Ενας οπτικός κόσμος μέσα στον οποίο το έργο θα μπορέσει να ζήσει είναι το πρώτο ζητούμενο. Η μεγάλη πρόκληση όμως για τον σκηνογράφο μιας παράστασης είναι να καταφέρει να συνομιλεί διαλεκτικά με το κείμενο, να του προσφέρει το ιδανικό πεδίο για να πραγματωθεί ουσιαστικά και αποτελεσματικά. Αυτή είναι η βάση της εργασίας για τη σκηνογράφο και ενδυματολόγο Νίκη Ψυχογιού, η οποία έβαλε την υπογραφή της στην επιδαύρια «Ηλέκτρα» του Θάνου Παπακωνσταντίνου. «Είναι δουλειά μου να δώσω διάσταση και περιεχόμενο στο σκηνοθετικό όραμα, αλλά την ίδια στιγμή είναι αναγκαίο για μένα, ως δημιουργός, να καταθέσω και τη δική μου αισθητική ταυτότητα. Η αισθητική και η λειτουργικότητα είναι σημαντικές προκλήσεις για μένα». Και αυτή η αναζήτηση γίνεται πιο συναρπαστική αν υπολογίσεις κανείς, όπως επισημαίνει η Νίκη Ψυχογιού, το πρακτικό μέρος της δουλειάς αυτής που είναι να επιτευχθεί η δημιουργία σκηνικών υψηλής αισθητικής με πολύ περιορισμένο budget.

Περί αισθητικής. Υπάρχουν έργα που αποκαλύπτουν το σκηνοθετικό τους σύμπαν ή θα πρέπει κάθε φορά ο σκηνογράφος να δημιουργήσει κάτι εκ νέου; «Πάντα υπάρχει μια κατεύθυνση αλλά επιθυμώ να προσεγγίζω το έργο με τη μέγιστη δυνατή καλλιτεχνική ελευθερία, πάντα μέσα στο πλαίσιο της σκηνοθετικής προσέγγισης και έχοντας ως αφετηρία τα συνεκτικά στοιχεία του έργου να δημιουργώ ένα καινούργιο σύμπαν». Η επιτυχία της σκηνογραφικής και ενδυματολογικής πρότασης εξαρτάται, εκτιμά η Νίκη Ψυχογιού, από την ανάδυση ενός διττού στόχου. Από τη μια να λειτουργήσουν τα σκηνογραφικά στοιχεία και να υπηρετήσουν την παράσταση και από την άλλη να κλέψει τις εντυπώσεις του κοινού: «Να δημιουργήσει μια παράλληλη πραγματικότητα, που θα γοητεύσει και θα μαγέψει. Ενας κόσμος που θα κάνει τον θεατή να νιώσει κάτι διαφορετικό». Η συνεργασία με τον εκάστοτε σκηνοθέτη, ιδανικά, θα πρέπει να έχει κοινό σημείο εκκίνησης. Αν όχι, πώς δημιουργείται σημείο σύγκλισης; «Μία κοινή αντίληψη αισθητικής μεταξύ σκηνογράφου και σκηνοθέτη κάνει τη δημιουργική διαδικασία ιδιαίτερα συναρπαστική. Αυτό, βέβαια, σπανίζει. Νιώθω τυχερή και ευγνώμων που όλα αυτά τα χρόνια συνεργάζομαι με τον Θάνο Παπακωνσταντίνου, με τον οποίο η αντίληψή μας περί αισθητικής συμπίπτει. Σε κάθε συνεργασία, όμως, ο διάλογος, η ανταλλαγή απόψεων και η ανάπτυξη ιδεών μεταξύ σκηνοθέτη και σκηνογράφου δημιουργούν ένα πρόσφορο έδαφος για συνεννοήσεις, που είναι απαραίτητο για να βρεθεί το αναγκαίο σημείο σύγκλισης, το οποίο θα είναι και η αρχή της υλοποίησης της παράστασης.

Η «Ηλέκτρα» στη βιτρίνα. «Θεώρησα την ιδέα της κυρίας Σάσας Παπαχριστοπούλου, συμβούλου Επικοινωνίας του Εθνικού Θεάτρου, εξαιρετική για την προώθηση της παράστασης μέσα από τη διακόσμηση μιας βιτρίνας στο κέντρο της πόλης, μιας και πιστεύω ότι η θεατρική τέχνη δεν περιορίζεται στον φυσικό χώρο του θεάτρου, αλλά μπορεί να λειτουργεί και σε πιο καθημερινά κομμάτια, όπως μια βιτρίνα. Ηταν πρόκληση να μεταφέρω τη θεατρική αισθητική και να συνοψίσω την ταυτότητα της παράστασής μας σε έναν χώρο, περιορισμένης έκτασης και διαφορετικής λειτουργίας, για να κεντρίζει το ενδιαφέρον του κόσμου και να του υπενθυμίζει την τέχνη του θεάτρου. Ελπίζω να τα κατάφερα!».

info

Η «Ηλέκτρα» του Θάνου Παπακωνσταντίνου: 04/9 Ρωμαϊκό Ωδείο, 10/9 Παλαιό Ελαιουργείο, 14-15/9 Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη, 19/9 Κηποθέατρο Παπάγου