Νομίζω ότι ανάμεσα στους πολύ πικραμένους του ανασχηματισμού, ο πιο πικραμένος πρέπει να είναι ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης, Σταύρος Κοντονής. Ο παλαιός ανανεωτής της κομμουνιστικής Αριστεράς που έδωσε πολλές μάχες, και πολιτικές και ιδεολογικές, χωρίς να ανταμειφθεί για τη μαχητικότητά του. Και απερρίφθη μετά πολλών επαίνων για να αντικατασταθεί από τον φίλο του Αλέξη Τσίπρα, Μιχάλη Καλογήρου.

Ο νέος υπουργός είναι ο βασικός συντάκτης του νόμου για το άνοιγμα της ΕΡΤ. Συνέταξε, επίσης, τον νόμο για τις τηλεοπτικές άδειες, που απεδείχθη το Βατερλώ του Νίκου Παππά. Αν δεν πάθεις, δεν μαθαίνεις.

Διαβάζω ότι ο Καλογήρου συγκαταλέγεται στους σαραντάρηδες, στενούς συνεργάτες του Πρωθυπουργού. Τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του, τους εκπροσώπους της δρακογενιάς: Δημήτρης Τζανακόπουλος, Νίκος Παππάς, Αλέξης Χαρίτσης, Λευτέρης Κρέτσος, Σταύρος Αραχωβίτης, Στάθης Γιαννακίδης, Κατερίνα Νοτοπούλου – συν ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Ακρίτας Καϊδατζής.

Κατά μία εκδοχή, τα πρόσωπα αυτά θα είναι εφεξής η προστατευτική ασπίδα του Πρωθυπουργού, ο στενός πυρήνας που θα τον προφυλάσσει από τη φθορά της κυβέρνησής του. Οι μουτζαχεντίν του Τσίπρα.

Ο Τζανακόπουλος στην προπαγάνδα, ο Παππάς θα κυνηγάει τη διαπλοκή από το Διάστημα, ο Χαρίτσης θα ετοιμάζει τις εκλογές. Κι ο Καλογήρου, πιθανότατα, θα επιχειρήσει να είναι αποτελεσματικός σε ό,τι οι προηγούμενοι υπουργοί Δικαιοσύνης δεν τα κατάφεραν: στην προσπάθεια σύνδεσης της αντιπολίτευσης με τη διαφθορά.

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, από την αρχή, είχε εξαγγείλει εντυπωσιακές αποκαλύψεις που υποτίθεται θα τεκμηρίωναν τη διαφθορά των προηγούμενων. Τι έμεινε απ’ αυτές; Η λίστα Λαγκάρντ αποδείχτηκε ένα άχρηστο χαρτί. Η υπόθεση Νovartis, εκ του αποτελέσματος, έμεινε στην κοινή συνείδηση ως «σκευωρία που έχει στηθεί με ωμό και κυνικό τρόπο», κατά τη διατύπωση στο Κοινοβούλιο του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Οσο για πρόσωπα της κυβέρνησης και του κυβερνητικού μηχανισμού που δεν ανήκουν στην Αριστερά, τα οποία διαθέτουν (κατά την έκφραση καθηγητή του Δικαίου) μερικά «παλαιά εύσημα επηρεασμού», όπως ο πρώην διοικητής της ΕΥΠ επί Κώστα Καραμανλή, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, αυτά μάλλον περισσότερο θόρυβο έκαναν, παρά ουσία. Περισσότερο έβλαψαν, παρά ωφέλησαν.

Τι μένει; Η αναζωπύρωση της αρχικής προσπάθειας να αναζωπυρωθεί η ένταση με τους πολιτικούς αντιπάλους, ώστε να ευοδωθεί όσο είναι δυνατόν η στρατηγική της πόλωσης, χρειάζεται νέο και ψυχρό αίμα. Αν ο Μιχάλης Καλογήρου το διαθέτει, ας ετοιμαζόμαστε για τις πρώτες εχθροπραξίες.

Ως γνωστόν, άλλωστε, η πορεία προς τις εκλογές δεν θα είναι παιδική εκδρομή.