Είναι ο κύκλος του χρόνου που επηρεάζει όλους τους υπόλοιπους κύκλους. Της ζωής, της κοινωνίας, του ποδοσφαίρου.

Μεγάλες ομάδες γεννιούνται, μεγάλες ομάδες πεθαίνουν. Αλλοτινά σύμβολα μετατρέπονται σε μετριότητες, χάνουν τη μαγεία τους, τη λάμψη τους, τη δύναμή τους.

Σύμβολα που δεν κατανοήθηκαν επαρκώς από τους θαυμαστές τους, κάνοντας στάση μόνο στο προφανές, μένοντας εντυπωσιασμένοι μόνο με το περιτύλιγμα, τη λαμπερή εικόνα.

Οπως συνέβη με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ενας θρύλος της Πρέμιερ Λιγκ τον οποίον δημιούργησε ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον και σήμερα είναι «μια ακόμα ομάδα».

Ιδού το μέγα λάθος. Ο Σκωτσέζος ήταν μόνιμα τοποθετημένος στην καλύτερη θέση της βιτρίνας και απολάμβανε τη δημοσιότητα που του πρόσφεραν οι τεράστιες επιτυχίες. Πίσω από τα φώτα, εκεί στο βάθος όπου οι βαριές σκιές ρίχνουν πίσσα το σκοτάδι υπήρχε πολύς κόσμος που διατηρούσε τη βιτρίνα λαμπερή.

Υπήρχε ο Πολ ΜακΓκίνες, διευθυντής των ακαδημιών και προπονητής της ομάδας Κ18. Μαζί με τον συνεργάτη του και πρώην άσο των Κόκκινων Διαβόλων Μπράιαν ΜακΚλερ ανέδειξαν 86 παίκτες που φόρεσαν έστω και μία φορά τη φανέλα της βασικής ομάδας και 23 που έγιναν διεθνείς.

Υπήρχε ο προπονητής των τερματοφυλάκων, ο Ερικ Στιλ και ο ολλανδός προπονητής Ρενέ Μόλεστιν. Υπήρχε ο επί 14 χρόνια βοηθός του Φέργκιουσον, ο Μάικ Φίλαν. Ο Γουόρεν Τζόις, προπονητής της αναπληρωματικής ομάδας. Ο Τόνι Στράντγουικ, επικεφαλής του τμήματος ελέγχου απόδοσης των παικτών.

Ηταν άνθρωποι με τεράστια εμπειρία, με γνώση της κουλτούρας και των μυστικών της Γιουνάιτεντ. Ανθρωποι που απολάμβαναν τον σεβασμό κάθε μέλους του συλλόγου. Που είχαν στο DNA τους τη μέθοδο Φέργκιουσον.

Ο Σκωτσέζος έφυγε πριν από πέντε χρόνια και οι επίγονοί του, ο Μόγιες, ο Φαν Γκάαλ, ο Μουρίνιο θεώρησαν σωστό να γκρεμίσουν όλους τους πεσσούς του ένδοξου παρελθόντος. Και σήμερα απορούν γιατί έπεσε ο τρούλος στο κεφάλι τους.