Ο κόσμος των μοντέλων δεν ήταν αρκετός. Πολλά σώματα, διαφορετικά πρόσωπα,  ακόμη περισσότερες οι αποχρώσεις του δέρματος και οι αναλογίες του σώματος. Θα έπρεπε λοιπόν η μόδα να νιώθει  ικανοποίηση που υπάρχει τόση προσφορά στα σημερινά πρότυπα ώστε κάθε ανθρώπινο σώμα, οποιουδήποτε φύλου και εθνότητας να βρίσκει κάποιον τύπο με τον οποίο να μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά.

Και όμως οι επαγγελματίες της πασαρέλας και των φωτογραφιών, που ξέρουν με ποιον τρόπο να εκφράσουν τη σημασία των ρούχων και να προβάλλουν το νόημά τους σε κάτι περισσότερο από «ένα κομμάτι ύφασμα» δεν έχουν την ίδια απήχηση στις νεότερες ηλικίες καταναλωτών. Η «γενιά Ζ» (δηλαδή Ζόμπι) που χάνει ώρες ύπνου με ολονυχτίες στην οθόνη των κινητών για να παρακολουθεί τους λογαριασμούς Instagram των επιδραστικών τύπων που διαμορφώνουν το στυλ της μόδας των καιρών μας (;)  δεν δίνει σημασία στα ανθρώπινα μοντέλα. Και επειδή η μόδα τρέφεται από οτιδήποτε νέο, το φαινόμενο των ψηφιακών επιδραστικών κοριτσιών μεγαλώνει.

Οι επιδραστικές περσόνες της μόδας τώρα πια είναι ψηφιακές δημιουργίες. Το σώμα τους δεν αποτελείται από ομάδες κυττάρων, αλλά από πίξελ σε προγράμματα τρισδιάστατου σχεδιασμού. Και δημιουργός τους είναι σίγουρα ο άνθρωπος και όχι κάποια υπερφυσική δύναμη. Αυτά τα νέα πρόσωπα, τα «3D It κορίτσια», ζούνε στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ανεβάζουν σέλφι και ιστορίες από τη ζωή τους, κάνοντας γυμναστική, ψώνια στα μαγαζιά, παρακολουθώντας κάποια μουσική εκδήλωση και συγκεντρώνουν ακόλουθους και «likes». Η Lil Miquela και η Sudu Gram είναι οι πιο δημοφιλείς. Ο αριθμός μάλιστα των ακολούθων τους ξεπερνά το 1 εκατομμύριο. Και αυτό το νούμερο ήταν το κριτήριο για εταιρείες όπως οι Prada και Louis Vuitton να συνεργαστούν με τα κορίτσια αυτά για να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να ξεπουλήσουν τα νέα τους αγαθά.

Πρόκειται για την παραδοχή μιας κατασκευασμένης πραγματικότητας, που σε άλλη περίπτωση θα θεωρούσαμε ως «fake news». Είναι μία ωραιοποιημένη απεικόνιση σώματος και προσώπου. Η Λιλ Μικέλα με τη λευκή επιδερμίδα και τις φακίδες στο πρόσωπο δείχνει πιο αγοροκόριτσο. Η Σούντου Γκραμ μοιάζει στην Γκρέις Τζόουνς αλλά με πιο θηλυκά χαρακτηριστικά. Επομένως όλοι οι προβληματισμοί του παρόντος, φύλου και ταυτότητας καλύπτονται από τις δραστήριες στα κοινωνικά μέσα υπάρξεις. Ακόμα καλύτερα μάλιστα, όταν η καριέρα τους αγγίζει και κομμάτια της παραδοσιακής – εκτός κυβερνοχώρου – ζωής. Η Λιλ Μικέλα ποζάρει σε εντιτόριαλ μόδας στο καινούργιο τεύχος της αμερικανικής Vogue. Η Σούντου Γκραμ φορά και διαφημίζει το πορτοκαλί κραγιόν από τη νέα σειρά μακιγιάζ που έχει το όνομα της Ριάνα… Επειτα από 137.000 like τα θετικά σχόλια των αληθινών σούπερ μοντέλων περασμένης εποχής, δηλαδή της Ναόμι Κάμπελ και της Τάιρα Μπανκς, επιβεβαιώνουν τις νέες παρουσίες στον κόσμο της μόδας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η εικονική πραγματικότητα και η μόδα συγκρούονται. Ηδη πέρασε μία δεκαετία από τότε που ο Αλεξάντερ ΜακΚουίν  αποκατέστησε την εξορισμένη λόγω σκανδάλου με ναρκωτικά Κέιτ Μος, καθώς την έφερε πίσω στη βιομηχανία της μόδας μέσω ενός ολογράμματος στην πασαρέλα του. Ο Ρικάρντο Τίσι έδωσε στην εικονική «τραγουδίστρια» Χατσούμε Μίκου ένα νέο λουκ μέσα από την υψηλή ραπτική Givenchy το 2016. Και την ίδια χρονιά ο σχεδιαστής Νικολά Ζεσκιέρ πήρε μία από τις ηρωίδες του δημοφιλούς βίντεο παιχνιδιού Final Fantasy XIII Lightning ως πρωταγωνίστρια της διαφημιστικής προβολής της συλλογής άνοιξη / καλοκαίρι του 2016 του οίκου Louis Vuitton. Η ανάπτυξη  αυτών των ψηφιακών μοντέλων προκαλεί αμφιβολίες και μεγαλώνει τον φόβο για ό,τι νέο βγάζει ο κόσμος της τεχνολογίας. Το μπλέντερ των τάσεων της ποπ κουλτούρας δημιουργεί έναν καταναλωτικό  χυμό για να τον δοκιμάσουν επιδεικτικά οι σημερινοί τινέιτζερ. Τα νέα πρότυπα ομορφιάς ζητάνε την αποδοχή μας περιμένοντας το δικό μας κάλεσμα για συμβίωση μαζί τους.