Μου λένε ότι γέλασε το πανελλήνιο με το πέναλτι που κέρδισε η ΑΕΚ στην Τρίπολη. Εγώ δεν γέλασα – έχω βαρεθεί να γελάω με αυτά. Γελάω με όσους χρησιμοποιούσαν τη λέξη «εξυγίανση» για να περιγράψουν την επιστροφή του Θωμά και των συν αυτώ στο ελληνικό πρωτάθλημα, γελάω με τον υφυπουργό Ποδοσφαίρου Γιώργο Βασιλειάδη που μιλάει από το βήμα της Βουλής για «παράγκες», χωρίς να μας λέει αν υπάρχουν σήμερα και για ποιους δουλεύουν, γελάω με τις διωκτικές Αρχές που σφυρίζουν κλέφτικα. Αλλά με τους διαιτητές και τα πέναλτι που δίνουν δεν γελάω.

Λάθη

Το έχω ξαναγράψει: το πρόβλημα του ελληνικού πρωταθλήματος δεν είναι τα λάθη των διαιτητών – λάθη γίνονται παντού. Το πρόβλημα είναι ότι τα λάθη είναι συνήθως προβλέψιμα και προβλεπόμενα. Π.χ. δεν υπήρχε καμία πιθανότητα αυτό το λάθος να το έκανε ο διαιτητής Παπαδόπουλος ανάποδα – τουλάχιστον σήμερα. Αύριο δεν ξέρω. Σε κάτι μήνες μπορεί να είναι αλλιώς ή μπορεί να μην υπάρχει Παπαδόπουλος. Αλλά το Σάββατο τη δουλειά την έκανε μια χαρά.

Πόλη

Πριν από κάνα χρόνο, όταν έγινε διεθνής ο Παπαδόπουλος, στη Θεσσαλονίκη έγραφαν ότι «επιτέλους η πόλη απέκτησε έναν διεθνή διαιτητή» και ότι ανταμείφθηκε για τη δουλειά του ένας καλός διαιτητής. Δεν μας έλεγαν ούτε ποια δουλειά, όμως, ούτε από ποιον ακριβώς ανταμείφθηκε. Τώρα φωνάζουν – το Σάββατο όλος ο δημοσιογραφικός στρατός του Ιβάν χάλασε τον κόσμο. Αλλά γιατί φωνάζουν, δεν καταλαβαίνω. Την πόρτα για να επιστρέψουν όσοι με δυσκολία είχαν πάρει πόδι από το ελληνικό ποδόσφαιρο (και δεν μιλάω μόνο για καταδικασμένους παράγοντες, αλλά και για έναν συρφετό από μάνατζερ, νταραβεριτζήδες, προέδρους ενώσεων κ.τ.λ.) αυτοί τους την άνοιξαν. Τι περίμεναν δηλαδή; Οτι όποιοι έχουν για χόμπι το στήσιμο και τις απειλές θα άλλαζαν συνήθειες στα γεράματα; Τώρα είναι αργά.

Κλίμα

Δεν χρειάζονται ούτε άρθρα κατά παραγγελία ούτε καταγγελίες χωρίς ονόματα ούτε απειλές του τύπου «δεν θα τελειώσει το πρωτάθλημα» κ.τ.λ. Το κλίμα της έντασης πάλι ο ΠΑΟΚ μπορεί να το πληρώσει ακριβά, αν το καλλιεργήσει. Το θέμα είναι να αποφασίσει τι θέλει. Από το κράτος δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα: ο χρηματοδότης του ποδοσφαίρου υφυπουργός καμαρώνει για τις «μαϊμουδιές» και τις αποκαλεί στις συνεντεύξεις του «πρόοδο». Εκλογές στην ομοσπονδία χρειάζονται, ώστε να βγει μια διοίκηση που να καθαρίσει το μαγαζί από τη λίγδα που ‘χει μαζευτεί και μετά να πάει στη FIFA και να κάνει μια συμφωνία κυρίων με τον Τζιάνι Ινφαντίνο, απαιτώντας ως ομοσπονδία το δικαίωμα της αυτοδιοίκησης. Κι αν ποτέ αλλάξει η κυβέρνηση και έρθει μια που θέλει πραγματικά να καθαρίσει το ποδόσφαιρο, μπορεί να το κάνει σε μία εβδομάδα. Αλλά αυτά αργούν: το θέμα είναι τι διάβολο πρωτάθλημα θα γίνει φέτος. Για αυτό πραγματικά δεν έχω απάντηση. Είναι ήδη απίστευτα χειρότερο από το περσινό.

Πιτσιρίκια

Αν υπάρχει ακόμα ένας λόγος για να το παρακολουθείς, είναι γιατί μπορεί να δεις σε αυτό απίθανες ιστορίες, όπως η απόκτηση του Τουρέ από τον Ολυμπιακό ή η πορεία του ΠΑΟ που χάρη στον Γιώργο Δώνη και στον Νίκο Νταμπίζα έχει δύο νίκες σε δύο ματς παίζοντας με πιτσιρίκια.

