Μπορείς από τα πρώτα χίλια μέτρα μετά την εκκίνηση να βγάλεις συμπέρασμα για κούρσα Μαραθωνίου; Θα γελάει ο κόσμος. Θα πρέπει να είσαι και άσχετος και αφελής. Μαραθώνιος 30 αγωνιστικών, είναι το πρωτάθλημα της Σούπερ Λίγκας. Η πρώτη αγωνιστική δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ελάχιστο, ένα στιγμιαίο δείγμα. Το ξεκίνημα σε μια ποδοσφαιρική οδύσσεια, για να θυμηθούμε και τον Αλέξη. Δεν προέκυψε άλλωστε κάτι εξόχως συγκλονιστικό. Σε γενικές γραμμές, αυτή η πρώτη αγωνιστική ήταν νορμάλ. Κι επειδή ακριβώς, επρόκειτο για πρεμιέρα, τις εντυπώσεις τις έκλεψαν κατά κύριο λόγο τα πρόσωπα και όχι οι ομάδες. Η ποιότητα του Λιβάγια, που έκανε εύκολο το 2-0 της πρωταθλήτριας ΑΕΚ με τα Γιάννινα. Το σπεσιαλιτέ – φάουλ του Λάζαρου, που νίκησε τον Επασί. Ο Κουλούρης, που έκανε σεφτέ με δύο γκολ στο διπλό του Ατρομήτου στο Αγρίνιο. Ο Αργεντινός Νεϊρά του ΟΦΗ, με τα δύο γκολ στη Νέα Σμύρνη.

Φοβήθηκε

Δύο πρόσωπα ήταν οι πρωταγωνιστές στην Τούμπα. Ο Πρίγιοβιτς, που άρχισε να πέφτει πριν μπει στη φάση ο γκολκίπερ του Αστέρα κι ο διαιτητής Κουτσιαύτης που θέλησε να δει πέναλτι. Κι επειδή η κουβέντα για τη διαιτησία ξεκίνησε με το καλημέρα, να πούμε δυο λόγια. Ο Κουτσιαύτης δεν ήταν ο διαιτητής που μπήκε στο γήπεδο με σκοπιμότητα. Να δώσει αβάντα στην έδρα. Δεν προέκυψε κάτι τέτοιο από τα σφυρίγματά του. Δεν άφησε με δέκα τον Αστέρα, βγάζοντας δεύτερη κίτρινη – κόκκινη στον Κώτσιρα. Την κρίσιμη στιγμή ωστόσο, με ματς στο 0-0 φοβήθηκε. Κώλωσε. Εδωσε πέναλτι για μαρκάρισμα που δεν έγινε ποτέ. Και διαμόρφωσε το αποτέλεσμα. Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τον οδήγησε να πάει με τον δυνατό. Οτι δεν θα μπορούσε να αντέξει τις συνέπειες αν τελικά το παιχνίδι έμενε στην ισοπαλία. Είναι άλλο να φωνάζει ο Αστέρας κι εντελώς διαφορετικό να φωνάζει ο ΠΑΟΚ. Δεν είναι το ίδιο.

Ζορίστηκε

Οπως ακριβώς φοβήθηκαν στο Καραϊσκάκης ο Κουμπαράκης κι ο βοηθός να δώσουν το πέναλτι στο χέρι του Ντιόγο στο 44′. Σκέφτηκαν ότι δεύτερο πέναλτι στον Ολυμπιακό ενδεχομένως να τους δημιουργούσε πρόβλημα. Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε ότι στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος ξεχώρισαν πρόσωπα. Για τις ομάδες, υπάρχει χρόνος. Ειδικότερα για τον Ολυμπιακό. Τον καινούργιο Ολυμπιακό που φτιάχτηκε μέσα στο καλοκαίρι. Μια ομάδα με κέφι, με διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο. Ζορίστηκε με τον Λεβαδειακό, παρά τις 23 τελικές (12 εντός εστίας) αλλά τη βρήκε την άκρη. Με τον νεαρό Καμαρά να τρώει το γήπεδο (και να δούμε αν τελικά θα βγει έξω, όταν είναι έτοιμοι Γκιγέρμο – Νάτχο). Με τον εκρηκτικό Τσιμίκα. Με τους Φορτούνη – Λάζαρο λες και το έχουν πάρει προσωπικά. Ο πρώτος να αποδείξει ότι η περσινή σεζόν ήταν παρένθεση κι ο δεύτερος (μεγάλη φωτογραφία) ότι αξίζει την εμπιστοσύνη που του έδειξαν στον Πειραιά. Εργο προπονητή, αυτή η τακτικά απόλυτα ισορροπημένη ομάδα, με το ημερολόγιο να δείχνει ακόμα Αύγουστο.

