Ηλικιωμένοι θεωρούνται όσοι ανήκουν στην τρίτη ηλικία που, από τους περισσότερους επιστήμονες, οριοθετείται μετά τα 65 χρόνια. Ετσι όπως όλα τα όργανα του σώματος αρχίζουν να γερνούν, γερνά και η καρδιά. Παθήσεις που για πρώτη φορά εκδηλώνονται μετά τα 65 χρόνια είναι παθήσεις που εκδηλώνονται ως παθήσεις της φθοράς και εξελίσσονται αργά, όπως εξελίσσεται και το γήρας.Το γήρας, όσο και αν φαίνεται περίεργο, αρχίζει ακριβώς μετά τη γέννηση. Μόνο που επικαλύπτεται από λειτουργίες της ανάπτυξης του παιδιού (αναβολικές) η οποία συνεχίζεται έντονα μέχρι την εφηβεία. Με την ενηλικίωση αρχίζει να γίνεται ορατή η έναρξη του γήρατος από το δέρμα με την εμφάνιση των ρυτίδων και το άσπρισμα των μαλλιών. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και σε όλα τα εσωτερικά όργανα μέχρι και το βαθύ γήρας, οπότε οι λειτουργίες καταστροφής, οι ονομαζόμενες καταβολικές, επιταχύνονται δραματικά.

Με την πάροδο της ηλικίας, η καρδιά χάνει πρώτα την ελαστικότητά της και αργότερα τη συσπαστικότητά της, με συνέπεια η καρδιακή ανεπάρκεια να είναι δεκαπλάσια σε ηλικίες άνω των 65 ετών.

Το ηλεκτρικό σύστημα της καρδιάς προοδευτικά αποδιοργανώνεται, έτσι ώστε η εμφύτευση βηματοδοτών να είναι εντυπωσιακά συχνότερη σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Η υπέρταση (πίεση) που εμφανίζεται για πρώτη φορά άνω των 65 ετών είναι καλοηθέστερη από την υπέρταση των νεότερων ηλικιών και θεραπεύεται με ηπιότερα φάρμακα.

Το ίδιο συμβαίνει με την αθηροσκλήρωση των αρτηριών και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το οποίο όμως έχει βαρύτερη πρόγνωση με πενταπλάσια θνητότητα λόγω του ότι όλα τα όργανα του σώματος παρουσιάζουν, λόγω της γήρανσης, χρόνια φθορά.

Οσον αφορά τις βαλβίδες της καρδιάς, η χρόνια φθορά τους δημιουργεί προϋποθέσεις στένωσης (δεν ανοίγουν φυσιολογικά) ή ανεπάρκειάς τους (δεν κλείνουν υδατοστεγώς) λόγω σκλήρυνσής τους και εναπόθεσης ασβεστίου πάνω τους.

Ακόμα και τα φάρμακα που χορηγούνται στην τρίτη ηλικία πρέπει να χορηγούνται με προσοχή γιατί τόσο οι δράσεις τους όσο και οι παρενέργειές τους πολλές φορές είναι ιδιαίτερα σοβαρές.

Συμπερασματικά, οι παθήσεις της καρδιάς στην τρίτη ηλικία είναι παθήσεις της χρόνιας φθοράς, γι’ αυτό και χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση.