Στις 28 Αυγούστου 1990 η Τίνα Τέρνερ (ή Τάρνερ όπως την έγραφαν όλοι τότε) προσγειωνόταν στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. «Η γιαγιά της ροκ» – όπως την ονόμαζαν τότε – είχε βάλει την Αθήνα στους σταθμούς της παγκόσμιας περιοδείας της. Η νύχτα της επομένης ήταν δική της, έγραφαν «ΤΑ ΝΕΑ», καθώς η συναυλία της στο γήπεδο της ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια έφερε κοντά της 40.000 θεατές.

«…Η εκρηκτική κυρία Τάρνερ, κατά κόσμον Αννα Μέι Μπάλακ, για μία και μόνη… καυτή νύχτα, χάρισε τα άφθαρτα κάλλη της και τη χαρακτηριστική βαθιά φωνή της στο κοινό πασών των γενεών. Και αίφνης, μέσα από καπνούς, εκρήξεις, πανδαισία χρωμάτων, ήχων, θορύβων, επιφωνημάτων, προσωπικοτήτων και εξαλλοτήτων, κάνει την εμφάνισή της η σταρ…

Η προγραμματισμένη ώρα ήταν 9.30 και δε θα ξαφνιάσει κανέναν το γεγονός ότι η συναυλία δεν άρχισε στην ώρα της. Μποτιλιάρισμα στην Πατησίων και στη Φιλαδέλφεια η αιτία, που ευγενώς προσφερθείς κύριος μπήκε στον κόπο να εξηγήσει… Η συναυλία θα αρχίσει στις 10, διότι ο κόσμος έρχεται ακόμη». Ορθώς μίλησε ο κύριος και η εξέλιξη των πραγμάτων δεν τον πρόδωσε, διότι στις και πέντε, ιδού! Ποιος; Ποιος; Ο Στιβ Μπλέιμ, γνωστός παρουσιαστής του MTV – μουσικού καναλιού στις οθόνες μας που εκπέμπει από το βρετανικό νησί, που επίσης κάλυπτε το γεγονός, προετοιμάζει το κοινό, προετοιμάζει το έδαφος. Υποδεχτείτε την! Λίγα φώτα, πολλά χέρια, σποραδικά αναμμένοι αναπτήρες.

Κίτρινο φως και «Στίμι Γουίντοουζ», η έναρξη. Η Τίνα σε στυλ «Θάντερντομ», όπως δηλαδή υπαγόρευαν οι ανάγκες της ταινίας «Mad Max», όπου η σταρ χάριζε την παρουσία της προ ολίγων ετών. Σημαντικές αποκλίσεις από το πρωτότυπο: η φούστα πολύ πιο κοντή, η Τίνα πολύ πιο ναζιάρα.

 – Λοιπόν θέλετε λίγη δράση;

 – Ω, ναι, απαντούν εκείνοι.

 – Ε λοιπόν, θα σας δώσω λίγη δράση.

Ετσι άρχισαν όλα. Υποσχέσεις…

Λευκό φως, παιχνιδιάρικο, το επόμενο βήμα «Typical Male». Οι φεμινίστριες εγκρίνουν και επαυξάνουν. Μια μακό μπλούζα απογειώνεται. Δύο μακρυμαλλούσες λικνίζονται ρυθμικά στο πλευρό της γιαγιάς.

Πορτοκαλί, η επιτυχία. «Φόρεϊν Αφέαρ». Η Τίνα παρασύρει το κοινό. Ανταπόκριση εντοπίζεται στην εξέδρα των επισήμων. Αναμένονται εξελίξεις.

Μπλε και πράσινο, τα ψυχρά. Οι αντιθέσεις. Τακούνι ψηλό και λιονταρίσια χαίτη. Το λέει η καρδιά της. Η Τέρνερ παίζει με τη φωνή της. Τα δοκάρια της ΑΕΚ έχουν μπουκώσει από κόσμο, οι κερκίδες έχουν στρωθεί σαν σε ντέρμπι.

Η σκηνή – όχι βέβαια το… διαστημόπλοιο που προσγείωνε την Τίνα στις άλλες εμφανίσεις της – ένας κυκλικός ουρανός και εντυπωσιακά φωτιστικά – αγκαλιάζει την ηρωίδα, που δεν στέκεται στιγμή.

Προβολείς στο πλήθος. Στα αλώνια των χρωμάτων η Τίνα Τέρνερ είναι αποφασισμένη. «Δεν χρειαζόμαστε άλλον ήρωα». Λες; Κάποιες καλλίγραμμες απασχολούν τα φλας. Η διακίνηση αναψυκτικών κορυφώνεται. Κάνει ζέστη; Ρωτάει κάποιος.

Κόκκινο, το πάθος. Εδώ το κοινό αναπολεί μικρές ερωτικές ιστορίες. Στο σαξόφωνο ο Τίμι Καπέλο, παρακαλώ. Το τραγούδι; «Private Dancer».

 – Είμαι η ιδιωτική σου χορεύτρια… Χορεύει για τα λεφτά. Κάνω ό,τι θέλεις εσύ. Εκείνη, χορεύει. Νομίζετε ότι κουράστηκε; Πλάνη. Εδώ είναι η κυρία που ξεκίνησε από τον Μισισιπή, μαζεύοντας μπαμπάκι και καλαμπόκι κι έγινε κάποια στην κοινωνία στο πλευρό του συζύγου της Αϊκ (μετά χώρισαν), επιστρέφει. Στα άσπρα.

Γαλάζιο της θάλασσας, στα ρηχά. Και λευκό. Εθισμένη στην αγάπη. (Αντίκτιντ του λαβ). Και ο Ρόμπερτ Πάλμερ, που έχει τα πνευματικά δικαιώματα του τραγουδιού, είναι εδώ… νοητά. Μέγιστη ανταπόκριση.

 – Ξέρετε κάτι; Είστε και οι καλύτεροι.

Ολα τα φώτα, στην πίστα. Και φυσικά ακολουθεί – ξέρετε δα εσείς – The Best, You are simply the best. Μία από τις εκρήξεις. Τα πλήθη αγάλλονται. Ο πληθυσμός στις γύρω πολυκατοικίες έχει σημαντικά αυξηθεί. Μάταια ορισμένοι προσπαθούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις στον Κόλπο. Η Φιλαδέλφεια ζει άλλα γεγονότα. Η κυρία της ροκ – από τις ελάχιστες μαύρες τραγουδίστριες που δεν τραγουδούν σόουλ, μπαλάντες, ραπ, φανκ, χάουζ ή όπερα, μαζί ίσως με τις Νόνα Χέντριξ, Τρέισι Τσάπμαν και Τζόαν Αρματρέντιγκ – δηλώνει: «Δεν θέλω να σε χάσω». Κάνει βόλτες στα μπλουζ, χέρι χέρι με το κοινό της.

Μπλε, ελεκτρίκ. «What’s love has to do with it». Ε ναι, «Τι σχέση έχει η αγάπη μ’ αυτό»; Ρωτάει η Τίνα με επιμονή.

Γαλάζιο, μπλε και πράσινο. Μια διασκευή του «Proud Mary» του Τζον Φόγκερτι – μάλλον η καλύτερη στιγμή. Κίτρινο. Επιτάχυνση. Απογείωση. Σημειώστε: η Τίνα έχει πάρει Γκράμι βραβείο γι’ αυτό. Η χθεσινή εκτέλεση της Αθήνας, σπουδαία. Μπράβο Τίνα. Και χορός. Επιμένετε ακόμη για το… «γιαγιά»;