Μιζέρια

Ο χρόνος θα δείξει μέχρι πού θα φτάσει αυτός ο Ολυμπιακός, απέναντι σε ΑΕΚ και ΠΑΟΚ που αποτελούν τη συνέχεια των περσινών επιτυχημένων ομάδων. Αν αξίζει όμως, κάπου να σταθείς, είναι η εμφάνιση του Παναθηναϊκού στην Ξάνθη. Οχι για να προδικάσεις τι ψάρια θα πιάσει τελικά αυτή η ομάδα, αλλά για να επισημάνεις ότι κάτι καλό γίνεται εκεί στο Κορωπί. Προσωπικά δεν το περίμενα με τίποτα. Μια ομάδα που ξεκίνησε και τελείωσε την περσινή σεζόν μέσα στην γκρίνια, τη μιζέρια και τη μουρμούρα. Μια ομάδα που έτρωγε τέσσερα γκολ από τη Λαμία του Μπάμπη Τεννέ κι ο προπονητής της τα έριχνε στο χιόνι. Μια φοβισμένη ομάδα, που δεν τολμούσε να ξεμυτίσει από τη Λεωφόρο. Μια ομάδα που φτιάχτηκε από τα υπόλοιπα του περσινού ρόστερ, τα παιδιά από την Ακαδημία και κάποιες προσθήκες (γιατί να το κρύψωμεν αλλωστε) δεύτερης διαλογής. Μια ομάδα, στηνοποία δεν πίστευε κανείς. Οι μπουκ είχαν τον άσο της Ξάνθης στο 1,75 και το διπλό του Παναθηναϊκού στο 5,5.

Στραπάτσα

Με μέτρια υλικά ο Γιώργος Δώνης παρουσίασε (τηρουμένων των αναλογιών) ένα εντυπωσιακό σύνολο. Μια ομάδα που δείχνει ότι έχει συνοχή, όρεξη να παίξει ποδόσφαιρο και να διακριθεί. Οι έμπειροι έδειξαν σοβαρότητα και εξάντλησαν τις δυνατότητές τους. Οι μικροί, διάθεση ν’ αρπάξουν την ευκαιρία και να καθιερωθούν. Κι όλοι μαζί, μια ομάδα που μπήκε στο γήπεδο και για να τρέξει (43 κλεψίματα, 31 η Ξάνθη) και για να παίξει την μπάλα της. Που έφτιαξε φάσεις και απείλησε με κάθε τρόπο. Σίγουρα αυτός ο κατ’ επίφαση Παναθηναϊκός έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του. Θα έρθουν και τα στραπάτσα και οι σφαλιάρες. Υπάρχουν αδυναμίες και είναι εμφανείς. Το κέντρο της άμυνας, παρά τους τρεις στόπερ, τρώει εύκολες φάσεις. Αν είσαι Παναθηναϊκός, ωστόσο, αξίζει να πας στο γήπεδο. Αν κάποτε γέμιζε το ΟΑΚΑ για τον Σισέ, αξίζει σήμερα το απόγευμα να πας να δεις αυτή την ομάδα. Τον Μπουζούκη (μικρή φωτογραφία) και τ’ άλλα παιδιά.

Ποιότητα

Γούστα έβγαλε ο Αρης στη Λαμία. Η επιστροφή του στη Σούπερ Λίγκα, εκκωφαντική. Η μπάλα κάτω και ποδόσφαιρο κυριαρχίας από το πρώτο λεπτό. Η ποιότητα των Μπάσα – Μπατίγια έκανε τη διαφορά στον χώρο του κέντρου. Τρία ωραία γκολ και το δίδυμο Ατρόμητου – Αστέρα που μονοπωλεί τα τελευταία χρόνια τις δύο θέσεις που περισσεύουν για το Γιουρόπα, θα πρέπει να ανησυχεί σοβαρά.