Μαρίνος

Πέρυσι στο τελευταίο ματς της σεζόν, μετά από μια ήττα του ΠΑΟ στη Λεωφόρο από την Ξάνθη, ο Μαρίνος Ουζουνίδης είχε πει ότι φεύγει από την ομάδα γιατί ο Παναθηναϊκός δεν έχει μέλλον. «Είναι σημαντικό να καταλάβουν στη διοίκηση ότι πρέπει να τρέξουν κάποια πράγματα, γιατί με αυτές τις δυσκολίες δεν μπορεί να υπάρχει μία ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό και να κοιτάξουν να κρατήσουν όσους παίκτες χρειάζονται. Αν στη διοίκηση πιστεύουν ότι μπορεί να πορευθεί ο Παναθηναϊκός μόνο με ταλαντούχα παιδάκια της Κ-20, θα είναι λάθος. Δεν γίνεται να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας ομάδας» είχε πει. Ο Ουζουνίδης είναι από τους προπονητές που έχουν δει τα πάντα, αλλά σε αυτό έκανε λάθος. Ο Δώνης και ο Νταμπίζας αποδεικνύουν πως με σκληρή δουλειά και μεγάλη πίστη στις ικανότητές σου μπορείς να κάνεις πολλά. Μιλάμε για δύο από τους πιο ωραίους εγωιστές που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο: όσο πιο πολύ οι άλλοι λένε ότι αυτό που ονειρεύονται δεν γίνεται, τόσο περισσότερο πεισμώνουν.

Μπουζούκης

Στην πρώτη αγωνιστική ο ΠΑΟ είχε κερδίσει την Ξάνθη (που το Σάββατο στο Περιστέρι απέδειξε πως δεν είναι κακή ομάδα…) με μια ενδεκάδα μεγάλων παιδιών – μόνο ο σκόρερ Μπουζούκης ήταν μικρός από τους έντεκα που ξεκίνησαν. Κάποιοι από τους διθυράμβους που γράφτηκαν ήταν υπερβολικοί. Τη νίκη όμως με τη Λαμία την πήρε ένα τσούρμο από πιτσιρικάδες: ο Μαυρομμάτης, ο Στάικος, ο Χατζηγιοβάννης, ο Καμπετσής, ο Μπουζούκης, ο Εμμανουηλίδης ήταν αυτή τη φορά πρωταγωνιστές – αυτοί τράβηξαν τους μεγαλύτερους. Ο Δώνης χρησιμοποίησε έξι μικρούς στο δεύτερο ημίχρονο και είμαστε μόλις στη δεύτερη αγωνιστική: δεν υπάρχουν λόγια για το κουράγιο του.

Τρέλα

Οπως δεν υπάρχουν λόγια και για την τρέλα του Βαγγέλη Μαρινάκη να ξοδέψει τα χρήματα που ξόδεψε για τον Γιάγια Τουρέ για να τον φέρει σε αυτό το πρωτάθλημα, στο οποίο μαγκιά δεν θεωρείται να έχεις καλούς παίκτες, αλλά να παίρνεις ανύπαρκτα πέναλτι. Ο Ολυμπιακός έδωσε στον Γιάγια ένα τεράστιο συμβόλαιο, δεσμεύτηκε να συνεργαστεί μαζί του και όταν αυτός ήθελε να σταματήσει το ποδόσφαιρο, έκανε τα πάντα για να τον πείσει να επιστρέψει. Ολα αυτά, μολονότι από τις πρώτες κιόλας αγωνιστικές γίνεται κατανοητό από τη νοσηρότητα του περιβάλλοντος ότι ο τίτλος δύσκολα θα κριθεί και φέτος στον αγωνιστικό χώρο! Τον Μαρινάκη δεν τον αποθάρρυνε ούτε καν η δύσκολη κλήρωση στο Γιουρόπα Λιγκ: ίσα ίσα που από τη στιγμή που έμαθε ότι στον όμιλο του Ολυμπιακού υπάρχουν η Μίλαν και η Μπέτις οι διαδικασίες ενίσχυσης της ομάδας επισπεύσθηκαν.

Σεβασμός

Η απόκτηση του Τουρέ δείχνει ότι από τη μεριά της διοίκησης του Ολυμπιακού υπάρχει πρώτα από όλα ένας τεράστιος σεβασμός για τον οπαδό που πληρώνει εισιτήριο και πάει στο γήπεδο: η διοίκηση σέβεται το θέλω του οπαδού να παρακολουθεί μεγάλους παίκτες. Στον Μαρινάκη πολλοί έλεγαν ότι ο Ιβοριανός είναι δύσκολος χαρακτήρας, ότι η χρησιμοποίησή του από τον προπονητή δεν θα είναι καθόλου εύκολη, ότι στο φινάλε τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να δοθούν για παίκτες με μικρότερο όνομα, πιο εύκολα διαχειρίσιμους, πιο βολικούς και με μεταπωλητική αξία: ο οπαδός Μαρινάκης δεν άκουσε κανένα – για το πώς θα χρησιμοποιηθεί ο Τουρέ θα αποφασίσει ο προπονητής και μόνο. Αυτός ήθελε απλά να κάνει ένα δώρο στον απλό οπαδό και το έκανε. Γιατί απλός οπαδός νιώθει κι αυτός…