Επειτα από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο στο οποίο παρακολουθήσαμε κυρίως δράματα, αρκετός κόσμος περίμενε να δει τι θα κάνουν στην έναρξη της σεζόν όσοι στο Μουντιάλ απέτυχαν παταγωδώς. Παρότι όλοι σχεδόν είναι ακόμα αρκετά πίσω σε ό,τι έχει να κάνει με τη φυσική τους κατάσταση, αφού εξαιτίας του Μουντιάλ έχασαν μέρος της προετοιμασίας, εντούτοις οι πιο πολλοί δείχνουν ότι το σοκ της Ρωσίας το ξεπέρασαν και μάλιστα σχετικά εύκολα.

Μέσι

Ο Λιονέλ Μέσι είχε πάνω του την προσοχή όλων. Στο Μουντιάλ της Ρωσίας για πρώτη φορά δημιουργήθηκαν σοβαρά ερωτηματικά για τις αντοχές του, την ικανότητά του να κάνει τη διαφορά, την ίδια τη μελλοντική δυνατότητα προσφοράς του. Ο Μέσι δεν έχει κερδίσει ποτέ το Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως η φετινή αποτυχία του είχε κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες: η συνηθισμένη δικαιολογία των αποτυχημένων προσπαθειών του, που ήταν πάντα ότι στην Μπαρτσελόνα έχει καλύτερους συμπαίκτες, αυτή τη φορά δεν στάθηκε ικανή να δικαιολογήσει το μέτριο τουρνουά του. Ο Μέσι δεν απέτυχε απλώς να κερδίσει το Μουντιάλ: δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά σε ματς όπου η Αργεντινή είχε αντιπάλους την Ισλανδία και την Κροατία, είδε την ομάδα του να κερδίζει τη Νιγηρία με τα χίλια ζόρια, δεν κατάφερε να τη βοηθήσει να χάσει έστω αξιοπρεπώς από τους Γάλλους. Πολλοί μίλησαν για τέλος εποχής, για μια πρόωρη δύση, για έναν παίκτη που έκανε τον σπουδαίο κύκλο του. Στο πρώτο ματς της Μπαρτσελόνα έβαλε δύο γκολ. Και οι Ισπανοί επεσήμαναν αμέσως πως όλες τις άλλες φορές που αυτό συνέβη η Μπάρτσα κέρδισε το Τσάμπιονς Λιγκ.

Νεϊμάρ

Το Μουντιάλ αποδείχθηκε εφιαλτική εμπειρία και για τον Νεϊμάρ. Το ξεκίνησε δηλώνοντας έτοιμος να ξεπλύνει την ντροπή που το 2014 γνώρισε η Βραζιλία ως γηπεδούχος, θυμίζοντας ότι αυτός στην ήττα με 7-1 από τους Γερμανούς δεν αγωνίστηκε. Το τελείωσε με δάκρια μετά τον αποκλεισμό στα προημιτελικά από τους Βέλγους. Στο ενδιάμεσο έγινε ο αγαπημένος στόχος του Ερίκ Καντονά, που τον κορόιδευε για το χτένισμά του, έκανε έξαλλο τον κόσμο με τους θεατρινισμούς του, σκόραρε λίγο και δεν έπεισε ποτέ πως μπορεί να πάρει τη Σελεσάο από το χέρι. Λένε ότι περίμενε να πάει στη Ρεάλ Μαδρίτης και πως απογοητεύτηκε όταν η Βασίλισσα ανακοίνωσε επισήμως πως για αυτόν δεν νοιάζεται. Πάντως, στα πρώτα ματς με την Παρί δεν δείχνει απογοητευμένος: οι συνεργασίες με τον Εμπαπέ και τον Καβάνι είναι άψογες, το χαμόγελό του επέστρεψε κι ο ίδιος έδωσε και όρκους αγάπης στην ομάδα του, δηλώνοντας ότι ποτέ του δεν σκέφτηκε να φύγει.

Κριστιάνο

Εφυγε αντιθέτως από το δικό του βασίλειο μετά το Μουντιάλ ένας άλλος που στη Ρωσία έκανε τελικά λίγα. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο μάλλον αντιμετώπισε το Παγκόσμιο Κύπελλο ως αρπαχτή: τον είδαμε καλά σε περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων. Εκανε ένα μεγάλο ματς στην πρεμιέρα κόντρα στους Σπανιόλους, σκόραρε και με αντίπαλο το Μαρόκο και κάπου εκεί ολοκλήρωσε την παρουσία του. Με το Ιράκ έχασε ένα πέναλτι και κόντρα στην Ουρουγουάη δεν τον θυμάται κανείς. Εφυγε από τη Μόσχα άρον άρον, υπέγραψε στη Γιούβε που πλήρωσε για χάρη του 100 εκατ. ευρώ, έβγαλε τα λεφτά του συμβολαίου του αμέσως γιατί η Κυρία πούλησε δεκάδες χιλιάδες φανέλες με το όνομά του, αντιμετωπίζεται στην Ιταλία σαν ποπ είδωλο. Οπως ακριβώς δηλαδή τον αντιμετώπιζαν και στην Ισπανία: ό,τι κι αν κάνει εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων είναι είδηση. Οπως και το ότι ζήτησε να μην κληθεί στην Εθνική για τα προσεχή ματς.

