Σε σάρκα μία. Μια ανάγνωση του ανασχηματισμού θα μπορούσε να έχει άνετα αυτόν τον τίτλο για να εικονογραφήσει τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ. Κι αυτό αφού στο νέο κυβερνητικό σχήμα το κόμμα του Πάνου Καμμένου βγαίνει ενισχυμένο και πολιτικά και αριθμητικά με ένα στέλεχος παραπάνω να λαμβάνει από την υπουργική παρτίδα του προηγούμενου σχήματος (από έξι σε επτά).

Αυτό έχει μεγάλη σημασία για τη συγκυρία και την εύθραυστη κυβερνητική συνοχή, αφού αναιρεί το εξής γεγονός: όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξε μπαράζ δηλώσεων κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρούσαν να περιγράψουν ως οριοθετημένη τη σχέση των δύο εταίρων. Μάλιστα αρκετοί από αυτούς (Αριστείδης Μπαλτάς, Νίκος Ξυδάκης κ.ά.) περιέγραφαν τη σχέση και τη σύμπραξη ως ληξιπρόθεσμη και στο φόντο της ολοκλήρωσης του τρίτου Μνημονίου. Υπήρχε δε κάτι ακόμη που έδειχνε πως η σχέση των δύο έμπαινε σε διακεκαυμένη ζώνη. Αυτό δεν ήταν άλλο από τη συμφωνία για το Μακεδονικό και την υποτιθέμενη διάσταση των οπτικών των δύο κομμάτων. Οι ΑΝΕΛ, για παράδειγμα, έδειχναν να εξαερώνονται και κατά την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε η ΝΔ στη Βουλή, όταν ο Δημήτρης Καμμένος διαφοροποιήθηκε, ψήφισε κατά της κυβέρνησης και διαγράφηκε από το κόμμα.

Από προχθές όμως, που ανακοινώθηκε από τον Δημήτρη Τζανακόπουλο το νέο κυβερνητικό πλήρωμα, τα σενάρια επανεκκινήθηκαν και όλα δείχνουν πως η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ τίθεται σε νέα βάση. Δεν είναι άσχετο το γεγονός ότι καιρό τώρα διακινείται ένα σενάριο, σύμφωνα με το οποίο οι ΑΝΕΛ δεν θα φτάσουν αυτοτελείς στις κάλπες αλλά θα διαχυθούν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Και μάλιστα με μια μετωπική λογική, όπου θα χωρούν όσοι δεν θέλουν κυβέρνηση τη ΝΔ, όπως η Κατερίνα Παπακώστα και άλλοι. Ορισμένοι το βλέπουν σε μια λογική ΕΚΜ (Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο) που αποτελούσε για καιρό την προμετωπίδα του προμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ και προσέγγιζε πολιτικούς συμμάχους από άλλους χώρους. Βέβαια το ΕΚΜ ως εκλογική και πολιτική στρατηγική αποτύπωνε μια αριστερόστροφη ή κεντρογενή μετωπική λογική, ενώ τώρα, ένα αντίστοιχο εγχείρημα θα υπηρετούσε άλλες εκλογικές ανάγκες.

Το βέβαιο είναι ότι εκεί που αρκετοί εκτιμούσαν πως ο αρραβώνας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θα τέλειωνε με χωρισμό, εδώ φαίνεται πως υπάρχει γάμος Τσίπρα – Καμμένου. Το κοινό κάδρο των υπουργών των δύο χώρων φαίνεται ότι δεν έλαβε υπόψη το επιχείρημα πως η συνεργασία τους είχε ως αιτία απλώς και μόνον την υλοποίηση του τρίτου Μνημονίου, αλλά και μια μεταμνημονιακή στρατηγική που θα διαμορφώνει εικόνα ενιαίου σχηματισμού απέναντι στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ακόμη και η προσέγγιση της Κατερίνας Παπακώστα, όχι τυχαία, έγινε – τουλάχιστον για το πολιτικό ακροατήριο – μέσω των ΑΝΕΛ παρότι η ίδια ηγείται άλλου κομματιδίου και παρότι οι πληροφορίες λένε πως η υπουργοποίησή της έχει αυστηρό προαπαιτούμενο την ψήφισή της στο ζήτημα του Μακεδονικού όταν το νέο όνομα έλθει στην ελληνική Βουλή.