδή, έχουν μεγαλύτερο ταλέντο; Δεν μπορείς να πεις ότι ο Μπουζούκης θα γίνει Καραγκούνης. Με ένα παιχνίδι δεν μπορείς να πεις καν αν θα καθιερωθεί και θα κάνει καριέρα. Αυτό που μπορείς να πεις με σιγουριά είναι ότι αξίζει τον κόπο.

Από τρία γκολ οι μεγάλοι προπονητές τη Δευτέρα. Ζοζέ Μουρίνιο και Μπάμπης Τεννές

— Ομπσέρβερ