Θα μπορούσε  κάλλιστα να υποστηρίξει κάποιος πως δεν γεννήθηκε στο Μπουακέ της Ακτής του Ελεφαντοστού τον Μάη του 1983, αλλά σε… άλλον πλανήτη. Εστω σε κάποιο εργαστήριο επιστημονικών ερευνών: εκεί όπου οι κορυφαίοι κατασκευαστές ποδοσφαίρου θα αναζητούσαν και τελικώς θα έβρισκαν τη φόρμουλα για να δημιουργήσουν τον τέλειο box to box. Ενα θαύμα της φύσης 1,89 εκατοστών που θα μπορούσε να κάνει τα πάντα στο χορτάρι, αλλάζοντας με την γκάμα του το ίδιο το παιχνίδι. Να καταστρέψει, να δημιουργήσει, να σκοράρει, να κυριαρχήσει. Μια μηχανή που δουλεύοντας μόνο στο maximum τα καταφέρνει όλα σε υπερθετικό βαθμό. Σε επίπεδο legend. Σε επίπεδο Γιάγια Τουρέ.

Οχι, δεν χρειάζεται να ζητήσετε από τον διπλανό σας να σας τσιμπήσει! Αλήθεια είναι. Επιστρέφει στον Ολυμπιακό. Γυρίζει εδώ από όπου ξεκίνησαν όλα το 2005. Αρνήθηκε τα 9 εκατ. ευρώ της Σπαρτάκ Μόσχας, γύρισε την πλάτη στη Βόλφσμπουργκ, τη Γουέστ Χαμ και άλλους πολλούς που έσπευσαν αυτό το καλοκαίρι να ντύσουν στα χρώματά τους τον σπουδαιότερο free agent της αγοράς. Ολοκληρώνεται μια προφητεία που κρατούσε από το 2011. «Θα γυρίσω μια μέρα» είχε πει στο περιθώριο της αναμέτρησης «κατά της φτώχειας» που διοργάνωσε ο Ολυμπιακός, με τους φίλους του Ζιντάν να αντιμετωπίζουν τους φίλους του Ρονάλντο στο γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης.

«Για εμένα είναι ό,τι ο Λίο Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ενας σταρ που αλλάζει το παιχνίδι» είπε για εκείνον προ διετίας ο άλλοτε προπονητής του Ρομπέρτο Μαντσίνι. Ισως υπερβολικός, αλλά όχι και άδικος αν σκεφτεί κανείς τι πραγματικά έκανε ο Τουρέ επί μία οκταετία στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του κόσμου. Τη λαμπερή Πρέμιερ Λιγκ. H Μάντσεστερ Σίτι ιδρύθηκε το 1880. Μέχρι το 2010, όταν ο Γιάγια προσγειώθηκε στην Αγγλία για λογαριασμό της, μετρούσε δύο πρωταθλήματα (1937, 1968). Στις 4 Μαΐου, όταν ανακοινώθηκε ότι θα δώσει το υπ’ αριθμόν 316 και τελευταίο του παιχνίδι ως Πολίτης, οι τίτλοι της Σίτι γίνονταν πέντε (2012, 2014, 2018)! Σε αυτά τα οκτώ χρόνια η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κέρδισε δύο τίτλους. Αλλους τόσους η Τσέλσι. Εναν η Λέστερ. Κανέναν η Λίβερπουλ, η Αρσεναλ, η Τότεναμ. Η Σίτι είναι σήμερα η ισχυρότερη ομάδα της Αγγλίας και ένας από τους λόγους που εγκαθίδρυσε τη δική της εποχή είναι ο αφρικανός μέσος των 79 γκολ και 50 ασίστ. Αυθεντικός game changer.

Κατέκτησε επίσης το Κύπελλο Αγγλίας (2011), τρεις φορές το Λιγκ Καπ (2014, 2016, 2018), το Σούπερ Καπ (2013). Ενας από τους τέσσερις ποδοσφαιριστές στην ιστορία των Γαλάζιων που έχουν καταγράψει 150+ νίκες για το κλαμπ. Νταβίντ Σίλβα, Βινσέν Κομπανί και Τζο Χαρτ οι άλλοι. Και ο μοναδικός που πήρε πρωτάθλημα μόνος του: γιατί το 2013-14 αυτό έκανε στην πιο χορταστική παράσταση που έδωσε κεντρικός χαφ στο Νησί σε μια σεζόν, τον 21ο αιώνα. Εβαλε 20 γκολ και μοίρασε 9 ασίστ!

Πριν αναγκάσει σε υπόκλιση τους φιλάθλους του δυσκολότερου πρωταθλήματος στον κόσμο, ήταν η Μπαρτσελόνα (2007-2010, 118 συμμετοχές). Η καλύτερη Μπαρτσελόνα όλων των εποχών. Πρωταγωνιστής στην υπερομάδα του 2009 που κατέκτησε όχι μόνο το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά όλους τους τίτλους που βρέθηκαν στο διάβα τους. Ο Πεπ Γουαρντιόλα είχε αποφασίσει πίσω από τον Τσάβι και τον Ινιέστα να προσθέσει τον Μπουσκέτς. Ο Τουρέ έγινε στόπερ και κατέπληξε και εκεί. Με την ίδια άνεση έχει αγωνιστεί στην Αγγλία και σαν 10άρι. Δεν υπάρχει θέση στον άξονα του γηπέδου που να μην μπορεί να τη φέρει στα μέτρα του. Αλλωστε, για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, ξεκίνησε σαν σέντερ φορ στην πατρίδα του, πριν φτάσει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μπέβερεν (2001-2003). Στο τέλος αυτής της διετίας βρέθηκε για πρώτη φορά στην Αγγλία, προκειμένου να δοκιμαστεί από την Αρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ με… μέσον τον αδερφό του Κόλο Τουρέ που ήδη αγωνιζόταν στους Κανονιέρηδες. «Μπορεί να γίνει ο νέος Βιεϊρά» είχε προβλέψει ο αδερφός του, όλο καμάρι. Τον ξεχώρισε ο αλσατός «προφέσορας» και ήθελε να τον αποκτήσει, αλλά δεν μπορούσε να εκδοθεί η απαραίτητη άδεια εργασίας. Πώς να μπορούσε να μαντέψει ότι τελικά έχασε από τα χέρια του τον τέσσερις – διαδοχικά – φορές καλύτερο αφρικανό ποδοσφαιριστή του κόσμου (2011, 2012, 2013, 2014) και νικητή του Κόπα Αφρικα (2015);

Στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 2005 τον έφερε ο Τροντ Σόλιντ που τον γνώριζε από την κοινή θητεία τους στο βελγικό πρωτάθλημα. Ο Τουρέ είχε μετακομίσει στην Ουκρανία (2003-2005) για λογαριασμό της Μέταλουργκ του Ντονέτσκ. Εκείνη τη χρονιά οι Ερυθρόλευκοι πήραν το νταμπλ και ο Γιάγια έκανε συγκλονιστικές εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ. Εμοιαζε θέμα χρόνου η μετακίνησή του σε… άλλη πίστα, όπως και συνέβη το 2006 (Μονακό) αμέσως μετά το τέλος του πρώτου Μουντιάλ της καριέρας του. Ακολούθησαν δύο ακόμη και συνολικά 101 συμμετοχές με το εθνόσημο. Στην καριέρα που ακολούθησε όλοι είχαν να θυμούνται πως ουσιαστικά εδώ ξεκίνησαν όλα. Οτι ένας από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου έφτασε στην κορυφή ξεκινώντας από τον Ολυμπιακό. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως θα τον ξαναδεί στα ερυθρόλευκα.