Σαλάχ

Οι πιο πολλοί από αυτούς που στο Μουντιάλ δεν έλαμψαν, γυρνώντας στις ομάδες τους τα καταφέρνουν μια χαρά. Ο κουρασμένος Σαλάχ, που ελάχιστα βοήθησε την Εθνική Αιγύπτου, οδηγεί τη Λίβερπουλ από νίκη σε νίκη στην Πρέμιερ Λιγκ. Ο Τόμας Μίλερ και ο Λεβαντόφσκι, που ήταν άφαντοι στα παιχνίδια της Γερμανίας και της Πολωνίας, έκαναν τη διαφορά στο πρώτο ματς της Μπάγερν στην Μπουντεσλίγκα. Οι δυο μικροί Ισπανοί, ο Ισκο και ο Ασένσιο, που δεν τα κατάφεραν να κάνουν τη διαφορά για τους Φούριας Ρόχας στη Μόσχα, είναι μαζί με τον Μπέιλ και τον Μπενζεμά οι στυλοβάτες της νέας Ρεάλ Μαδρίτης, που βρίσκει σιγά σιγά τον δρόμο της μετά τη φυγή του Ζινεντίν Ζιντάν και του Ρονάλντο. Από το Μουντιάλ μοιάζει να πέρασε ένας αιώνας: κι όμως τα παιχνίδια του ήταν μόλις χθες.

Καριέρα

Η αλήθεια είναι ότι ο χρόνος τρέχει με μεγάλες ταχύτητες πια: κάθε αποτυχία ξεπερνιέται διότι καλά καλά δεν υπάρχει χρόνος για να τη σκεφτείς. Από την άλλη είναι δεδομένο πλέον ότι οι μεγάλες ομάδες του καιρού μας εξελίσσονται σε καταπληκτικά θερμοκήπια, εντός των οποίων οι ακριβοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές χτίζουν καριέρες – πολύ συχνά κατορθώνοντας και να αναγεννηθούν σε χρόνο-ρεκόρ. Ο Μέσι στη Βαρκελώνη βρήκε ξανά πολύ γρήγορα τα πατήματά του, γιατί έχει ανθρώπους που ξέρουν πώς να του φερθούν: τον έχουν μεγαλώσει – δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Ο Νεϊμάρ στο Παρίσι είναι πάντα ο τεράστιος σταρ που άφησε την Μπαρτσελόνα για χάρη της Παρί, ο ποδοσφαιριστής που θέλει να αλλάξει την ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου χαρίζοντας στην πρωταθλήτρια Γαλλίας ένα διεθνές τρόπαιο. Είναι όλοι υποχρεωμένοι να τον προσέχουν, να τον φροντίζουν, να τον αγαπούν με όλα του τα ελαττώματα γιατί παραμένει η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου. Ο Ρονάλντο, από την άλλη, έχει σαφώς τεράστια γνώση της σόουμπιζ: ξέρει ότι η καθημερινότητά του μετρά πολύ περισσότερο από το παρελθόν του – όλοι θέλουν να δουν τι θα κάνει σήμερα και το τι είχε κάνει μέχρι τώρα μικρή σημασία έχει. Η Γιουβέντους του έδωσε νέα κίνητρα: είναι σαν να απέκτησε ένα καινούργιο κοινό, που για το τι συνέβη στη Ρωσία δεν ενδιαφέρεται. Ο Ρονάλντο «πουλάει» όνειρα και προσδοκίες – οι επιτυχίες του και οι αποτυχίες του είναι δουλειά του βιογράφου του, που πάντα τον ακολουθεί.

Μισέλ

Κάποτε μια αποτυχία στο Μουντιάλ «σακάτευε» καριέρες. Ο Μισέλ Πλατινί, όταν η Γαλλία αποκλείστηκε από τους Γερμανούς στο Μεξικό, πήρε ένα αμάξι, περιπλανήθηκε στους δρόμους της άγνωστης σε αυτόν πόλης, γύρισε στο ξενοδοχείο χαράματα και είπε ότι θέλει να σταματήσει το ποδόσφαιρο: σταμάτησε να αγωνίζεται στην Εθνική. Οι σταρ του καιρού μας αυτά δεν τα κάνουν. Επειτα από μια αποτυχία, παίρνουν το αεροπλάνο και πάνε διακοπές. Και μετά γυρίζουν στο θερμοκήπιό τους και στη θαλπωρή του βρίσκουν τον εαυτό τους. Οι εθνικές ομάδες είναι ένα βάσανο, σαν την επαφή με τον πραγματικό κόσμο. Ποιος τον έχει ανάγκη, όταν μπορείς να ζεις σε έναν δικό σου, φανταστικό και υπέροχο;